Het wordt eens tijd dat er een duidelijk visie wordt ontwikkeld rond Justitie.
Justitiebeleid vraagt om een visie op lange termijn, onze politici blinken uit van korte termijn visie, onze politici hebben nu enkel nog oog voor hun populariteit, waardoor ze wetten maken volgens de waan van de dag. Dergelijk kortzichtigheid is echter dodelijk voor een ministerie zoals justitie waar er een visie moet zijn, waar er moet gewerkt worden op lange termijn.
Onze huidige minister Turtelboom blinkt uit qia incompetentie omdat ze enkel reageert volgens de waan van de dag en geen enkele visie heeft. Ze maakt geen gebruik van de vele specialisten op het veld en lapt elke wetenschappelijke kennis aan haar laars. Reden : ze wil populair zijn dus doet ze allerlei simplistische uitspraken die voor leken goed klinken doch waarbij de gevolgen voor onze maatschappij desastreus zijn. Daarom zou ik voorstellen dat Justitie een voogdijminister krijgt dan zoals nu een minister. Het grote verschil is dat nu de minister het beleid ( of wat ervoor moet doorgaan want op dit vlak is de huidige minister van justitie een ramp) bepaald terwijl bij een voogdijminister deze minister wel toezicht houdt doch niet rechtstreeks alles bepaald doch dat een groep topambtenaren beleid uitstippellen. Dit zou kunnen zorgen dat er meer een lange termijn visie zou zijn alsook dat er meer beleid zou zijn die voldoet aan de huidige wetenschappelijke kennis.
Huidige detentiebeleid is dramatisch, er is geen visie, enkel maar langer opsluiten ( terwijl geweten is dat enkel opsluiten enkel kans op herval verhoogd), er is afbouw van de begeleiding in de gevangenissen ( gevolg dat frustratie in gevangenissen toenemen dus dat we tijdbommen in de maatschappij loslaten); er is een afbouw van de behandeling voor seksuele delinquenten ( terwijl behandeling blijkt te zorgen dat er 33% minder herval is door plegers of dat 1 slachtoffer op 3 wordt voorkomen) dus geen behandeling betekent dat er slachtoffers vallen die we eigenlijk hadden kunnen voorkomen. De nieuwe wet voor internering is reeds in 2007 geschreven doch onze goede politici hebben dermate weinig rekening gehouden met de realiteit ( cfr mijn hogere argumentatie en uitleg) dat men nu reeds 6 jaar deze wet aan het repareren is. Na Dutroux werd er beslist dat de minister minder moet bemoeien met het beleid van de individuele gedetineerde dus men besliste om strafuitvoeringsrechtbanken op te richten. Vandaag de dag beslist de strafuitvoeringsrechtbank rond vervroegde vrijdstellingen, beperkte detenite, elektronisch toezicht maar om een uitgangsvergunning te krijgen ( een uitgangsvergunning is dat een gedetineerde toestemming krijgt om gedurende enkele uren de gevangenis te verlaten om zijn reclassering in orde te brengen voorbeeld werk te zoeken/ socllicitatiegesprek te hebben of intakegesprek om ergens een behandeling te starten ) moet er advies gegeven worden door Dienst DETENTIEBELEID ( DDB) dit is een dienst van de minister. De realiteit is dat een strafuitvoeringsrechtbank toestemming geeft om reclassiering in orde te brengen doch dat de DDB geen uitgangsvergunninigen geeft, gevolg is dat gedetineerden ongelofelijk gefrustreerd worden omdat ze continu tegenstrijdige berichten krijgen van de ene mag wel van de andere weer niet. Het is een dermate ingewikkeld kluwen geworden dat dit enkel frustratie geeft. De Dienst DetentieBeleid ( ddb) is een compleet overbodige dienst maar die kunstmatig in stand wordt gehouden. Waarom blokkeert de DDB alles omdat deze dienst ( die als enige nooit de gedetineerden hebben gezien in levende lijve en enkel baseren op dossier) onder de bevoegdheid valt van de minister en dat deze minister bang is dat er iets fout zou lopen en dat hierdoor ze haar prestigieus postje zou verliezen. Als je een dergelijke post ambieert dan moet je ook verantwoordelijkheid nemen maar dit is nu juist waar huidige minister sterk in tekort schiet. Enige antwoord is " langer detentie, meer repressie" waardoor ze geen verantwoordelijkheid neemt om een goed beleid uit te stippelen, door huidig gebrek aan visie bij minister is er enkel meer frustratie bij de gedetineerden en de gevolgen hiervan zien we dan over enkele jaren als er opnieuw een nieuwe minister is doch waarvoor huidig minister niet meer verantwoordelijk kan gesteld worden.
