http://www.standaard.be/artikel/deta...21228_00416910
De media hebben een gigantisch probleem. Geen hond gelooft ze nog.' Zo sprak Bart De Wever in mei dit jaar. Een oplossing zag hij niet: in zelfregulering gelooft hij niet, in overheidsingrijpen evenmin. Maar', zo liet hij optekenen, je kan als politicus wel zeggen: hier stopt het, ik doe niet meer mee'.
Beatrix vs. Wilders
Nemen we nu de aanval van De Wever op koning Albert II. Die begint met een verwijzing naar koningin Beatrix, die een zoveel betere toespraak had gehouden. Nederland kiest uitdrukkelijk voor een verenigend koningschap, schrijft hij, terwijl Albert voor een verdelend koningschap' zou hebben gekozen.
Hoe geloofwaardig is dat? Een onderzoekje is op zijn plaats. Op kerstdag 2007 ging koningin Beatrix immers ook wel heel verdelend' te werk. Ze zei toen onder meer: Grofheid in woord en daad tast de verdraagzaamheid aan. Discussies ontaarden in verharde verhoudingen. In zo'n sfeer worden mensen al snel als groep over één kam geschoren en worden vooroordelen als waarheid aangenomen. Daarmee erodeert de gemeenschapszin.'
Als door een wesp gestoken reageerde toen Geert Wilders, qua electoraal gewicht en betoogtrant als het ware de Nederlandse tegenhanger van De Wever. Hij noemde de kerstrede multiculti-onzin' en vond ze een aanval op zijn partij en zijn persoon. Later, bij een ander incident, oordeelde koningin Beatrix op haar beurt dat Wilders onzin' verkocht. Het deed Nederlandse journalisten schrijven: Beatrix en Wilders liggen op ramkoers'. In de woorden van De Wever zou het zo geklonken hebben: De koningin en Balkenende (de toenmalige premier) hebben elkaar gevonden in hun afgrijzen van de democratische keuze van een groot deel van de Nederlandse bevolking.'
Toch verdient De Wever felicitaties. Het zou inderdaad beter zijn dat de formatie van de volgende federale regeringen niet meer aan de koning maar aan het parlement wordt toevertrouwd, zoals hij voorstelt. Dat is een stuk democratischer. Op voorwaarde dat ook de partijvoorzitters niet meer voor koninkje spelen en dus niet de ministers en staatssecretarissen benoemen, maar dat de fracties dat doen.
Maar daar mag het niet bij blijven, De Wever heeft een nog hoger doel: de afschaffing van de monarchie. We kijken likkebaardend uit naar de dag dat De Wever, met steun van de tot geloofwaardigheid bekeerde media, de eerste president wordt van de Democratische Federale Republiek België. Want de Vlamingen zijn in de meerderheid en dus beslissen zij wie staatshoofd wordt. De Walen zijn in de minderheid en moeten zich neerleggen bij wat de Vlamingen beslissen. Zoals dat in een democratie hoort', het zijn de woorden van De Wever zelve en dus geloofwaardig, toch ?
Walter Zinzen zal voor vele forumgangers alhier aanwezig wel weer een Belgicist wezen. Het is gemakkelijker om iemand als Belgicist te bestempelen dan een debat aan te gaan over geloofwaardigheid.
De media hebben een gigantisch probleem. Geen hond gelooft ze nog.' Zo sprak Bart De Wever in mei dit jaar. Een oplossing zag hij niet: in zelfregulering gelooft hij niet, in overheidsingrijpen evenmin. Maar', zo liet hij optekenen, je kan als politicus wel zeggen: hier stopt het, ik doe niet meer mee'.
Beatrix vs. Wilders
Nemen we nu de aanval van De Wever op koning Albert II. Die begint met een verwijzing naar koningin Beatrix, die een zoveel betere toespraak had gehouden. Nederland kiest uitdrukkelijk voor een verenigend koningschap, schrijft hij, terwijl Albert voor een verdelend koningschap' zou hebben gekozen.
Hoe geloofwaardig is dat? Een onderzoekje is op zijn plaats. Op kerstdag 2007 ging koningin Beatrix immers ook wel heel verdelend' te werk. Ze zei toen onder meer: Grofheid in woord en daad tast de verdraagzaamheid aan. Discussies ontaarden in verharde verhoudingen. In zo'n sfeer worden mensen al snel als groep over één kam geschoren en worden vooroordelen als waarheid aangenomen. Daarmee erodeert de gemeenschapszin.'
Als door een wesp gestoken reageerde toen Geert Wilders, qua electoraal gewicht en betoogtrant als het ware de Nederlandse tegenhanger van De Wever. Hij noemde de kerstrede multiculti-onzin' en vond ze een aanval op zijn partij en zijn persoon. Later, bij een ander incident, oordeelde koningin Beatrix op haar beurt dat Wilders onzin' verkocht. Het deed Nederlandse journalisten schrijven: Beatrix en Wilders liggen op ramkoers'. In de woorden van De Wever zou het zo geklonken hebben: De koningin en Balkenende (de toenmalige premier) hebben elkaar gevonden in hun afgrijzen van de democratische keuze van een groot deel van de Nederlandse bevolking.'
Toch verdient De Wever felicitaties. Het zou inderdaad beter zijn dat de formatie van de volgende federale regeringen niet meer aan de koning maar aan het parlement wordt toevertrouwd, zoals hij voorstelt. Dat is een stuk democratischer. Op voorwaarde dat ook de partijvoorzitters niet meer voor koninkje spelen en dus niet de ministers en staatssecretarissen benoemen, maar dat de fracties dat doen.
Maar daar mag het niet bij blijven, De Wever heeft een nog hoger doel: de afschaffing van de monarchie. We kijken likkebaardend uit naar de dag dat De Wever, met steun van de tot geloofwaardigheid bekeerde media, de eerste president wordt van de Democratische Federale Republiek België. Want de Vlamingen zijn in de meerderheid en dus beslissen zij wie staatshoofd wordt. De Walen zijn in de minderheid en moeten zich neerleggen bij wat de Vlamingen beslissen. Zoals dat in een democratie hoort', het zijn de woorden van De Wever zelve en dus geloofwaardig, toch ?
Walter Zinzen zal voor vele forumgangers alhier aanwezig wel weer een Belgicist wezen. Het is gemakkelijker om iemand als Belgicist te bestempelen dan een debat aan te gaan over geloofwaardigheid.
