"Het verhaaltje klinkt overbekend: méér Vlaamse bevoegdheden, méér Vlaamse fiscaliteit. We weten sinds de zomer van 2009 wat de regering Peeters daar eigenlijk mee bedoelt: meer belastingen." Dat zegt Dirk Van Mechelen, Vlaams volksvertegenwoordiger en burgemeester van Kapellen, in een opiniestuk in De Tijd. In de vorige Vlaamse Regering was hij als minister van Financiën en Begroting dé pleitbezorger van de jobkorting en zorgde hij voor een schuldenvrij Vlaanderen.
"Alles moet naar Vlaanderen komen: fiscaliteit, werk, sociale zekerheid... Gewoon alles." Aan het woord is Geert Bourgeois (N-VA), in een voor de rest volstrekt onschuldig kranteninterview medio maart. Nu ja, onschuldig De Vlaamse viceminister-president kondigt in datzelfde gesprek net niet eenzijdig de Vlaamse onafhankelijkheid af, en solliciteert spontaan voor het eerste presidentsambt. Neen, dan is een kinderhand sneller gevuld.
Het verhaaltje klinkt natuurlijk overbekend: méér Vlaamse bevoegdheden, méér Vlaamse fiscaliteit. We weten sinds de zomer van 2009 wat deze regering Peeters daar eigenlijk mee bedoelt: meer belastingen. Haar eerste daad bestond erin de eigen Vlaamse fiscale speelruimte vakkundig te vernietigen door de jobkorting een loepzuivere lastenverlaging voor de hardwerkende Vlaamse werknemer én zelfstandige te schrappen. Met het vrijgekomen budget, zon 600 miljoen euro, werd diezelfde hardwerkende Vlaming beloond met een derde TV-net (gemiddeld 12.000 kijkers), de belofte van een aanvullende kindpremie (waarmee men naar schatting op weekbasis welgeteld één pamper kan kopen) en een Vlaams Energiebedrijf dat tja, dat wat eigenlijk doet?
Inertie
Vlaanderen hééft dus al fiscale autonomie, maar gebruikt ze gewoonweg niet tenzij dus om lastenverlagingen teniet te doen. Deze krant publiceerde gisteren de naakte cijfers. 0,01 procent van de personenbelasting, zoveel heeft minister Philippe Muyters (N-VA) veil voor de Vlaming. Nochtans is de Vlaamse regering bevoegd om tot 6,75 procent af te knabbelen van die personenbelasting. Maar misschien moeten we wel blij zijn met die inertie. Want, zo stelt Muyters gisteren in deze krant: "We zouden zelf ook extra belastingen kunnen innen, maar dat doen we niet."
De vorige Vlaamse regering toonde nochtans aan tot wat een slimme Vlaamse fiscaliteit wél kan leiden. In totaal schonk Vlaanderen tussen 1999 en 2009 de gezinnen en bedrijven voor maar liefst 8,7 miljard euro belastingverlagingen. Er was dus niet alleen de jobkorting, waardoor een Vlaams gezin tot 600 euro meer koopkracht had. We zorgden bijvoorbeeld ook voor lagere en billijke tarieven voor de schenkings-, successie- en registratierechten. De Vlamingen kregen een meer rechtvaardige belasting, en de overheid kreeg precies daarom meer inkomsten binnen. Ondermeer daardoor was Vlaanderen in 2008 volledig schuldenvrij.
Rechtvaardige fiscaliteit, op maat van deze eeuw en de moderne manier waarop mensen samenwonen- en leven: dat is precies waar het voor Open Vld ook de komende jaren om gaat. Op federaal niveau wijst minister van Justitie Annemie Turtelboom de weg: zij werkt aan een modern erfenisrecht, en zorgde er alvast voor dat stiefkinderen en natuurlijke kinderen eindelijk op gelijke voet komen te staan bij een erfenis. Die lijn kan worden doorgetrokken door de Vlaamse successierechten nog verder te hervormen: van drie categorieën naar slechts één. Eénzelfde tarief dus, ongeacht wie de erfenis krijgt.
Met de Vlaamse fiscaliteit kan dus veel meer aangevangen worden. Op het vlak van de personenbelasting mag het alvast wat meer zijn dan die 0,01 procent korting dat zijn pas peanuts, als ik even opnieuw Geert Bourgeois mag citeren. Als we alleen al voor knelpuntberoepen de jobkorting opnieuw zouden invoeren, geven we de Vlaamse arbeidsmarkt een welgekomen stimulans in moeilijke tijden. En onze bedrijven hebben deze technische mensen broodnodig.