Justitiebeleid vraagt om een visie op lange termijn, onze politici blinken uit van korte termijn visie, onze politici hebben nu enkel nog oog voor hun populariteit, waardoor ze wetten maken volgens de waan van de dag. Dergelijk kortzichtigheid is echter dodelijk voor een ministerie zoals justitie waar er een visie moet zijn, waar er moet gewerkt worden op lange termijn.
Onze huidige minister Turtelboom blinkt uit qia incompetentie omdat ze enkel reageert volgens de waan van de dag en geen enkele visie heeft. Ze maakt geen gebruik van de vele specialisten op het veld en lapt elke wetenschappelijke kennis aan haar laars. Reden : ze wil populair zijn dus doet ze allerlei simplistische uitspraken die voor leken goed klinken doch waarbij de gevolgen voor onze maatschappij desastreus zijn. Daarom zou ik voorstellen dat Justitie een voogdijminister krijgt dan zoals nu een minister. Het grote verschil is dat nu de minister het beleid ( of wat ervoor moet doorgaan want op dit vlak is de huidige minister van justitie een ramp) bepaald terwijl bij een voogdijminister deze minister wel toezicht houdt doch niet rechtstreeks alles bepaald doch dat een groep topambtenaren beleid uitstippellen. Dit zou kunnen zorgen dat er meer een lange termijn visie zou zijn alsook dat er meer beleid zou zijn die voldoet aan de huidige wetenschappelijke kennis.
Huidige detentiebeleid is dramatisch, er is geen visie, enkel maar langer opsluiten ( terwijl geweten is dat enkel opsluiten enkel kans op herval verhoogd), er is afbouw van de begeleiding in de gevangenissen ( gevolg dat frustratie in gevangenissen toenemen dus dat we tijdbommen in de maatschappij loslaten); er is een afbouw van de behandeling voor seksuele delinquenten ( terwijl behandeling blijkt te zorgen dat er 33% minder herval is door plegers of dat 1 slachtoffer op 3 wordt voorkomen) dus geen behandeling betekent dat er slachtoffers vallen die we eigenlijk hadden kunnen voorkomen. De nieuwe wet voor internering is reeds in 2007 geschreven doch onze goede politici hebben dermate weinig rekening gehouden met de realiteit ( cfr mijn hogere argumentatie en uitleg) dat men nu reeds 6 jaar deze wet aan het repareren is. Na Dutroux werd er beslist dat de minister minder moet bemoeien met het beleid van de individuele gedetineerde dus men besliste om strafuitvoeringsrechtbanken op te richten. Vandaag de dag beslist de strafuitvoeringsrechtbank rond vervroegde vrijdstellingen, beperkte detenite, elektronisch toezicht maar om een uitgangsvergunning te krijgen ( een uitgangsvergunning is dat een gedetineerde toestemming krijgt om gedurende enkele uren de gevangenis te verlaten om zijn reclassering in orde te brengen voorbeeld werk te zoeken/ socllicitatiegesprek te hebben of intakegesprek om ergens een behandeling te starten ) moet er advies gegeven worden door Dienst DETENTIEBELEID ( DDB) dit is een dienst van de minister. De realiteit is dat een strafuitvoeringsrechtbank toestemming geeft om reclassiering in orde te brengen doch dat de DDB geen uitgangsvergunninigen geeft, gevolg is dat gedetineerden ongelofelijk gefrustreerd worden omdat ze continu tegenstrijdige berichten krijgen van de ene mag wel van de andere weer niet. Het is een dermate ingewikkeld kluwen geworden dat dit enkel frustratie geeft. De Dienst DetentieBeleid ( ddb) is een compleet overbodige dienst maar die kunstmatig in stand wordt gehouden. Waarom blokkeert de DDB alles omdat deze dienst ( die als enige nooit de gedetineerden hebben gezien in levende lijve en enkel baseren op dossier) onder de bevoegdheid valt van de minister en dat deze minister bang is dat er iets fout zou lopen en dat hierdoor ze haar prestigieus postje zou verliezen. Als je een dergelijke post ambieert dan moet je ook verantwoordelijkheid nemen maar dit is nu juist waar huidige minister sterk in tekort schiet. Enige antwoord is " langer detentie, meer repressie" waardoor ze geen verantwoordelijkheid neemt om een goed beleid uit te stippelen, door huidig gebrek aan visie bij minister is er enkel meer frustratie bij de gedetineerden en de gevolgen hiervan zien we dan over enkele jaren als er opnieuw een nieuwe minister is doch waarvoor huidig minister niet meer verantwoordelijk kan gesteld worden.