Ze lacht naar mij. De laatste parel. Ik schat haar zestien.
In Het Noord Station staat een kerel languit te plassen op de rails.
Als ik me omkeer staat een andere loser een halve meter bier te legen op de rails. Welkom in Belgie.
Ik stap in een van de stilstaande wagons. Een van het uitschot volgt me en slaat me zonder reden in het gezicht. Als ik de trein verlaat hoor ik hem brullen van de witte peper in zn ogen. I couldnt care less.
In het zuid Station, intussen elf uur s avonds, komen twee knapen , de een links, de ander rechts, het station stoned binnengewandeld. Dantes inferno.
Ze verlaten de hall, om een minuut of tien later terug te komen, volgens hetzelfde ritueel. Alleen, deze keer loopt er een halfnaakte zwarte vrouw in het midden, de hall door. Het is elf uur en een kwart, s avonds, het is december 2012, en ik sta er op te kijken.
Dit is Brussel anno 2012.
Molenbeek. Mn contact vraagt me mn schoenen uit te doen vooraleer ik binnenga. In tussen verlaat zn vrouw de woning, volledig gesluierd. Dat is de regel. Dat is de beschaving denk ik.
Koekelberg. De Spanjaard vertelt me dat alle leden van zn familie al overvallen zijn. De laatste zn nicht van zeven jaar, op weg naar school, overvallen door 3 Marokkanen. Op school krijgt ze haar lege tas terug, van een andere Marokkaan. Al lachend zegt hij.
Jette. De eigenaar toont me hoe hij zich beschermt. Er is een kamer waar ik niet binnen mag. Ze wordt bewoond door 2 honden. Die hebben een balkon zegt hij, daar staan ze, om anderen op betere gedachten te brengen.
Brussel stinkt. Als je de metro neemt in Brussel-Zuid in de winter komt de stank als een mes in je keel snijden.
De man in Molenbeek toont me hoe zijn ganse voorruit in elkaar is geslagen, waarna het camaiile zn woning heeft leeggeroofd. Dit is is één van de beter wijken. Commentaar van de politie: Als je in Molenbeek woont is het normaal dat je een keer wordt overvallen. Hij woont er één jaar.
De grieken vertellen me hoe de vrijheid is afgeschaft in Anderlecht. Ik hoef hun uitleg niet als ik de camerabewaking in hun groentewinkel zie.
In het kantoor gerund door Marrokanen worden de personeelsleden 'bewaakt' met camera. Ik kijk verbijsterd toe.
De Senegalees is stomverbaasd. 't es tout seul??' De week tevoren is een knaap op de middag vermoord vlak voor z'n deur. Hij stapt de auto in, en een 'voorbijganger' vermoordt hem met een jizeren draad.
In de straten errond zie je geen vrouwen of kinderen. Je wordt gesignaleerd door de terrashangers zodra je de straat ingaat. 'Niet kijken, niet wandelen' da's de raad mij gegeven. Nu ja, voor 20 lijken die men uit het kanaal heeft gehaald ben je gevoelig voor raad (voor de pers: 2 lijken)
In de metro geldt een apartheidsregel. Vrouwen uit Noord-Afrika blijven recht staan. als er een man neerzit. Kwestie, denk ik, van niet sexueel benaderd te worden.
De Rus uit Kirkoetsk Steekt een sigaret op. Hij kan niet begrijpen zegt hij dat zn twee dochters van 6 en 7 niet zonder begeleiding tweehonderd meter naar school kunnen.
De bevolking in Brussel is lelijk. Het valt me op als ik van Gent in Brussel terecht kom. Sommige vrouwen lijken recht uit een brandend hoerekot te zijn ontsnapt. Anderen hebben een achterhoofd dat me steeds doet denken aan het monster uit Alien. De mannen lijken wel ontsnapt te zijn uit een centrum voor cloning.
Goebbels noemde dit Gleigschaltung. Vrouwen mogen zich volgens hem niet opzichtig kleden, geen lippestift of mascara, of het zou het individueel denken stimuleren, iets wat in een fascistische omgeving af te raden is.
In Koekelberg stond er vroeger een universiteit. Er werd door de Jezuiten onderwezen in filosofische antropologie, de nieuwe marxistische denkers na WO II, Kant, Hegel, Marx, Schopenhauer, Feuerbach, Sartre, Nietzsche, Foucault, omdat men vond dat een kritische geest divers uitvalshoeken moet kunnen innemen.
Nu staat het gebouw leeg. De omgeving is gelijkgeschakeld zoals Goebbels het graag wou, deze keer volgens Islamitische normen. Kennisoverdracht vervangen door hoofddoeken.
De Marokkaan uit zn misprijzen voor de Vlamingen. De, naar mijn mening verkrachting van de Westelijke Sahara, is een interne aangelegenheid, ook al heb ik het onderwerp niet aangekaart.
Tegen de muur in Ribeaucourt wrijft een Noord-Afrikaan zijn kruis tegen de benen van een jong meisje. Ongegeneerd, het is half twee in de namiddag.
Jette. De bewoners hebben zich verschanst in een soort compound. Dat is hier normaal geworden zegt ze tegen mij. Het doet me denken aan Bogota. Woningblokken met smeedijzeren barrieres, waarachter de bewoners een schijn ophouden van beschaving.
De bewoonster opent de deur. Ze is een bloedmooie vrouw. Het appartement is volledig verduisterd. Ik vraag me af wat de impakt is op het denken.