Wachtlijsten
Fiscale prikkels kunnen ook worden aangewend om de inmiddels beruchte Vlaamse wachtlijsten buitenspel te zetten. Via fiscaal aantrekkelijke vormen van crowdfunding bijvoorbeeld, zouden mensen en bedrijven dan zélf kunnen investeren in het realiseren van waardevolle maatschappelijke doeleinden. Op die manier moet het trouwens mogelijk zijn een deel van de meer dan 230 miljard euro kapitaal op spaarboekjes opnieuw te activeren en te investeren in allerhande maatschappelijk relevante sectoren. Ik verwijs in dat verband naar het voorstel dat ik enkele dagen geleden, samen met collega Vlaams volksvertegenwoordiger Jo De Ro, formuleerde om het Raveelmuseum financieel zelfredzaam te maken.
Ook op andere domeinen moeten we creatiever en doelgerichter nadenken over hoe we de Vlaming van dienst kunnen zijn. Want met de zesde staatshervorming komen voor miljarden euros nieuwe bevoegdheden naar Vlaanderen. Wat gaan we daar mee doen? Wel, als het van deze regering Peeters afhangt: niets, blijkbaar. We gaan ze gewoon hebben. En er vervolgens nog vragen.
Vanuit de oppositie willen wij alvast constructief meewerken aan een moderne Vlaamse fiscaliteit. Oppositievoeren zelf hoeft namelijk niet meer. Met een vriendenclub zoals deze regering er één is, heb je geen vijanden meer nodig. Minister Freya Van den Bossche (sp.a) heeft het nog elegant over een verstandshuwelijk tussen de coalitiepartners. Vlaams Parlementslid Eric Van Rompuy (CD&V) heeft een iets andere opvatting over de relatiestatus van de regering-Peeters: "We houden de N-VA aan boord. We gunnen het ze niet ze er nu uit te gooien." Of hoe dit Vlaanderen achteruitgaat door stil te staan. Voor de Vlaming zit er helaas niks anders op dan te wachten tot 2014, zo lijkt het wel. Tegen dan is hij of zij het wachten waarschijnlijk al gewoon: wachten in de file; wachten op een plaats in de crèche; op een plaats in de school; op een vergunning; en dus ook op een fiscale prikkel.
Bron: politics.be
"Alles moet naar Vlaanderen komen: fiscaliteit, werk, sociale zekerheid... Gewoon alles." Aan het woord is Geert Bourgeois (N-VA), in een voor de rest volstrekt onschuldig kranteninterview medio maart. Nu ja, onschuldig De Vlaamse viceminister-president kondigt in datzelfde gesprek net niet eenzijdig de Vlaamse onafhankelijkheid af, en solliciteert spontaan voor het eerste presidentsambt. Neen, dan is een kinderhand sneller gevuld.
Het verhaaltje klinkt natuurlijk overbekend: méér Vlaamse bevoegdheden, méér Vlaamse fiscaliteit. We weten sinds de zomer van 2009 wat deze regering Peeters daar eigenlijk mee bedoelt: meer belastingen. Haar eerste daad bestond erin de eigen Vlaamse fiscale speelruimte vakkundig te vernietigen door de jobkorting een loepzuivere lastenverlaging voor de hardwerkende Vlaamse werknemer én zelfstandige te schrappen. Met het vrijgekomen budget, zon 600 miljoen euro, werd diezelfde hardwerkende Vlaming beloond met een derde TV-net (gemiddeld 12.000 kijkers), de belofte van een aanvullende kindpremie (waarmee men naar schatting op weekbasis welgeteld één pamper kan kopen) en een Vlaams Energiebedrijf dat tja, dat wat eigenlijk doet?
Inertie
Vlaanderen hééft dus al fiscale autonomie, maar gebruikt ze gewoonweg niet tenzij dus om lastenverlagingen teniet te doen. Deze krant publiceerde gisteren de naakte cijfers. 0,01 procent van de personenbelasting, zoveel heeft minister Philippe Muyters (N-VA) veil voor de Vlaming. Nochtans is de Vlaamse regering bevoegd om tot 6,75 procent af te knabbelen van die personenbelasting. Maar misschien moeten we wel blij zijn met die inertie. Want, zo stelt Muyters gisteren in deze krant: "We zouden zelf ook extra belastingen kunnen innen, maar dat doen we niet."
