De CM maakte vandaag bekend dat er slechts twee ziekenhuizen naar behoren de behandeling van slokdarmkanker uitvoeren: namelijk in het UZGent en het UZGasthuisberg. Marc Justaert, de topman van de CM, dekte zich nog snel in door te stellen dat alles geval per geval moet bekeken worden. Het UZA gaat in het verweer en dr. Nafteux van UZ Gasthuisberg stipte aan dat deze zwart-wit voorstelling misschien iets te kort door de bocht is.
Wat moet de patiënt nu nog geloven? De N-VA stelt bij monde van senator Louis Ide het volgende voor:
Meer transmurale zorg
De N-VA pleit er voor dat professoren en artsen meer gaan samenwerken en dat er een vlotte mobiliteit is tussen ziekenhuizen. Dat artsen, wars van de ziekenhuizen, meer gaan samenwerken. Dat ziekenhuizen meer gaan samenwerken als het gaat over het organisatorische/structurele zaken. Bijvoorbeeld als het om borstkanker gaat, spelen aantallen ook een rol (dit staat buiten kijf), maar niet de enige rol. Als bijvoorbeeld in verschillende ziekenhuizen de voorzieningen er zijn om borstkanker adequaat te behandelen kunnen deze uitgevoerd worden door een arts met de nodige competentie. Men moet dus meer kijken naar de aantallen per arts, dan de aantallen per ziekenhuis. Dit kan als artsen buiten de ziekenhuismuren breken.
Niet enkel kijken naar aantallen
Voor sommige aandoeningen spelen aantallen een rol. Voor andere veel minder. Om kwaliteit te meten moeten we kijken naar outcome: bijvoorbeeld overleving of goede kwaliteitsvolle extra levensjaren. Maar we moeten ook naar procesindicatoren kijken omdat niet alles meetbaar is: zijn alle noodzakelijke voorwaarden er om kwalitatief goed te werken? Dit moet vanzelfsprekend via een audit gebeuren.
Publicatie van juiste cijfers
Een ziekenhuis dat niet zoekt naar MRSA (de zogenaamde ziekenhuisbacterie), zal geen vinden en zal dus publiceren dat er geen zijn. Een ziekenhuis dat zijn best doet en correct screent, zal dan slechte cijfers hebben, slechte cijfers moeten publiceren en een slecht ziekenhuis zijn?
Wetenschap (evidence based medicine) staat niet stil
Opnieuw als het gaat over MRSA komen er steeds nieuwe inzichten: in de New England Journal of Medicine wordt deze week een studie voorgesteld die kritisch is voor bepaalde screeningsstrategieën. Hoe ga je meten in een geneeskunde die bijzonder dynamisch is. Vandaar dat inderdaad procesindicatoren vaak stabieler zijn om te meten.
De patiënt heeft recht op transparantie
De patiënt heeft recht op transparantie, maar moet beseffen dat de zaken bijzonder complex zijn. Zelfs zorgverstrekkers worstelen daarmee. Daarom is de huisarts-patiëntrelatie zo belangrijk. Deze vertrouwensman of vrouw, moet de patiënt wegwijs kunnen maken in het kluwen van cijfers en hitlijsten (die blijkbaar de onstopbare tendens van onze maatschappij zijn geworden).
Contactinfo:
Joeri Casteleyn, communicatie Senaat N-VA
E-post: joeri.casteleyn@n-va.be
Auteur(s):
Louis Ide, Senator
Thema('s): Gezondheidzorg & welzijn
Bron: politics.be
Wat moet de patiënt nu nog geloven? De N-VA stelt bij monde van senator Louis Ide het volgende voor:
Meer transmurale zorg
De N-VA pleit er voor dat professoren en artsen meer gaan samenwerken en dat er een vlotte mobiliteit is tussen ziekenhuizen. Dat artsen, wars van de ziekenhuizen, meer gaan samenwerken. Dat ziekenhuizen meer gaan samenwerken als het gaat over het organisatorische/structurele zaken. Bijvoorbeeld als het om borstkanker gaat, spelen aantallen ook een rol (dit staat buiten kijf), maar niet de enige rol. Als bijvoorbeeld in verschillende ziekenhuizen de voorzieningen er zijn om borstkanker adequaat te behandelen kunnen deze uitgevoerd worden door een arts met de nodige competentie. Men moet dus meer kijken naar de aantallen per arts, dan de aantallen per ziekenhuis. Dit kan als artsen buiten de ziekenhuismuren breken.
Niet enkel kijken naar aantallen
Voor sommige aandoeningen spelen aantallen een rol. Voor andere veel minder. Om kwaliteit te meten moeten we kijken naar outcome: bijvoorbeeld overleving of goede kwaliteitsvolle extra levensjaren. Maar we moeten ook naar procesindicatoren kijken omdat niet alles meetbaar is: zijn alle noodzakelijke voorwaarden er om kwalitatief goed te werken? Dit moet vanzelfsprekend via een audit gebeuren.
Publicatie van juiste cijfers
Een ziekenhuis dat niet zoekt naar MRSA (de zogenaamde ziekenhuisbacterie), zal geen vinden en zal dus publiceren dat er geen zijn. Een ziekenhuis dat zijn best doet en correct screent, zal dan slechte cijfers hebben, slechte cijfers moeten publiceren en een slecht ziekenhuis zijn?
Wetenschap (evidence based medicine) staat niet stil
Opnieuw als het gaat over MRSA komen er steeds nieuwe inzichten: in de New England Journal of Medicine wordt deze week een studie voorgesteld die kritisch is voor bepaalde screeningsstrategieën. Hoe ga je meten in een geneeskunde die bijzonder dynamisch is. Vandaar dat inderdaad procesindicatoren vaak stabieler zijn om te meten.
De patiënt heeft recht op transparantie
De patiënt heeft recht op transparantie, maar moet beseffen dat de zaken bijzonder complex zijn. Zelfs zorgverstrekkers worstelen daarmee. Daarom is de huisarts-patiëntrelatie zo belangrijk. Deze vertrouwensman of vrouw, moet de patiënt wegwijs kunnen maken in het kluwen van cijfers en hitlijsten (die blijkbaar de onstopbare tendens van onze maatschappij zijn geworden).
Contactinfo:
Joeri Casteleyn, communicatie Senaat N-VA
E-post: joeri.casteleyn@n-va.be
Auteur(s):
Louis Ide, Senator
Thema('s): Gezondheidzorg & welzijn
Bron: politics.be