Zwart is de kleur. Vijandig de boodschap. Brussel.
In Het Noord Station staat een kerel languit te plassen op de rails.
Als ik me omkeer staat een andere loser een halve meter bier te legen op de rails. Welkom in Belgie.
Ik stap in een van de stilstaande wagons. Een van het uitschot volgt me en slaat me zonder reden in het gezicht. Als ik de trein verlaat hoor ik hem brullen van de witte peper in zn ogen. I couldnt care less.
In het zuid Station, intussen elf uur s avonds, komen twee knapen , de een links, de ander rechts, het station stoned binnengewandeld. Dantes inferno.
Ze verlaten de hall, om een minuut of tien later terug te komen, volgens hetzelfde ritueel. Alleen, deze keer loopt er een halfnaakte zwarte vrouw in het midden, de hall door. Het is elf uur en een kwart, s avonds, het is december 2012, en ik sta er op te kijken.
Dit is Brussel anno 2012.
Molenbeek. Mn contact vraagt me mn schoenen uit te doen vooraleer ik binnenga. In tussen verlaat zn vrouw de woning, volledig gesluierd. Dat is de regel. Dat is de beschaving denk ik.
Koekelberg. De Spanjaard vertelt me dat alle leden van zn familie al overvallen zijn. De laatste zn nicht van zeven jaar, op weg naar school, overvallen door 3 Marokkanen. Op school krijgt ze haar lege tas terug, van een andere Marokkaan. Al lachend zegt hij.
Jette. De eigenaar toont me hoe hij zich beschermt. Er is een kamer waar ik niet binnen mag. Ze wordt bewoond door 2 honden. Die hebben een balkon zegt hij, daar staan ze, om anderen op betere gedachten te brengen.
Brussel stinkt. Als je de metro neemt in Brussel-Zuid in de winter komt de stank als een mes in je keel snijden.
De man in Molenbeek toont me hoe zijn ganse voorruit in elkaar is geslagen, waarna het camaiile zn woning heeft leeggeroofd. Dit is is één van de beter wijken. Commentaar van de politie: Als je in Molenbeek woont is het normaal dat je een keer wordt overvallen. Hij woont er één jaar.
De grieken vertellen me hoe de vrijheid is afgeschaft in Anderlecht. Ik hoef hun uitleg niet als ik de camerabewaking in hun groentewinkel zie.
In het kantoor gerund door Marrokanen worden de personeelsleden 'bewaakt' met camera. Ik kijk verbijsterd toe.
De Senegalees is stomverbaasd. 't es tout seul??' De week tevoren is een knaap op de middag vermoord vlak voor z'n deur. Hij stapt de auto in, en een 'voorbijganger' vermoordt hem met een jizeren draad.
In de straten errond zie je geen vrouwen of kinderen. Je wordt gesignaleerd door de terrashangers zodra je de straat ingaat. 'Niet kijken, niet wandelen' da's de raad mij gegeven. Nu ja, voor 20 lijken die men uit het kanaal heeft gehaald ben je gevoelig voor raad (voor de pers: 2 lijken)
In de metro geldt een apartheidsregel. Vrouwen uit Noord-Afrika blijven recht staan. als er een man neerzit. Kwestie, denk ik, van niet sexueel benaderd te worden.
De Rus uit Kirkoetsk Steekt een sigaret op. Hij kan niet begrijpen zegt hij dat zn twee dochters van 6 en 7 niet zonder begeleiding tweehonderd meter naar school kunnen.
De bevolking in Brussel is lelijk. Het valt me op als ik van Gent in Brussel terecht kom. Sommige vrouwen lijken recht uit een brandend hoerekot te zijn ontsnapt. Anderen hebben een achterhoofd dat me steeds doet denken aan het monster uit Alien. De mannen lijken wel ontsnapt te zijn uit een centrum voor cloning.
Goebbels noemde dit Gleigschaltung. Vrouwen mogen zich volgens hem niet opzichtig kleden, geen lippestift of mascara, of het zou het individueel denken stimuleren, iets wat in een fascistische omgeving af te raden is.
In Koekelberg stond er vroeger een universiteit. Er werd door de Jezuiten onderwezen in filosofische antropologie, de nieuwe marxistische denkers na WO II, Kant, Hegel, Marx, Schopenhauer, Feuerbach, Sartre, Nietzsche, Foucault, omdat men vond dat een kritische geest divers uitvalshoeken moet kunnen innemen.
Nu staat het gebouw leeg. De omgeving is gelijkgeschakeld zoals Goebbels het graag wou, deze keer volgens Islamitische normen. Kennisoverdracht vervangen door hoofddoeken.
De Marokkaan uit zn misprijzen voor de Vlamingen. De, naar mijn mening verkrachting van de Westelijke Sahara, is een interne aangelegenheid, ook al heb ik het onderwerp niet aangekaart.
Tegen de muur in Ribeaucourt wrijft een Noord-Afrikaan zijn kruis tegen de benen van een jong meisje. Ongegeneerd, het is half twee in de namiddag.
Jette. De bewoners hebben zich verschanst in een soort compound. Dat is hier normaal geworden zegt ze tegen mij. Het doet me denken aan Bogota. Woningblokken met smeedijzeren barrieres, waarachter de bewoners een schijn ophouden van beschaving.
De bewoonster opent de deur. Ze is een bloedmooie vrouw. Het appartement is volledig verduisterd. Ik vraag me af wat de impakt is op het denken.
Zwart is de kleur. Vijandig de boodschap. Brussel.