Een combinatie van een extreem lage vraag en overvolle opslag na een periode van overproductie heeft de jongste weken geleid tot een historisch lage olieprijs. Dat leidt tot bizarre taferelen in de sector, met maar een doel: opgepompte olie zo lang mogelijk van de markt houden.
Eind april was het overal voorpaginanieuws: de West Texas Intermediate (WTI), het standaardcontract voor de Amerikaanse olieprijs, ging negatief. Toegegeven, het ging om een specifiek futurecontract waar niemand zijn vingers aan durfde verbranden omdat alle opslagcapaciteit op leek te zijn.
Dat alles veranderde evenwel niets aan de bredere context: er is een overaanbod aan olie op een moment dat de wereldeconomie op apegapen ligt door het coronavirus. Dat overaanbod ontstond door een confrontatie tussen Saoedi-Arabië en Rusland, respectievelijk de tweede en derde grootste olieproducent ter wereld. Omdat beide landen het niet eens konden geraken over een verlaging van de olieproductie, daagden beide oliegiganten elkaar uit door almaar meer olie op te pompen in een poging om de tegenpartij op de knieën te dwingen.
Bizarre taferelen
Dat spelletje blufpoker werd voorbijgestoken door de uitbraak van het coronavirus, die de wereldeconomie met krijsende remmen tot stilstand bracht. Maar olieproductie leg je niet zomaar stil. Terwijl de pompen bleven draaien, liep de wereldwijde opslagcapaciteit razendsnel vol. Oliebedrijven probeerden de olie bij zich te houden tot de marktprijs zich herstelde.
Dat leidt tot bizarre taferelen. Om te beginnen op het vlak van olie-opslag. Op het land is die beperkt: je zet niet zomaar even wat grote opslagtanks bij. Dat verklaart waarom vooral de Amerikaanse WTI klappen kreeg: het is hoofdzakelijk op land gewonnen olie die ook op land moet opgeslagen worden.
Op zee zijn er echter extra opties: tankers volladen en dan voor een tijdje ‘parkeren’. Een zogenaamde VLCC of Very Large Crude Carrier kan al snel een slordige 2 miljoen vaten olie laden. Ter vergelijking: een opslagtank aan land klokt af rond 600.000 vaten.
Volle tankers aan het anker
Veel oliebedrijven kiezen er dan ook voor om olietankers te huren om olie op te slaan tot de prijs weer op een hoger peil staat. Volgens de Antwerpse rederij Euronav, een van de grootste spelers in de sector, liggen meer dan 100 tankers van uiteenlopende formaten op die manier momenteel aan hun anker te dobberen.
Dat wil zeggen dat zowat 120 miljoen vaten ruwe olie momenteel werkloos liggen te wachten in het ruim van tankers.
samen vormen zij toch een grote bedreiging voor het milieu als stormen de tankers zouden doen zinken
Eind april was het overal voorpaginanieuws: de West Texas Intermediate (WTI), het standaardcontract voor de Amerikaanse olieprijs, ging negatief. Toegegeven, het ging om een specifiek futurecontract waar niemand zijn vingers aan durfde verbranden omdat alle opslagcapaciteit op leek te zijn.
Dat alles veranderde evenwel niets aan de bredere context: er is een overaanbod aan olie op een moment dat de wereldeconomie op apegapen ligt door het coronavirus. Dat overaanbod ontstond door een confrontatie tussen Saoedi-Arabië en Rusland, respectievelijk de tweede en derde grootste olieproducent ter wereld. Omdat beide landen het niet eens konden geraken over een verlaging van de olieproductie, daagden beide oliegiganten elkaar uit door almaar meer olie op te pompen in een poging om de tegenpartij op de knieën te dwingen.
Bizarre taferelen
Dat spelletje blufpoker werd voorbijgestoken door de uitbraak van het coronavirus, die de wereldeconomie met krijsende remmen tot stilstand bracht. Maar olieproductie leg je niet zomaar stil. Terwijl de pompen bleven draaien, liep de wereldwijde opslagcapaciteit razendsnel vol. Oliebedrijven probeerden de olie bij zich te houden tot de marktprijs zich herstelde.
Dat leidt tot bizarre taferelen. Om te beginnen op het vlak van olie-opslag. Op het land is die beperkt: je zet niet zomaar even wat grote opslagtanks bij. Dat verklaart waarom vooral de Amerikaanse WTI klappen kreeg: het is hoofdzakelijk op land gewonnen olie die ook op land moet opgeslagen worden.
Op zee zijn er echter extra opties: tankers volladen en dan voor een tijdje ‘parkeren’. Een zogenaamde VLCC of Very Large Crude Carrier kan al snel een slordige 2 miljoen vaten olie laden. Ter vergelijking: een opslagtank aan land klokt af rond 600.000 vaten.
Volle tankers aan het anker
Veel oliebedrijven kiezen er dan ook voor om olietankers te huren om olie op te slaan tot de prijs weer op een hoger peil staat. Volgens de Antwerpse rederij Euronav, een van de grootste spelers in de sector, liggen meer dan 100 tankers van uiteenlopende formaten op die manier momenteel aan hun anker te dobberen.
Dat wil zeggen dat zowat 120 miljoen vaten ruwe olie momenteel werkloos liggen te wachten in het ruim van tankers.
samen vormen zij toch een grote bedreiging voor het milieu als stormen de tankers zouden doen zinken