artikel 2 van het B.W. lees verder
Zolang de burger een frank zal hebben... wat wel zegt dat het spreekwoord; <<vivons cachées pour être heureux wel zou kunnen kloppen.>>
Twee trekpaarden hebben die aan hun hart voor dit domein.
Koen en Johan, Johan en Koen dringen er op aan dat het spaargeld van bepaalde belgen de banken verlaten. Het motto is, het brengt daar toch niets op.
En opnieuw net zoals bij Dexia hangen er vanwege de staat voordelen aan verbonden die alleen zij kunnen geven op een terrein die nochtans van iedereen is. Waarborgen zoals bij Dexia en nu ook een korting op de roerende Staats voorheffing.
Net alsof dat concurrentievervalsing in dit land niet of nooit heeft bestaan.
Hoe kunnen andere Belgische banken na Dexia en Belfius die leven met eigen regels daar nog mee concurreren is maar de vraag?
Of is het zoals met bepaalde aannemers die een werk van openbare werken bij een overheid missen soms met een vervalste of door de afwezigheid van de ambesteding en dat men zegt deze is niet voor u maar wees geduldig er komt er een nog wel een aan, tenminste als je net zoals de Koning gehoorzaam bent en de omerta respecteert...
<<Daarom, kent iedereen kent ons en blijven wij bestaan binnen een beter leven dan dat van het volk die braaf voor ons blijft werken.>>
Alleen zo kunnen wij een beter leven hebben.
<<De middeleeuwen van heer en meester moet voor ons blijven bestaan, het volk blijft er toch maar intrappen, zij houden van ons en vragen steeds om meer...>>
Terwijl dat bepaalde verslaggevers denken dat zij er bij horen...(gestelde lichamen)
Kiezen of delen, zo is dat...
Een minister zwijgt of stapt het op, een aannemer idem dito! (et pour les flamands la même chose!)
Volkslening binnen een zekere ASLK die vervolgens het verzamelde geld zou besteden aan hypothecaire leningen aan het volk geven en dit aan met een beperkte winst, ja dat zou goed zijn.
Maar niet meer om ze te verkopen.
De ASLK die terugkomt voor het volk en dus niet meer alleen Dexia die met Belfius terugkomt om de politiek en de ambtenarij op de meer gunstige manier opnieuw te dienen met opnieuw op de eindmeet alle risico's voor het volk.
Volk die altijd maar aan het einde van de ketting staat en met een welvaart die er maar niet komt.
Zelf dat wij zoveel hebben gekregen van Leopold II of beter gezegd van de Congotijd.
Volkslening- Men zegt nu dat het voor scholen en rusthuizen gaat zijn, o.k. Maar wie gaat de projectontwikkelaar zijn? Belfius of de gemeentelijke holding die zou herrijzen uit zijn eigen vereffening of wat. En is de school dan publiek eigendom of is het met een PPS die het eigendom pas overdraagt wanneer de school in kwestie tien maal is terugbetaald. Gaan zij opnieuw zorgen voor iedereen kent ons met het geld van het volk?
Plus dat de wetten de laatste tijd soms worden omgedraaid of gaan werken met terugwerkende kracht. Zullen de scholen of rusthuizen plaats moeten maken voor nieuwe bestemmingen. Nieuwe bestemmingen geven aan iets is binnen ruimtelijke ordening een geliefd sport.
Zeker als het gaat over het openbaar domein of gemeenschapsgoederen. Verkopen om te gaan huren , wij hebben het al allemaal meegemaakt van Dehaene naar paars groen en op weg naar Di Rupo.
Partij van dewelke hij er altijd bij was net zoals onze Johan keizer van Oostende.
Terugwerkend, in hoeveel domeinen hebben Di Rupo 1 dat al toegepast is ook een goede vraag?
Het burgerlijk wetboek artikel 2 zegt nochtans het volgende:
<<De wet beschikt alleen voor het toekomende zij heeft geen terugwerkende kracht.>>
Vervolgens een reeks arresten van verschillende hoven.
