Twee werkdagen op drie sterft in België iemand door een dodelijk arbeidsongeval. Meer dan de helft daarvan, 94 werknemers, op de arbeidsplaats zelf. Elke werkdag opnieuw worden 85 werknemers in België gehandicapt voor de rest van hun leven ten gevolge van een arbeidsongeval. Bovendien verbeteren deze cijfers, waar heel veel menselijk leed achter schuilt, niet. De falende overheidscontrole op onveilige arbeidsomstandigheden heeft hier zeer veel mee te maken. Het ACV stelt ook vast dat het aantal arbeidsongevallen dat geweigerd wordt door de arbeidsongevallenverzekeraars jaarlijks stijgt en op recordhoogte piekt.
Daarom legde ACV, in aanloop naar de werelddag voor veilig en gezond werk, vandaag een concreet eisenpakket voor aan minister van werk Monica De Coninck en staatsecretaris voor sociale zaken Philippe Courard.
Uit de officiële statistieken van de laatste 26 jaar zou blijken dat het totaal aantal aangegeven arbeidsongevallen op de werkplek in de privésector systematisch daalt. Die voortdurende daling gebeurt vrijwel exclusief voor lichte arbeidsongevallen, deze met tijdelijke ongeschiktheid. Maar in de duizenden aangegeven ongevallen met blijvende ongeschiktheid is er al die jaren helemaal geen daling.
De officiële statistieken meten ook enkel de aangegeven ongevallen. Als een werkgever ervoor kiest om lichte arbeidsongevallen zelf te regelen, scheelt dat in de kosten van de verzekeringspremie, bespaart hij op paperassenwerk en is dit beter voor het imago. Vaak wordt dit soort ongevallen met medeweten van de verzekeraar tussen de partijen geregeld met een minnelijke schikking, net als bij auto-ongevallen. Zware ongevallen niet aangeven is dan weer niet aantrekkelijk: daarvoor lopen de kosten te hoog op. Deze onderaangifte blijkt ook uit vaststellingen van het fonds arbeidsongevallen: Bijgevolg kan men stellen dat er slechts maximum 32% van de ongevallen van de gecontroleerde werkgevers in de officiële schadestatistieken van het FAO geregistreerd worden.
De daling in het totaal aantal arbeidsongevallen heeft dus meer te maken met een dalende aangifte door werkgevers, dan met een stijging van de effectieve veiligheid op de werkvloer. Voor arbeiders is er volgens de meest recente cijfers van 2011 een hoger risico op arbeidsongevallen dan 30 jaar geleden. Per 1000 arbeiders werden er in 2011 8,64 zware arbeidsongevallen aangemeld, in 1980 waren er dat maar 7,22 per 1000 arbeiders. Voor de bedienden schommelde het cijfer wat op en af maar zitten we nu terug boven het peil van 1980, 1,59 per 1000 bedienden in 2011 tegenover 1,46 per 1000 bedienden in 1986.
Deze zorgwekkende evolutie heeft zeer veel te maken met de falende overheidscontrole op onveilige arbeidsomstandigheden. Het aantal inspecteurs blijft op het laagste peil ooit. Een onderneming wordt gemiddeld slechts 1 keer om de 21,5 jaar gecontroleerd. Eén inspecteur staat in voor de controle van 1.951 ondernemingen met 27.125 werknemers. Het Senior Labour Inspectors Committee van de Europese Commissie tikte België in 2006 al op de vingers omdat België de norm van 1 inspecteur per 10.000 werknemers niet haalt. Het aantal werknemers per inspecteur is sindsdien enkel toegenomen. België is hiermee de slechtste leerling van de Europese klas.
Het ACV besliste dan ook om tegen deze situatie een klacht tegen de Belgische staat in te dienen bij de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) in Genève. De ACV-klacht werd onderzocht door de commissie van experten en opgenomen in het jaarlijks rapport over inbreuken op internationale conventies. De IAO vorderde de Belgische regering in dit stadium om meer uitleg te geven over deze vaststellingen en zich te verantwoorden. In juni buigt de IAO zich over het geheel van klachten en ontvangen antwoorden.