De vorige Vlaamse regering toonde nochtans aan tot wat een slimme Vlaamse fiscaliteit wél kan leiden. In totaal schonk Vlaanderen tussen 1999 en 2009 de gezinnen en bedrijven voor maar liefst 8,7 miljard euro belastingverlagingen. Er was dus niet alleen de jobkorting, waardoor een Vlaams gezin tot 600 euro meer koopkracht had. We zorgden bijvoorbeeld ook voor lagere en billijke tarieven voor de schenkings-, successie- en registratierechten. De Vlamingen kregen een meer rechtvaardige belasting, en de overheid kreeg precies daarom meer inkomsten binnen. Ondermeer daardoor was Vlaanderen in 2008 volledig schuldenvrij.
Rechtvaardige fiscaliteit, op maat van deze eeuw en de moderne manier waarop mensen samenwonen- en leven: dat is precies waar het voor Open Vld ook de komende jaren om gaat. Op federaal niveau wijst minister van Justitie Annemie Turtelboom de weg: zij werkt aan een modern erfenisrecht, en zorgde er alvast voor dat stiefkinderen en natuurlijke kinderen eindelijk op gelijke voet komen te staan bij een erfenis. Die lijn kan worden doorgetrokken door de Vlaamse successierechten nog verder te hervormen: van drie categorieën naar slechts één. Eénzelfde tarief dus, ongeacht wie de erfenis krijgt.
Met de Vlaamse fiscaliteit kan dus veel meer aangevangen worden. Op het vlak van de personenbelasting mag het alvast wat meer zijn dan die 0,01 procent korting dat zijn pas peanuts, als ik even opnieuw Geert Bourgeois mag citeren. Als we alleen al voor knelpuntberoepen de jobkorting opnieuw zouden invoeren, geven we de Vlaamse arbeidsmarkt een welgekomen stimulans in moeilijke tijden. En onze bedrijven hebben deze technische mensen broodnodig.
Wachtlijsten
Fiscale prikkels kunnen ook worden aangewend om de inmiddels beruchte Vlaamse wachtlijsten buitenspel te zetten. Via fiscaal aantrekkelijke vormen van crowdfunding bijvoorbeeld, zouden mensen en bedrijven dan zélf kunnen investeren in het realiseren van waardevolle maatschappelijke doeleinden. Op die manier moet het trouwens mogelijk zijn een deel van de meer dan 230 miljard euro kapitaal op spaarboekjes opnieuw te activeren en te investeren in allerhande maatschappelijk relevante sectoren. Ik verwijs in dat verband naar het voorstel dat ik enkele dagen geleden, samen met collega Vlaams volksvertegenwoordiger Jo De Ro, formuleerde om het Raveelmuseum financieel zelfredzaam te maken.
Ook op andere domeinen moeten we creatiever en doelgerichter nadenken over hoe we de Vlaming van dienst kunnen zijn. Want met de zesde staatshervorming komen voor miljarden euros nieuwe bevoegdheden naar Vlaanderen. Wat gaan we daar mee doen? Wel, als het van deze regering Peeters afhangt: niets, blijkbaar. We gaan ze gewoon hebben. En er vervolgens nog vragen.
Vanuit de oppositie willen wij alvast constructief meewerken aan een moderne Vlaamse fiscaliteit. Oppositievoeren zelf hoeft namelijk niet meer. Met een vriendenclub zoals deze regering er één is, heb je geen vijanden meer nodig. Minister Freya Van den Bossche (sp.a) heeft het nog elegant over een verstandshuwelijk tussen de coalitiepartners. Vlaams Parlementslid Eric Van Rompuy (CD&V) heeft een iets andere opvatting over de relatiestatus van de regering-Peeters: "We houden de N-VA aan boord. We gunnen het ze niet ze er nu uit te gooien." Of hoe dit Vlaanderen achteruitgaat door stil te staan. Voor de Vlaming zit er helaas niks anders op dan te wachten tot 2014, zo lijkt het wel. Tegen dan is hij of zij het wachten waarschijnlijk al gewoon: wachten in de file; wachten op een plaats in de crèche; op een plaats in de school; op een vergunning; en dus ook op een fiscale prikkel.
Bron: politics.be