Cassatie: 1924-1945-1960-1962-1987-1993-1995-1996
Ook het J.T. Van 1997 schreef erover in verband met de mensenrechten
Maar juris-consult Henri De Page een van mijn lievelingsauteur stelt ook nog het volgende:
-Théorie des droits et des lois
<<La règle de la non-rétroactivité des lois est formulée par l'article 2 du Code Civil: la loi ne dispose que pour l'avenir; elle n'a point d'effet rétroactif.>>
<<Cela signifie très simplement que le domaine du passé n'appartient pas au législateur.
Une loi est nécessairement orientée vers ce qui doit êtr, c'est-à-dire vers l'avenir. Refaire ce qui a été, et est peut-être définitivement révolu, n'aurait aucun sens. La loi ne pourrait pas faire qu'une chose qui fut, n'ait pas existé. (1) Portalis. L'article 2 du Code civil n'est pas une règle de droit, c'est une règle de bon sens.>>
Elle est d'ailleurs, même dans le domaine purement juridique, imposée par des raisons décisives.
La loi étant un ordre donné aux citoyens, il serait souverainement inique de faire pâtir ceux-ci d'avoir obei aux lois qui existaient lorqu'ils ont agi, ou de ne s'être point conformés à celles qui n'existaient pas encore. D'autre part, le pricipe de la non-retroactivité des lois est la sauvegarde indispensable des intérêts individuels, et la base fondamentale de sécurité juridique. Il serait inadmissible, économiquement et socialement que les droits des citoyens, leur fortune, leur condition personnnelle, les effets de leurs actes et de leurs contrats puissent à chaque instant être modifiés, contestés ou supprimés par un changement de législation. Ceux qui se sont conformés à la loi en vigueur au moment où ils ont agi doivent conserver le prix de la confiance qu'ils lui ont faite. Sans gage de stablité, toute vie juridique deviendrait ompossible. On ne contracterait plus, on n'agirait plus, puisqu'on n'aurait aucune certitude de conserver le bénéfice de son activité.>>
Einde citaat.
Als reactie op deze stel ik mij de vraag in hoeverre al de wijzigingen o.a. omtrent het gewijzigde binnen het pensioenenstelsel hier aan bod komen. En wie er buiten de artsen de middelen zal hebben om dit aan te vechten...
Welke Emeritus zal hierover schrijven om dan toch zijn titel te verdienen is ook een goede vraag?
Quid: deontologisch?
Voor wat de postjes betreft kan men zich de vraag stellen indien dat men de spoorwegbazen wil behouden (of sommigen) men vooraleer geen interne audit moet laten uitvoeren bij de diverse diensten waarin zij gewerkt hebben.
Iets wat bij de NMBS holding zeker zou moeten plaatsvinden binnen enerzijds de uitgevoerde onteigeningen van algemeen nutte. Expropriation forcée inbegrepen. En anderzijds met de gestelde en uitbetaalde prijs vanwege het aankoop comité in geval dat deze onroerende goederen werden doorverkocht.
Voor wat de boekhouding betreft spreekt het vanzelf dat deze bij de drie entiteiten moet gebeuren.
Er kan geen sprake zijn van voort de gaan op de gegeven décharge van de raden van bestuur of directiecomités deze van de vakbonden zeker inbegrepen...
Net zoals Béatrice Delvaux het stelt in Le Soir van 25 juli 2013 is bij de NMBS die zoveel reizigers heeft teleurgesteld een tabula rasa de enigste juiste keuze.
Un raté de fin de parcours pour Elio Ier
<<Tous ceux qui connaissent le dossier savent que la seule vraie mesure à prendre est la tabula rasa. Les trois personnes en place ont échoué à cause de leurs disputes et leur concurrence interne incessantes.>>
http://www.lesoir.be/287789/article/...-pour-elio-ier
Tegnen 28 augustus 2013 is er een gezamenlijk dossier over de NMBS kabinetcheven,
Ook Ivan de Cloot moet ik groot gelijk geven: nee, het is niet normaal dat wij met Dexia (alweer) moeten betalen voor een failliete stad in Amerika.
