http://www.tijd.be/opinie/analyse/Ja...25566-2336.art
De aankondiging deze ochtend van de regimewijziging in het monetaire beleid van de Bank of Japan (BoJ) viel letterlijk samen met een aardbeving met een kracht van 5,3. Japan maakt dan ook een radicale bocht door de operationele doelstelling expliciet te richten op de monetaire basis en niet meer op de beleidsrente. Daarmee gaat de BoJ veel verder dan de ECB en de Fed. De aangegane uitdaging, een inflatiedoelstelling van 2% over twee jaar, is dan ook enorm.
Door Dieter Guffens en Koen De Leus, senior economists bij KBC Groep
Kersvers voorzitter van de Japanse centrale bank, Haruhiko Kuroda, past een beproefd recept toe om een eind te maken aan 15 jaar deflatie. Inflatie is volgens econoom Milton Friedman uiteindelijk altijd een monetair fenomeen. Creëer voldoende geld en de inflatie(verwachting) zal de hoogte ingaan.
Met een verdubbeling van de monetaire geldbasis over een periode van 2 jaar, laat Kuroda niets aan het toeval over. De praktische geldcreatie gebeurt via de opkoop van vooral overheidsobligaties à rato van omgerekend 58 miljard euro per maand. Dat is maar een fractie minder dan de 66 miljard euro die de Federale Reserve maandelijks in de Amerikaanse economie pompt.
Een totaaloorlog tegen de ontwrichtende deflatie, luiden de krantenkoppen. Maar hoe ontwrichtend was die deflatie de voorbije decennia dan wel. Al bij al viel dat best mee. Van 1994 tot net voor de start van de crisis bedroeg de reële groei 1,3%. Rekening houdende met de dalende bevolking komt de groei per capita zelfs nog iets hoger uit. En in tegenstelling tot wat velen denken is ook de rente niet abnormaal laag. De nominale rente, die na de aankondiging daalde met 12 basispunten, staat met 0,43% op een historisch laag niveau. Rekening houdende met de deflatie noteert de reële rente met 1,3% een stuk boven De Duitse en de Amerikaanse. Over de voorbije 20 jaar schommelt de reële rente rond de 1,8%.
Ontwrichtend is het deflatoire klimaat voor de Japanse economie dan wel niet, comfortabel is het evenmin. Een beetje inflatie smeert de economische motor. Het biet centrale bankiers ook de ruimte om via een verlaging van de beleidsrente de economie wat te stimuleren. Een sterkere nominale groei zou tevens het draagvlak voor de enorme overheidsschuld groter maken. Cruciaal is wel dat de oplopende inflatieverwachtingen de rente, en daarmee de rentelasten, niet buitensporig de hoogte induwen.
Wisselkoersoorlog
Het uitgestippelde beleid zal bijna zeker de inflatie boven de 0% duwen (vandaag is die -0,7%), de langetermijnrente onder druk zetten en de yen naar omlaag halen. Kwatongen beweren dat daarmee een nieuw front in de wisselkoersoorlog is geopend. Japan rijdt echter alleen maar de opgelopen achterstand tegenover de andere Westerse landen inzake monetaire versoepeling dicht.
Sinds de start van de Grote Recessie stond de BoJ zeer terughoudend tegenover het verruimen van de monetaire basis, in tegenstelling tot de andere Westerse centrale bankiers. De relatieve geldcreatie was de voorbije vijftal jaar de doorslaggevende factor in de koersevolutie van munten: hoe meer geldcreatie, hoe zwakker de munt. Het gevolg was een reële appreciatie (gezuiverd voor inflatieverschillen) van de yen tegenover zijn belangrijkste handelspartners met 38% tussen 2007 en 2010. Bovenop de schade aan de export leidde de appreciërende yen tot extra deflatoire druk.
Kuroda is vastbesloten de achterstand weg te werken. Tegenover de belangrijkste Aziatische handelspartners is dat de voorbije maanden reeds gebeurd. Tegenover de euro, het pond en vooral de dollar is er nog een weg te gaan. Ongetwijfeld werd dit met de betreffende centrale bankiers doorgesproken. In ruil voor een lichte appreciatie van hun munten staat trouwens een versnelling van de nominale economische groei van s werelds vierde grootste economie. Dat zou niet alleen goed nieuws zijn voor Japan, maar eveneens voor het globale economische herstel. Vanuit economische perspectief kan de regimewijziging die Kuroda doorvoert dan ook alleen maar toegejuicht worden.
-----------------------------
Ik begrijp niet wat men tegen deflatie heeft. Computers worden ook altijd goedkoper en die koopt men toch ook?
Ik vraag me af of men wel beseft dat men met vuur speelt door geld bij te blijven maken, gezien dat onvermijdelijk leidt tot extra geldcreatie via de banken...
