Duitsland, Finland, Noorwegen, Denemarken, IJsland, Nieuw-Zeeland, Taiwan,... Landen met een vroiuwelijke regeringsleider lijken de pandemie beter in toom te houden dan deze met mannelijke regeringsleiders. Blijkbaar zijn vrouwelijke regeringsleiders over het algemeen empatischer, gewetensvoller, bezorgder, meer geneigd tot samenwerking,... Mannelijke regringsleiders met een groot ego blijken het rampzaligste beleid te voeren omdat ze geen vergissingen kunnen toegeven.
De Belgische premier Wilmès lijkt het op het eerste zicht iets minder goed te doen, al heeft ze het nadeel dat ze teveel rekening moet houden met mannelijke minister-presidenten met een groot ego in de gewesten.
https://www.standaard.be/cnt/dmf20200501_04941860
-----------------
De Belgische premier Wilmès lijkt het op het eerste zicht iets minder goed te doen, al heeft ze het nadeel dat ze teveel rekening moet houden met mannelijke minister-presidenten met een groot ego in de gewesten.
https://www.standaard.be/cnt/dmf20200501_04941860
-----------------
Citaat:
|
DE STANDAARD | ZATERDAG 2 MEI 2020 - BUITENLAND interview Karen Wouters, professor Leadeship Landen met vrouwelijke premiers blijken succesrijk in hun strijd tegen het coronavirus. ‘Ze hebben daadkrachtig en visionair gehandeld’, stelt Karen Wouters vast. HARD MET EEN HART Corry Hancké BRUSSEL - Het zakenblad Forbes lijstte ze onlangs op. Taiwan, IJsland, Duitsland, Finland, Denemarken en Nieuw-Zeeland houden de verspreiding van het coronavirus tot nu toe in toom. Die landen worden door vrouwen geleid. Hoe beoordeelt Karen Wouters, professor Leadership aan de Antwerp Management School, hun parcours? *) Zijn vrouwen betere leiders dan mannen? ‘Gemiddeld genomen hebben ze een andere manier van leiding geven. Vrouwen zijn vaak consciëntieuzer. Hun ego is ondergeschikt aan hun wil om samen te werken. Ze willen dat iedereen in het team mee is en zich goed voelt in zijn job.’ ‘Mannen vertellen sneller wat ze denken. Als iets misloopt, zijn mannen zeer goed in het opsporen en rechtzetten van de fouten en problemen.’ ‘Bij topmanagers zijn de verschillen tussen man en vrouw miniem. Vandaag worden leiders geapprecieerd die besluitvaardig, assertief en competitief zijn. Dat zijn kenmerken die vooral aan mannen worden toegeschreven. Vrouwen die aan de top willen geraken, assimileren zich aan die leiderschapsstijl.’ *) De voormalige Britse premier Margaret Thatcher leidde op een mannelijke wijze haar land. Doen de succesvolle vrouwelijke premiers het nu anders? ‘Het valt me op dat die vrouwen zeer daadkrachtig en visionair hebben gehandeld. Ze zagen het probleem aankomen en zijn massaal beginnen testen, hebben hun land onder de stolp gezet of zochten naar nieuwe communicatiestrategieën. Die daadkracht behoort traditioneel bij een mannelijke leiderschapsstijl.’ ‘Maar die vrouwelijke premiers geven ook veel aandacht aan het leed van de bevolking. Ze stellen zich kwetsbaar op. Angela Merkel spreekt niet alleen zakelijk over de gevaren van te vroeg uit de lockdown te komen, maar ze zegt ook dat niemand weet wanneer het virus weer zal toeslaan. De Noorse premier Erna Solberg organiseerde een persconferentie voor kinderen, omdat ze wist dat die bang waren. De Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern, die haar land snel onder de stolp heeft gezet, straalt empathie en bezorgdheid uit.’ *) Donald Trump heeft een uitgesproken mannelijke leiderschapsstijl. Is hij geschikt om zijn land door deze crisis te loodsen? ‘Deze crisis is een internationaal probleem. Dat los je niet op door alleen aan je eigen volk te denken. Trumps gedrag staat haaks op het leiderschap dat ik nu graag zou zien. Hij is op zichzelf gericht, hij kan niet toegeven dat hij fouten maakt en hij wil niet samenwerken. In de coronacrisis heb je leiders nodig die bescheiden zijn en toegeven dat ze het ook niet allemaal weten. Een goede leider vraagt zich in eerste instantie af: wat heeft mijn omgeving nodig? Dat doet Trump niet. Of ja, misschien wel. Hij weet wat zijn omgeving nodig heeft opdat hij herverkozen zou worden. Maar dat is niet de manier om deze crisis het hoofd te bieden.’ *) Emmanuel Macron en Mark Rutte zijn ook populair. Waarom? ‘Populariteit is niet gelijk aan effectiviteit. Zeker zo vroeg in de crisis hangt populariteit af van de wijze waarop de leiders een boodschap kunnen brengen die aanslaat. Storytelling, een coherent verhaal hebben, is een belangrijke skill voor leiders. Macron en Rutte zijn authentiek. Zij vertellen aan hun bevolking, ieder in hun eigen stijl, waar het op aankomt. Macron praat over La France en houdt motiverende speeches voor zijn landgenoten, Rutte appelleert aan het wij-gevoel.’ ‘Ik denk dat de populaire premiers beseffen dat ze zowel hun vrouwelijke als hun mannelijke leiderschapskenmerken moeten tonen. Mannelijk om op korte termijn de crisis te beheren, vrouwelijk om voor de lange termijn mensen samen te brengen om tot nieuwe manieren van samenleven en werken te komen.’ *) Wat is uw eerste analyse van premier Sophie Wilmès? ‘Ik mis bij haar storytelling. Zij vertelt geen verhaal dat de burgers in deze moeilijke omstandigheden aanspreekt. Zij zegt niet dat we samen door deze zware periode moeten en dat er geen zekerheden zijn. Neen, na enkele medelevende woorden gaat zij onmiddellijk naar de technische feiten en beslissingen die in de Nationale Veiligheidsraad zijn genomen. Mocht ik haar adviseren, dan zou ik voorstellen dat zij de feitelijke informatie door een expert laat uitleggen en dat zij een toespraak zou houden om het volk een hart onder de riem te steken.’ ‘We weten niet hoe zij achter de schermen functioneert. Misschien kan zij wel zoals Herman Van Rompuy, de voormalige president van de Europese Unie, alle partijen op één lijn krijgen. Bij zulke complexe vraagstukken is gedeeld leiderschap wel nodig, zeker in de Belgische politieke context. Ik vond het goed dat Wilmès in het begin tijd nam. Ik ging ervan uit dat ze elke minister en expert de kans gaf om zijn rol als leider op te nemen. Ik vond het niet erg dat minister Ben Weyts zijn visie op het beleid in de Vlaamse scholen heeft. Hij is daarvoor tenslotte verantwoordelijk.’ ‘Maar het is een feit dat het concept van gedeeld leiderschap moeilijk te combineren is met het idee dat we in deze crisis een visionaire leider moeten hebben die de indruk geeft dat hij alle beslissingen neemt.’ |