Het Nieuwsblad van 24 juli 2013
Zolang de burger een frank zal hebben... wat wel zegt dat het spreekwoord; <<vivons cachées pour être heureux wel zou kunnen kloppen.>>
Twee trekpaarden hebben die aan hun hart voor dit domein.
Koen en Johan, Johan en Koen dringen er op aan dat het spaargeld van bepaalde belgen de banken verlaten. Het motto is, het brengt daar toch niets op.
En opnieuw net zoals bij Dexia hangen er vanwege de staat voordelen aan verbonden die alleen zij kunnen geven op een terrein die nochtans van iedereen is. Waarborgen zoals bij Dexia en nu ook een korting op de roerende Staats voorheffing.
Net alsof dat concurrentievervalsing in dit land niet of nooit heeft bestaan.
Hoe kunnen andere Belgische banken na Dexia en Belfius die leven met eigen regels daar nog mee concurreren is maar de vraag?
Of is het zoals met bepaalde aannemers die een werk van openbare werken bij een overheid missen soms met een vervalste of door de afwezigheid van de ambesteding en dat men zegt deze is niet voor u maar wees geduldig er komt er een nog wel een aan, tenminste als je net zoals de Koning gehoorzaam bent en de omerta respecteert...
<<Daarom, kent iedereen kent ons en blijven wij bestaan binnen een beter leven dan dat van het volk die braaf voor ons blijft werken.>>
Alleen zo kunnen wij een beter leven hebben.
<<De middeleeuwen van heer en meester moet voor ons blijven bestaan, het volk blijft er toch maar intrappen, zij houden van ons en vragen steeds om meer...>>
Terwijl dat bepaalde verslaggevers denken dat zij er bij horen...(gestelde lichamen)
Kiezen of delen, zo is dat...
Een minister zwijgt of stapt het op, een aannemer idem dito! (et pour les flamands la même chose!)
Volkslening binnen een zekere ASLK die vervolgens het verzamelde geld zou besteden aan hypothecaire leningen aan het volk geven en dit aan met een beperkte winst, ja dat zou goed zijn.
Maar niet meer om ze te verkopen.
De ASLK die terugkomt voor het volk en dus niet meer alleen Dexia die met Belfius terugkomt om de politiek en de ambtenarij op de meer gunstige manier opnieuw te dienen met opnieuw op de eindmeet alle risico's voor het volk.
Volk die altijd maar aan het einde van de ketting staat en met een welvaart die er maar niet komt.
Zelf dat wij zoveel hebben gekregen van Leopold II of beter gezegd van de Congotijd.
Volkslening- Men zegt nu dat het voor scholen en rusthuizen gaat zijn, o.k. Maar wie gaat de projectontwikkelaar zijn? Belfius of de gemeentelijke holding die zou herrijzen uit zijn eigen vereffening of wat. En is de school dan publiek eigendom of is het met een PPS die het eigendom pas overdraagt wanneer de school in kwestie tien maal is terugbetaald. Gaan zij opnieuw zorgen voor iedereen kent ons met het geld van het volk?
Plus dat de wetten de laatste tijd soms worden omgedraaid of gaan werken met terugwerkende kracht. Zullen de scholen of rusthuizen plaats moeten maken voor nieuwe bestemmingen. Nieuwe bestemmingen geven aan iets is binnen ruimtelijke ordening een geliefd sport.
Zeker als het gaat over het openbaar domein of gemeenschapsgoederen. Verkopen om te gaan huren , wij hebben het al allemaal meegemaakt van Dehaene naar paars groen en op weg naar Di Rupo.
Partij van dewelke hij er altijd bij was net zoals onze Johan keizer van Oostende.
Terugwerkend, in hoeveel domeinen hebben Di Rupo 1 dat al toegepast is ook een goede vraag?
Het burgerlijk wetboek artikel 2 zegt nochtans het volgende:
<<De wet beschikt alleen voor het toekomende zij heeft geen terugwerkende kracht.>>
Vervolgens een reeks arresten van verschillende hoven.