Het ACV stelt ook vast dat het aantal arbeidsongevallen dat geweigerd wordt door de arbeidsongevallenverzekeraars jaarlijks stijgt. 10,6% van alle aangiften, meer dan 20.000 in 2011, werd geweigerd als arbeidsongeval. Een triest record. In 1985 werd slechts 2,2% van alle aangiften geweigerd. We stellen grote verschillen vast tussen de verzekeringsmaatschappijen (zie bijlage). De grote verschillen in gebruikte weigeringsmotieven zijn volgens het Fonds Arbeidsongevallen niet direct verklaarbaar door eventuele verschillen in verzekerde populaties en derhalve wellicht in overwegende mate toe te schrijven aan de weigeringspolitiek van de verzekeringsondernemingen. Slachtoffers van arbeidsongevallen worden dus ongelijk behandeld naargelang de verzekeringsmaatschappij van hun werkgever. Om commerciële redenen en winstbejag slachtoffers van arbeidsongevallen nog verder in de put duwen is totaal onaanvaardbaar.
Daarom legde het ACV vandaag tijdens een contact met minister van werk Monica De Coninck en staatsecretaris voor sociale zaken Philippe Courard concrete eisen voor:
strenger toezicht op en onderzoek naar de onderaangifte van arbeidsongevallen;
een betere toepassing van veiligheidswetgeving via versterkte inspectie:
meer inspecteurs op het terrein, minstens 1 per 10.000 werknemers;
een lik-op-stukbeleid met strenge boetes voor werkgevers bij zware veiligheidsovertredingen;
sancties tegen commercieel geïnspireerde weigeringen van arbeidsongevallen door verzekeraars.
Minister De Coninck beloofde het aantal inspecteurs te verhogen. Het ACV zal dit uiteraard met argusogen opvolgen.
Ook Staatsecretaris Courard onderkende de sterke stijging van de door verzekeraars geweigerde arbeidsongevallen. Hij zegde toe snel actie te nemen nadat het beheerscomité van het Fonds Arbeidsongevallen een advies geeft. Dit is een belangrijke stap, maar daarna moet ook daadwerkelijk actie ondernomen worden op dit terrein.
Cijfermateriaal en toelichting vindt u in het speciale dossier Arbeidsongevallen in bijlage.
Met vriendelijke groet,
David Vanbellinghen
ACV pers- en informatiedienst
Haachtsesteenweg 579 - 1030 Brussel
Bron: politics.be
Daarom legde ACV, in aanloop naar de werelddag voor veilig en gezond werk, vandaag een concreet eisenpakket voor aan minister van werk Monica De Coninck en staatsecretaris voor sociale zaken Philippe Courard.
Uit de officiële statistieken van de laatste 26 jaar zou blijken dat het totaal aantal aangegeven arbeidsongevallen op de werkplek in de privésector systematisch daalt. Die voortdurende daling gebeurt vrijwel exclusief voor lichte arbeidsongevallen, deze met tijdelijke ongeschiktheid. Maar in de duizenden aangegeven ongevallen met blijvende ongeschiktheid is er al die jaren helemaal geen daling.
De officiële statistieken meten ook enkel de aangegeven ongevallen. Als een werkgever ervoor kiest om lichte arbeidsongevallen zelf te regelen, scheelt dat in de kosten van de verzekeringspremie, bespaart hij op paperassenwerk en is dit beter voor het imago. Vaak wordt dit soort ongevallen met medeweten van de verzekeraar tussen de partijen geregeld met een minnelijke schikking, net als bij auto-ongevallen. Zware ongevallen niet aangeven is dan weer niet aantrekkelijk: daarvoor lopen de kosten te hoog op. Deze onderaangifte blijkt ook uit vaststellingen van het fonds arbeidsongevallen: Bijgevolg kan men stellen dat er slechts maximum 32% van de ongevallen van de gecontroleerde werkgevers in de officiële schadestatistieken van het FAO geregistreerd worden.
