De discussie over de neutraliteit aan overheidsloketten begint een zielig kantje te krijgen. Professor Etienne Vermeersch verdedigt de seculiere staat en wordt door Sp.a-senator Anciaux verweten te zeveren. Columnist Fikry El Azzouz stelt in een column de vrijzinnigen die om neutraliteit van de overheidsdiensten vragen zonder meer gelijk met Sharia4Belgium, een groep salafisten die als ultiem doel de invoering van de sharia in België heeft en die er ook in slaagde minderjarigen naar de oorlog in Syrië te sturen. Blijkbaar hoeft een minimum aan respect en intelligente argumenten in deze polemiek niet voor de progressieven.
Daarom moet de politiek de knoop over de neutraliteit van de overheid doorhakken, duidelijkheid verschaffen aan alle burgers en rechtszekerheid creëren. Want dit heeft een multiculturele samenleving nodig om te kunnen slagen: ondubbelzinnige regels die voor iedereen gelden. Er moet dringend een decreet komen die een einde maakt aan de discussies die thans in tal van steden en gemeenten gevoerd wordt. Het kan toch niet dat er in de 308 gemeenten die Vlaanderen telt, evenveel reglementen over de loketfunctie of de dresscode van hun lokale ambtenaren zullen gelden. Een uniforme regelgeving dringt zich op. Voor decreetgeving ter zake, zou de minister van Binnenlands Bestuur zich kunnen baseren op de deontologische code van de Vlaamse gemeenschap, gepubliceerd op de website van het departement Bestuurszaken. Die code is duidelijk: een ambtenaar mag geen schijn van partijdigheid wekken. Dat is immers precies wat het dragen van religieuze en levensbeschouwelijke symbolen in de hand werkt, namelijk een vermoeden van partijdigheid van wie diensten moet verlenen aan de burgers.
Op Sp.a en Groen! moeten we in deze kwestie niet rekenen. Hoewel de socialisten decennialang schouder aan schouder met de liberalen gestreden hebben om de neutraliteit ingang te doen vinden in het Belgische openbare en institutionele leven, denk aan het verbod op kruisbeelden in rechtbanken, vrezen ze nu een electorale afstraffing als ze consequent de Verlichtingswaarden doortrekken. De inspanningen die geleverd werden voor de secularisering zorgden ervoor dat in onze samenleving het zelfbeschikkingsrecht voor elk individu een garantie werd en dat de zuilen minder dominant werden. Nu er eisen komen van de zogenaamde woordvoerders van de moslimgemeenschap (terwijl zoveel moslims niets vragen, behalve een job), spuwen ze echter de neutraliteit uit en noemen ze het principe ouderwets. Voor Open Vld is neutraliteit van de overheid nog steeds een belangrijk principe dat de lokale autonomie overstijgt.
Van de NV-A nam ik aan dat het standpunt van hun voorzitter ook van toepassing is voor mensen die buiten de Antwerpse gemeentegrenzen wonen, maar blijkbaar heeft Geert Bourgeois daar de moed niet voor. In zijn antwoord op mijn vraag van vorige woensdag, verschuilde de minister zich achter de autonomie van de gemeentebesturen en hun leidende ambtenaren. Vorige week waren zijn partijgenoten in de Kamer nog helemaal vóór een dergelijk voorstel, toen Patrick Dewael de premier opriep om werk te maken van neutraliteit. Ook in Gent verdedigt de NV-A dit standpunt. Maar daar waar de kracht van verandering in daden zou kunnen omgezet worden, beweegt er niks. Ik zal alsnog een resolutie indienen, naar analogie met de deontologische code van de Vlaamse overheid. Dan is het aan het Vlaams parlement om stelling in te nemen.
Veel tegenstanders van het verbod verwijzen zonder al teveel voorafgaand onderzoek naar het Brits model. Wat ze echter niet onder ogen willen zien, is dat in Groot-Brittannië door alle toegevingen in de naam van godsdienstvrijheid de situatie uit de hand gelopen is. Er bestaan ondertussen tal van shariarechtbanken die bij hun uitspraken over zaken als huiselijk geweld en echtscheidingen de rechten van vrouwen tot nul herleiden. Onlangs bracht het BBC-programma Panorama hierover een onthutsende reportage. Slachtoffers die de vonnissen van de shariarechtbanken in twijfel trekken, worden geïntimideerd. Om die reden, is er al jaren een burgerbeweging actief, One Law for All, getrokken door ex-moslima Maryam Namazie. Daar gaat het immers om: dat voor elke burger dezelfde wetten gelden, ongeacht hun geloofsovertuiging.
Ook in ons land dreigt het verkeerd te lopen. In zowat alle Brusselse stadsscholen wordt alleen nog halal gegeten (door alle leerlingen), in Belgische ziekenhuizen worden maagdenvliezen hersteld, en kunnen moslims het pleegouderschap van holebis weigeren. We moeten het niet verder laten komen. Het volstaat de wetgeving toe te passen, de overheid en het institutioneel domein neutraal te houden en niet op alle religieuze eisen die botsen met onze wetgeving in te gaan. Elke inwoner van ons land kan zijn of haar geloof belijden binnen de wettelijke afspraken. In essentie is dit ook de stelling van de burgerbeweging RAPPEL, enkele jaren geleden opgericht in ons land: een duidelijke en consequente scheiding tussen geloof en staat biedt de beste garantie om burgers van diverse achtergrond te laten samenleven. In een open samenleving moeten we niet de verschillen tussen mensen benadrukken, maar wat we gemeenschappelijk hebben: universele menselijke waarden.