Cassatie: 1924-1945-1960-1962-1987-1993-1995-1996
Ook het J.T. Van 1997 schreef erover in verband met de mensenrechten
Maar juris-consult Henri De Page een van mijn lievelingsauteur stelt ook nog het volgende:
-Théorie des droits et des lois
<<La règle de la non-rétroactivité des lois est formulée par l'article 2 du Code Civil: la loi ne dispose que pour l'avenir; elle n'a point d'effet rétroactif.>>
<<Cela signifie très simplement que le domaine du passé n'appartient pas au législateur.
Une loi est nécessairement orientée vers ce qui doit êtr, c'est-à-dire vers l'avenir. Refaire ce qui a été, et est peut-être définitivement révolu, n'aurait aucun sens. La loi ne pourrait pas faire qu'une chose qui fut, n'ait pas existé. (1) Portalis. L'article 2 du Code civil n'est pas une règle de droit, c'est une règle de bon sens.>>
Elle est d'ailleurs, même dans le domaine purement juridique, imposée par des raisons décisives.
La loi étant un ordre donné aux citoyens, il serait souverainement inique de faire pâtir ceux-ci d'avoir obei aux lois qui existaient lorqu'ils ont agi, ou de ne s'être point conformés à celles qui n'existaient pas encore. D'autre part, le pricipe de la non-retroactivité des lois est la sauvegarde indispensable des intérêts individuels, et la base fondamentale de sécurité juridique. Il serait inadmissible, économiquement et socialement que les droits des citoyens, leur fortune, leur condition personnnelle, les effets de leurs actes et de leurs contrats puissent à chaque instant être modifiés, contestés ou supprimés par un changement de législation. Ceux qui se sont conformés à la loi en vigueur au moment où ils ont agi doivent conserver le prix de la confiance qu'ils lui ont faite. Sans gage de stablité, toute vie juridique deviendrait ompossible. On ne contracterait plus, on n'agirait plus, puisqu'on n'aurait aucune certitude de conserver le bénéfice de son activité.>>
Einde citaat.
Als reactie op deze stel ik mij de vraag in hoeverre al de wijzigingen o.a. omtrent het gewijzigde binnen het pensioenenstelsel hier aan bod komen. En wie er buiten de artsen de middelen zal hebben om dit aan te vechten...
Welke Emeritus zal hierover schrijven om dan toch zijn titel te verdienen is ook een goede vraag?
Quid: deontologisch?
Voor wat de postjes betreft kan men zich de vraag stellen indien dat men de spoorwegbazen wil behouden (of sommigen) men vooraleer geen interne audit moet laten uitvoeren bij de diverse diensten waarin zij gewerkt hebben.
Iets wat bij de NMBS holding zeker zou moeten plaatsvinden binnen enerzijds de uitgevoerde onteigeningen van algemeen nutte. Expropriation forcée inbegrepen. En anderzijds met de gestelde en uitbetaalde prijs vanwege het aankoop comité in geval dat deze onroerende goederen werden doorverkocht.
Voor wat de boekhouding betreft spreekt het vanzelf dat deze bij de drie entiteiten moet gebeuren.
Er kan geen sprake zijn van voort de gaan op de gegeven décharge van de raden van bestuur of directiecomités deze van de vakbonden zeker inbegrepen...
Net zoals Béatrice Delvaux het stelt in Le Soir van 25 juli 2013 is bij de NMBS die zoveel reizigers heeft teleurgesteld een tabula rasa de enigste juiste keuze.
Un raté de fin de parcours pour Elio Ier
<<Tous ceux qui connaissent le dossier savent que la seule vraie mesure à prendre est la tabula rasa. Les trois personnes en place ont échoué à cause de leurs disputes et leur concurrence interne incessantes.>>
http://www.lesoir.be/287789/article/...-pour-elio-ier
Tegnen 28 augustus 2013 is er een gezamenlijk dossier over de NMBS kabinetcheven,
Ook Ivan de Cloot moet ik groot gelijk geven: nee, het is niet normaal dat wij met Dexia (alweer) moeten betalen voor een failliete stad in Amerika.
Het Nieuwsblad van 24 juli 2013