Op donderdag 21 maart zal Comac Leuven (jongerenbeweging PVDA) de leerstoel van Pfizer aan de faculteit Geneeskunde van de KU Leuven bezetten. Ze doen dit om de groeiende privatisering in het hoger onderwijs aan te kaarten. De KU Leuven telt in totaal 99 leerstoelen op naam, waarvan er zich 62 aan de faculteit geneeskunde bevinden. Deze actie kadert in een grotere actie voor herfinanciering van het onderwijs op 28 maart over heel België.
Leerstoelen op naam zijn samenwerkingsverbanden voor onderzoek en onderwijs die tot stand komen door schenkingen van bedrijven, organisaties of privépersonen. Door het groeiende tekort aan publieke middelen voor onderwijs, richten universiteiten zich meer en meer tot privé-financiering aldus Sander van Comac. De KU Leuven is absolute koploper op dit gebied. De universiteit met de op een na meeste leerstoelen op naam is de UCL (Université Catholique de Louvain) en daar zijn er 28, een immens verschil met de KU Leuven dus. De faculteit geneeskunde is een symbolische plek omdat het gros van de leerstoelen op naam daar geconcentreerd is.
Het echte probleem situeert zich natuurlijk niet bij de universiteiten zelf, maar bij de overheid. We kunnen het de universiteiten moeilijk beklagen dat ze hun geld elders zoeken als de overheid niet voldoende geld voorziet. Maar de gevolgen hiervan zijn niet mals. De studenten zien verschillende problemen in de leerstoelen op naam. Aan de faculteit geneeskunde worden bijna alle leerstoelen betaald door de farma-industrie. De faculteit is ondertussen voor een groot deel afhankelijk van deze financiering en zal deze bedrijven dus niet te hard tegen de schenen willen schoppen. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Dit schaadt de neutraliteit en daardoor ook de kwaliteit van ons onderzoek. Ze stellen zich verder ook vragen bij de effecten die dit op andere faculteiten kan hebben. Bedrijven geven niet zomaar meer dan 65.000 euro weg. Ze doen dit omdat het hun voordelen oplevert. Niet voor niets bestaat het merendeel van de leerstoelen aan de faculteit Geneeskunde. Dit levert immers veel meer op dan een leerstoel aan een faculteit humane wetenschappen. Op die manier zullen de humane wetenschappen snel kopje onder gaan. Tenslotte stellen ze zich vragen bij de inhoud van het onderwijs en onderzoek dat door bedrijven wordt gefinancierd. We riskeren uiteindelijk enkel nog te leren wat de bedrijven die het meeste geld in onderwijs steken, willen dat we leren. Maatschappelijk gezien wordt het onderwijs dan zo uitgehold dat we het bij wijze van spreken beter kunnen afschaffen!
Niet de universiteit, maar de overheid is het uiteindelijke aanspreekpunt. Toch richten de studenten zich in de eerste plaats tot de universiteit: Om de kwaliteit van ons onderwijs te vrijwaren, moet de universiteit openlijk het standpunt innemen dat de overheid 7% van het BBP aan onderwijs dient te spenderen. Door de middelen vanuit de overheid te doen toenemen heeft de universiteit voldoende geld om zich niet te hoeven beroepen op private middelen. Die 7% is dan weer het onderwerp van de grotere actie op 28 maart. Dan komen in verschillende steden studenten op straat met de eis voor herfinanciering van het onderwijs naar 7% van het BBP zoals in de jaren 80. Ook Comac zal van de partij zijn! Wij doen mee in een platform van 8 verschillende organisaties (Jongsocialisten, Jong-Groen, Jong-CD&V, VAST, LBC, ACV-Jongeren, BBTK en Comac). We verzamelen om 13uur aan het rectoraat om de rector van onze eisen te overtuigen en organiseren nadien een reuze protest-BBQ op het Hogeschoolplein.
Bron: politics.be
Leerstoelen op naam zijn samenwerkingsverbanden voor onderzoek en onderwijs die tot stand komen door schenkingen van bedrijven, organisaties of privépersonen. Door het groeiende tekort aan publieke middelen voor onderwijs, richten universiteiten zich meer en meer tot privé-financiering aldus Sander van Comac. De KU Leuven is absolute koploper op dit gebied. De universiteit met de op een na meeste leerstoelen op naam is de UCL (Université Catholique de Louvain) en daar zijn er 28, een immens verschil met de KU Leuven dus. De faculteit geneeskunde is een symbolische plek omdat het gros van de leerstoelen op naam daar geconcentreerd is.
Het echte probleem situeert zich natuurlijk niet bij de universiteiten zelf, maar bij de overheid. We kunnen het de universiteiten moeilijk beklagen dat ze hun geld elders zoeken als de overheid niet voldoende geld voorziet. Maar de gevolgen hiervan zijn niet mals. De studenten zien verschillende problemen in de leerstoelen op naam. Aan de faculteit geneeskunde worden bijna alle leerstoelen betaald door de farma-industrie. De faculteit is ondertussen voor een groot deel afhankelijk van deze financiering en zal deze bedrijven dus niet te hard tegen de schenen willen schoppen. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Dit schaadt de neutraliteit en daardoor ook de kwaliteit van ons onderzoek. Ze stellen zich verder ook vragen bij de effecten die dit op andere faculteiten kan hebben. Bedrijven geven niet zomaar meer dan 65.000 euro weg. Ze doen dit omdat het hun voordelen oplevert. Niet voor niets bestaat het merendeel van de leerstoelen aan de faculteit Geneeskunde. Dit levert immers veel meer op dan een leerstoel aan een faculteit humane wetenschappen. Op die manier zullen de humane wetenschappen snel kopje onder gaan. Tenslotte stellen ze zich vragen bij de inhoud van het onderwijs en onderzoek dat door bedrijven wordt gefinancierd. We riskeren uiteindelijk enkel nog te leren wat de bedrijven die het meeste geld in onderwijs steken, willen dat we leren. Maatschappelijk gezien wordt het onderwijs dan zo uitgehold dat we het bij wijze van spreken beter kunnen afschaffen!
Niet de universiteit, maar de overheid is het uiteindelijke aanspreekpunt. Toch richten de studenten zich in de eerste plaats tot de universiteit: Om de kwaliteit van ons onderwijs te vrijwaren, moet de universiteit openlijk het standpunt innemen dat de overheid 7% van het BBP aan onderwijs dient te spenderen. Door de middelen vanuit de overheid te doen toenemen heeft de universiteit voldoende geld om zich niet te hoeven beroepen op private middelen. Die 7% is dan weer het onderwerp van de grotere actie op 28 maart. Dan komen in verschillende steden studenten op straat met de eis voor herfinanciering van het onderwijs naar 7% van het BBP zoals in de jaren 80. Ook Comac zal van de partij zijn! Wij doen mee in een platform van 8 verschillende organisaties (Jongsocialisten, Jong-Groen, Jong-CD&V, VAST, LBC, ACV-Jongeren, BBTK en Comac). We verzamelen om 13uur aan het rectoraat om de rector van onze eisen te overtuigen en organiseren nadien een reuze protest-BBQ op het Hogeschoolplein.
Bron: politics.be