De daling in het totaal aantal arbeidsongevallen heeft dus meer te maken met een dalende aangifte door werkgevers, dan met een stijging van de effectieve veiligheid op de werkvloer. Voor arbeiders is er volgens de meest recente cijfers van 2011 een hoger risico op arbeidsongevallen dan 30 jaar geleden. Per 1000 arbeiders werden er in 2011 8,64 zware arbeidsongevallen aangemeld, in 1980 waren er dat maar 7,22 per 1000 arbeiders. Voor de bedienden schommelde het cijfer wat op en af maar zitten we nu terug boven het peil van 1980, 1,59 per 1000 bedienden in 2011 tegenover 1,46 per 1000 bedienden in 1986.
Deze zorgwekkende evolutie heeft zeer veel te maken met de falende overheidscontrole op onveilige arbeidsomstandigheden. Het aantal inspecteurs blijft op het laagste peil ooit. Een onderneming wordt gemiddeld slechts 1 keer om de 21,5 jaar gecontroleerd. Eén inspecteur staat in voor de controle van 1.951 ondernemingen met 27.125 werknemers. Het Senior Labour Inspectors Committee van de Europese Commissie tikte België in 2006 al op de vingers omdat België de norm van 1 inspecteur per 10.000 werknemers niet haalt. Het aantal werknemers per inspecteur is sindsdien enkel toegenomen. België is hiermee de slechtste leerling van de Europese klas.
Het ACV besliste dan ook om tegen deze situatie een klacht tegen de Belgische staat in te dienen bij de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) in Genève. De ACV-klacht werd onderzocht door de commissie van experten en opgenomen in het jaarlijks rapport over inbreuken op internationale conventies. De IAO vorderde de Belgische regering in dit stadium om meer uitleg te geven over deze vaststellingen en zich te verantwoorden. In juni buigt de IAO zich over het geheel van klachten en ontvangen antwoorden.
Het ACV stelt ook vast dat het aantal arbeidsongevallen dat geweigerd wordt door de arbeidsongevallenverzekeraars jaarlijks stijgt. 10,6% van alle aangiften, meer dan 20.000 in 2011, werd geweigerd als arbeidsongeval. Een triest record. In 1985 werd slechts 2,2% van alle aangiften geweigerd. We stellen grote verschillen vast tussen de verzekeringsmaatschappijen (zie bijlage). De grote verschillen in gebruikte weigeringsmotieven zijn volgens het Fonds Arbeidsongevallen niet direct verklaarbaar door eventuele verschillen in verzekerde populaties en derhalve wellicht in overwegende mate toe te schrijven aan de weigeringspolitiek van de verzekeringsondernemingen. Slachtoffers van arbeidsongevallen worden dus ongelijk behandeld naargelang de verzekeringsmaatschappij van hun werkgever. Om commerciële redenen en winstbejag slachtoffers van arbeidsongevallen nog verder in de put duwen is totaal onaanvaardbaar.
Daarom legde het ACV vandaag tijdens een contact met minister van werk Monica De Coninck en staatsecretaris voor sociale zaken Philippe Courard concrete eisen voor:
strenger toezicht op en onderzoek naar de onderaangifte van arbeidsongevallen;
een betere toepassing van veiligheidswetgeving via versterkte inspectie:
meer inspecteurs op het terrein, minstens 1 per 10.000 werknemers;
een lik-op-stukbeleid met strenge boetes voor werkgevers bij zware veiligheidsovertredingen;
sancties tegen commercieel geïnspireerde weigeringen van arbeidsongevallen door verzekeraars.
Minister De Coninck beloofde het aantal inspecteurs te verhogen. Het ACV zal dit uiteraard met argusogen opvolgen.
Ook Staatsecretaris Courard onderkende de sterke stijging van de door verzekeraars geweigerde arbeidsongevallen. Hij zegde toe snel actie te nemen nadat het beheerscomité van het Fonds Arbeidsongevallen een advies geeft. Dit is een belangrijke stap, maar daarna moet ook daadwerkelijk actie ondernomen worden op dit terrein.
Cijfermateriaal en toelichting vindt u in het speciale dossier Arbeidsongevallen in bijlage.
Met vriendelijke groet,
David Vanbellinghen
ACV pers- en informatiedienst
Haachtsesteenweg 579 - 1030 Brussel
Bron: politics.be