PS: zoek de gigantische dt-fout... Tip: suiker...
De aankondiging deze ochtend van de regimewijziging in het monetaire beleid van de Bank of Japan (BoJ) viel letterlijk samen met een aardbeving met een kracht van 5,3. Japan maakt dan ook een radicale bocht door de operationele doelstelling expliciet te richten op de monetaire basis en niet meer op de beleidsrente. Daarmee gaat de BoJ veel verder dan de ECB en de Fed. De aangegane uitdaging, een inflatiedoelstelling van 2% over twee jaar, is dan ook enorm.
Door Dieter Guffens en Koen De Leus, senior economists bij KBC Groep
Kersvers voorzitter van de Japanse centrale bank, Haruhiko Kuroda, past een beproefd recept toe om een eind te maken aan 15 jaar deflatie. Inflatie is volgens econoom Milton Friedman uiteindelijk altijd een monetair fenomeen. Creëer voldoende geld en de inflatie(verwachting) zal de hoogte ingaan.
Met een verdubbeling van de monetaire geldbasis over een periode van 2 jaar, laat Kuroda niets aan het toeval over. De praktische geldcreatie gebeurt via de opkoop van vooral overheidsobligaties à rato van omgerekend 58 miljard euro per maand. Dat is maar een fractie minder dan de 66 miljard euro die de Federale Reserve maandelijks in de Amerikaanse economie pompt.
Een totaaloorlog tegen de ontwrichtende deflatie, luiden de krantenkoppen. Maar hoe ontwrichtend was die deflatie de voorbije decennia dan wel. Al bij al viel dat best mee. Van 1994 tot net voor de start van de crisis bedroeg de reële groei 1,3%. Rekening houdende met de dalende bevolking komt de groei per capita zelfs nog iets hoger uit. En in tegenstelling tot wat velen denken is ook de rente niet abnormaal laag. De nominale rente, die na de aankondiging daalde met 12 basispunten, staat met 0,43% op een historisch laag niveau. Rekening houdende met de deflatie noteert de reële rente met 1,3% een stuk boven De Duitse en de Amerikaanse. Over de voorbije 20 jaar schommelt de reële rente rond de 1,8%.
Ontwrichtend is het deflatoire klimaat voor de Japanse economie dan wel niet, comfortabel is het evenmin. Een beetje inflatie smeert de economische motor. Het biet centrale bankiers ook de ruimte om via een verlaging van de beleidsrente de economie wat te stimuleren. Een sterkere nominale groei zou tevens het draagvlak voor de enorme overheidsschuld groter maken. Cruciaal is wel dat de oplopende inflatieverwachtingen de rente, en daarmee de rentelasten, niet buitensporig de hoogte induwen.
Wisselkoersoorlog
Het uitgestippelde beleid zal bijna zeker de inflatie boven de 0% duwen (vandaag is die -0,7%), de langetermijnrente onder druk zetten en de yen naar omlaag halen. Kwatongen beweren dat daarmee een nieuw front in de wisselkoersoorlog is geopend. Japan rijdt echter alleen maar de opgelopen achterstand tegenover de andere Westerse landen inzake monetaire versoepeling dicht.
Sinds de start van de Grote Recessie stond de BoJ zeer terughoudend tegenover het verruimen van de monetaire basis, in tegenstelling tot de andere Westerse centrale bankiers. De relatieve geldcreatie was de voorbije vijftal jaar de doorslaggevende factor in de koersevolutie van munten: hoe meer geldcreatie, hoe zwakker de munt. Het gevolg was een reële appreciatie (gezuiverd voor inflatieverschillen) van de yen tegenover zijn belangrijkste handelspartners met 38% tussen 2007 en 2010. Bovenop de schade aan de export leidde de appreciërende yen tot extra deflatoire druk.
Kuroda is vastbesloten de achterstand weg te werken. Tegenover de belangrijkste Aziatische handelspartners is dat de voorbije maanden reeds gebeurd. Tegenover de euro, het pond en vooral de dollar is er nog een weg te gaan. Ongetwijfeld werd dit met de betreffende centrale bankiers doorgesproken. In ruil voor een lichte appreciatie van hun munten staat trouwens een versnelling van de nominale economische groei van s werelds vierde grootste economie. Dat zou niet alleen goed nieuws zijn voor Japan, maar eveneens voor het globale economische herstel. Vanuit economische perspectief kan de regimewijziging die Kuroda doorvoert dan ook alleen maar toegejuicht worden.
-----------------------------
Ik begrijp niet wat men tegen deflatie heeft. Computers worden ook altijd goedkoper en die koopt men toch ook?
Ik vraag me af of men wel beseft dat men met vuur speelt door geld bij te blijven maken, gezien dat onvermijdelijk leidt tot extra geldcreatie via de banken...
PS: zoek de gigantische dt-fout... Tip: suiker...