Vlaams volksvertegenwoordiger
Voorzitter Nederlandstalig RAPPEL
Ann Brusseel
Links
Ann.Brusseel@vlaamsparlement.be
Bron: politics.be
Daarom moet de politiek de knoop over de neutraliteit van de overheid doorhakken, duidelijkheid verschaffen aan alle burgers en rechtszekerheid creëren. Want dit heeft een multiculturele samenleving nodig om te kunnen slagen: ondubbelzinnige regels die voor iedereen gelden. Er moet dringend een decreet komen die een einde maakt aan de discussies die thans in tal van steden en gemeenten gevoerd wordt. Het kan toch niet dat er in de 308 gemeenten die Vlaanderen telt, evenveel reglementen over de loketfunctie of de dresscode van hun lokale ambtenaren zullen gelden. Een uniforme regelgeving dringt zich op. Voor decreetgeving ter zake, zou de minister van Binnenlands Bestuur zich kunnen baseren op de deontologische code van de Vlaamse gemeenschap, gepubliceerd op de website van het departement Bestuurszaken. Die code is duidelijk: een ambtenaar mag geen schijn van partijdigheid wekken. Dat is immers precies wat het dragen van religieuze en levensbeschouwelijke symbolen in de hand werkt, namelijk een vermoeden van partijdigheid van wie diensten moet verlenen aan de burgers.
Op Sp.a en Groen! moeten we in deze kwestie niet rekenen. Hoewel de socialisten decennialang schouder aan schouder met de liberalen gestreden hebben om de neutraliteit ingang te doen vinden in het Belgische openbare en institutionele leven, denk aan het verbod op kruisbeelden in rechtbanken, vrezen ze nu een electorale afstraffing als ze consequent de Verlichtingswaarden doortrekken. De inspanningen die geleverd werden voor de secularisering zorgden ervoor dat in onze samenleving het zelfbeschikkingsrecht voor elk individu een garantie werd en dat de zuilen minder dominant werden. Nu er eisen komen van de zogenaamde woordvoerders van de moslimgemeenschap (terwijl zoveel moslims niets vragen, behalve een job), spuwen ze echter de neutraliteit uit en noemen ze het principe ouderwets. Voor Open Vld is neutraliteit van de overheid nog steeds een belangrijk principe dat de lokale autonomie overstijgt.
Van de NV-A nam ik aan dat het standpunt van hun voorzitter ook van toepassing is voor mensen die buiten de Antwerpse gemeentegrenzen wonen, maar blijkbaar heeft Geert Bourgeois daar de moed niet voor. In zijn antwoord op mijn vraag van vorige woensdag, verschuilde de minister zich achter de autonomie van de gemeentebesturen en hun leidende ambtenaren. Vorige week waren zijn partijgenoten in de Kamer nog helemaal vóór een dergelijk voorstel, toen Patrick Dewael de premier opriep om werk te maken van neutraliteit. Ook in Gent verdedigt de NV-A dit standpunt. Maar daar waar de kracht van verandering in daden zou kunnen omgezet worden, beweegt er niks. Ik zal alsnog een resolutie indienen, naar analogie met de deontologische code van de Vlaamse overheid. Dan is het aan het Vlaams parlement om stelling in te nemen.
Veel tegenstanders van het verbod verwijzen zonder al teveel voorafgaand onderzoek naar het Brits model. Wat ze echter niet onder ogen willen zien, is dat in Groot-Brittannië door alle toegevingen in de naam van godsdienstvrijheid de situatie uit de hand gelopen is. Er bestaan ondertussen tal van shariarechtbanken die bij hun uitspraken over zaken als huiselijk geweld en echtscheidingen de rechten van vrouwen tot nul herleiden. Onlangs bracht het BBC-programma Panorama hierover een onthutsende reportage. Slachtoffers die de vonnissen van de shariarechtbanken in twijfel trekken, worden geïntimideerd. Om die reden, is er al jaren een burgerbeweging actief, One Law for All, getrokken door ex-moslima Maryam Namazie. Daar gaat het immers om: dat voor elke burger dezelfde wetten gelden, ongeacht hun geloofsovertuiging.
Ook in ons land dreigt het verkeerd te lopen. In zowat alle Brusselse stadsscholen wordt alleen nog halal gegeten (door alle leerlingen), in Belgische ziekenhuizen worden maagdenvliezen hersteld, en kunnen moslims het pleegouderschap van holebis weigeren. We moeten het niet verder laten komen. Het volstaat de wetgeving toe te passen, de overheid en het institutioneel domein neutraal te houden en niet op alle religieuze eisen die botsen met onze wetgeving in te gaan. Elke inwoner van ons land kan zijn of haar geloof belijden binnen de wettelijke afspraken. In essentie is dit ook de stelling van de burgerbeweging RAPPEL, enkele jaren geleden opgericht in ons land: een duidelijke en consequente scheiding tussen geloof en staat biedt de beste garantie om burgers van diverse achtergrond te laten samenleven. In een open samenleving moeten we niet de verschillen tussen mensen benadrukken, maar wat we gemeenschappelijk hebben: universele menselijke waarden.
Vlaams volksvertegenwoordiger
Voorzitter Nederlandstalig RAPPEL
Ann Brusseel
Links
Ann.Brusseel@vlaamsparlement.be
Bron: politics.be