Vooreerst van harte dank voor jullie aanwezigheid. We geven vandaag een signaal om de totaal achterhaalde verschillen en discriminaties tussen arbeiders en bedienden eindelijk weg te werken en wel NU!In 2011 heeft het Grondwettelijk Hof beslist dat arbeiders en bedienden tegen 8 juli 2013 gelijkwaardig moeten behandeld worden. Er resten dus welgeteld nog 31 dagen. Om het zacht uit te drukken: er rest te weinig tijd om er nog veel te verliezen.
Vooreerst van harte dank voor jullie aanwezigheid. We geven vandaag een signaal om de totaal achterhaalde verschillen en discriminaties tussen arbeiders en bedienden eindelijk weg te werken en wel NU!
In 2011 heeft het Grondwettelijk Hof beslist dat arbeiders en bedienden tegen 8 juli 2013 gelijkwaardig moeten behandeld worden. Er resten dus welgeteld nog 31 dagen. Om het zacht uit te drukken: er rest te weinig tijd om er nog veel te verliezen.
De werkgroep van regering, vakbonden en werkgevers over de kwestie arbeiders-bedienden heeft einde maart zijn eerste gespreksronde afgesloten. Nu is het wachten op een voorstel van de regering. Misschien krijgen we daar morgen een eerste glimp van te zien. Maar laat het duidelijk zijn: het ACV zal passen voor iedere vorm van prutsen in de marge. Alle werknemers dienen gelijkwaardig zonder onderscheid behandeld. Onze mensen hebben er recht op!
Met deze manifestatie, die kadert in een zorgvuldig opgebouwd actieplan, wil het ACV de
forcing opvoeren voor een doordachte all-in benadering.
Al jaren trekt en sleurt het ACV aan die kar van een beter gemeenschappelijk werknemersstatuut. Want arbeiders pikken het niet meer dat ze worden opgezadeld met een tweederangsstatuut.
We hebben als ACV de voorbije jaren als enige interprofessionele sociale partner regelmatig onze nek uitgestoken voor een globale oplossing. Dat doen we vandaag opnieuw . Met de zeven voorstellen die u kent:
1. Dezelfde berekening van vakantiegeld en vakantiedagen voor alle werknemers.
2. Hetzelfde gewaarborgd loon bij ziekte voor alle werknemers. Zonder carensdag, de onbetaalde eerste dag ziekte voor arbeiders.
3. Dezelfde regeling tijdelijke werkloosheid voor alle werknemers in een industriële omgeving. Met garantie van het nettoinkomen.
4. Dezelfde opzeg voor alle werknemers: één maand per begonnen dienstjaar.
5. Een proeftijd beperkt in de tijd. Want lange proeftijd is ook lange onzekerheid.
6. Uitbetaling van loon op vast tijdstip. En berekend op alle gewerkte uren.
7. Meer werkzekerheid voor alle werknemers. Via recht op vijf dagen vorming voor iedereen, via loopbaanbegeleiding, via alternatieven vooraleer te ontslaan,
Die voorstellen zijn niet te nemen of te laten. Maar we houden wel vast aan een aantal krachtlijnen. We gaan voor een globale oplossing, die het geheel van de discriminaties aanpakt.
Die voorstellen zijn niet te nemen of te laten. Maar we houden wel vast aan een aantal krachtlijnen. We gaan voor een globale oplossing, die het geheel van de discriminaties aanpakt.
Het ACV stelt dus voor om simpelweg af te stappen van de aparte statuten van arbeiders en bedienden. Om te komen tot één beter gemeenschappelijk werknemersstatuut. Werknemers in hokjes opdelen naarmate ze in
hoofdzaak handen- of hoofdarbeid verrichten is echt niet meer van deze tijd.
We moeten natuurlijk voor ogen blijven houden dat de keuzes die we maken zware consequenties kunnen hebben voor de overheid en de sociale zekerheid. En dat we het ons niet kunnen permitteren die op te zadelen met een financiële kater.
En ook de effecten op de loonkost mogen we niet uit het oog verliezen. Dat kan door solidariteit tussen sectoren te organiseren. Want je hebt bij een gemeenschappelijk statuut altijd winnaars en verliezers. En als de verliezers krap bij kas zitten, dan is het niet meer dan logisch dat je geld tracht over te pompen van de winnaars naar de verliezers. Dit vereist echter wel enige solidariteit op de werkgeversbank. Op die bank stopt men ook best met uitvergrotingen van extreme voorbeelden. De gemiddelde anciënniteit van een arbeider bij ontslag is twee jaar en negen maanden. En vier jaar voor een bediende. Dat is de realiteit!
Een bijkomende oplossing schuilt in het debat over de alternatieve financiering. U weet dat dit een van onze stokpaardjes is: de loonkost drukken door een verschuiving van lasten op arbeid naar andere inkomens, inkomens uit vermogens in het bijzonder. Jammer genoeg stel ik vast dat werkgevers deze uitgestoken hand vooralsnog niet aannemen. Onbegrijpelijk, want dit is goed voor de competitiviteit van onze bedrijven en dus ook voor de tewerkstelling.
Ik wil echter niet vervallen in cynisme. Laat deze manifestatie vooral een oproep zijn om de conservatieve achterhoedegevechten te stoppen. Als ACV, overlegvakbond bij uitstek, willen wij alsnog een overleg want zo kunnen wij bouwen aan een oplossing. In deze moeilijke economische tijden is een overlegde oplossing de beste garantie om zekerheden in te bouwen voor werkgevers en vooral onze werknemers.
Want werknemers verdienen beter.
Bron: politics.be
Vooreerst van harte dank voor jullie aanwezigheid. We geven vandaag een signaal om de totaal achterhaalde verschillen en discriminaties tussen arbeiders en bedienden eindelijk weg te werken en wel NU!
In 2011 heeft het Grondwettelijk Hof beslist dat arbeiders en bedienden tegen 8 juli 2013 gelijkwaardig moeten behandeld worden. Er resten dus welgeteld nog 31 dagen. Om het zacht uit te drukken: er rest te weinig tijd om er nog veel te verliezen.
De werkgroep van regering, vakbonden en werkgevers over de kwestie arbeiders-bedienden heeft einde maart zijn eerste gespreksronde afgesloten. Nu is het wachten op een voorstel van de regering. Misschien krijgen we daar morgen een eerste glimp van te zien. Maar laat het duidelijk zijn: het ACV zal passen voor iedere vorm van prutsen in de marge. Alle werknemers dienen gelijkwaardig zonder onderscheid behandeld. Onze mensen hebben er recht op!
Met deze manifestatie, die kadert in een zorgvuldig opgebouwd actieplan, wil het ACV de
forcing opvoeren voor een doordachte all-in benadering.
Al jaren trekt en sleurt het ACV aan die kar van een beter gemeenschappelijk werknemersstatuut. Want arbeiders pikken het niet meer dat ze worden opgezadeld met een tweederangsstatuut.
We hebben als ACV de voorbije jaren als enige interprofessionele sociale partner regelmatig onze nek uitgestoken voor een globale oplossing. Dat doen we vandaag opnieuw . Met de zeven voorstellen die u kent:
1. Dezelfde berekening van vakantiegeld en vakantiedagen voor alle werknemers.
2. Hetzelfde gewaarborgd loon bij ziekte voor alle werknemers. Zonder carensdag, de onbetaalde eerste dag ziekte voor arbeiders.
3. Dezelfde regeling tijdelijke werkloosheid voor alle werknemers in een industriële omgeving. Met garantie van het nettoinkomen.
4. Dezelfde opzeg voor alle werknemers: één maand per begonnen dienstjaar.
5. Een proeftijd beperkt in de tijd. Want lange proeftijd is ook lange onzekerheid.
6. Uitbetaling van loon op vast tijdstip. En berekend op alle gewerkte uren.
7. Meer werkzekerheid voor alle werknemers. Via recht op vijf dagen vorming voor iedereen, via loopbaanbegeleiding, via alternatieven vooraleer te ontslaan,
Die voorstellen zijn niet te nemen of te laten. Maar we houden wel vast aan een aantal krachtlijnen. We gaan voor een globale oplossing, die het geheel van de discriminaties aanpakt.
Die voorstellen zijn niet te nemen of te laten. Maar we houden wel vast aan een aantal krachtlijnen. We gaan voor een globale oplossing, die het geheel van de discriminaties aanpakt.
Het ACV stelt dus voor om simpelweg af te stappen van de aparte statuten van arbeiders en bedienden. Om te komen tot één beter gemeenschappelijk werknemersstatuut. Werknemers in hokjes opdelen naarmate ze in
hoofdzaak handen- of hoofdarbeid verrichten is echt niet meer van deze tijd.
We moeten natuurlijk voor ogen blijven houden dat de keuzes die we maken zware consequenties kunnen hebben voor de overheid en de sociale zekerheid. En dat we het ons niet kunnen permitteren die op te zadelen met een financiële kater.
En ook de effecten op de loonkost mogen we niet uit het oog verliezen. Dat kan door solidariteit tussen sectoren te organiseren. Want je hebt bij een gemeenschappelijk statuut altijd winnaars en verliezers. En als de verliezers krap bij kas zitten, dan is het niet meer dan logisch dat je geld tracht over te pompen van de winnaars naar de verliezers. Dit vereist echter wel enige solidariteit op de werkgeversbank. Op die bank stopt men ook best met uitvergrotingen van extreme voorbeelden. De gemiddelde anciënniteit van een arbeider bij ontslag is twee jaar en negen maanden. En vier jaar voor een bediende. Dat is de realiteit!
Een bijkomende oplossing schuilt in het debat over de alternatieve financiering. U weet dat dit een van onze stokpaardjes is: de loonkost drukken door een verschuiving van lasten op arbeid naar andere inkomens, inkomens uit vermogens in het bijzonder. Jammer genoeg stel ik vast dat werkgevers deze uitgestoken hand vooralsnog niet aannemen. Onbegrijpelijk, want dit is goed voor de competitiviteit van onze bedrijven en dus ook voor de tewerkstelling.
Ik wil echter niet vervallen in cynisme. Laat deze manifestatie vooral een oproep zijn om de conservatieve achterhoedegevechten te stoppen. Als ACV, overlegvakbond bij uitstek, willen wij alsnog een overleg want zo kunnen wij bouwen aan een oplossing. In deze moeilijke economische tijden is een overlegde oplossing de beste garantie om zekerheden in te bouwen voor werkgevers en vooral onze werknemers.
Want werknemers verdienen beter.
Bron: politics.be