De Arabische lente had soelaas kunnen bieden. Tijden van rechtvaardigheid en vrijheid onder democratische vlag hadden wellicht Al-Qaeda tot niks meer herleid. En plots kwam de botsing tussen religieuze partijen en hun seculiere en militaire tegenstanders.
Een enorme kans voor radicale Moslims om hun democratische tegenstanders voor decennia lang van weerwoord te dienen.
Dat het sluiten van 19 Amerikaanse ambassades een teken aan de wand is. Na het afluisteren van allerhande communicatie, bleek dat Al-Qaida-leiders een grootschalige operatie plannen tegen Amerikaanse doelen.
Nochtans was Al-Qaida zogezegd dood. De oude discussie werd nieuw leven ingeblazen. De transnationale, gewapende, terroristische organisatie is springlevend en vormt meer dan ooit een obstakel tot de vorming van de "New World Order of Tyranny".
Hoeveel het zou kosten om Al-Qaida nu te verzwakken wereldwijd? Dit is gewoon onbetaalbaar. Terreuraanslagen vormen slechts een onderdeel van hun kernactiviteiten. De organisatie streeft naar een massabeweging om Moslims te bevrijden die het slachtoffer zijn van genocide, religiueze onderdrukking en discriminatie op alle vlak.
De "oorlog tegen terreur" na 11 september is een totaal fiasco geworden. Er werden honderden miljarden besteed de laatste tien jaar op kosten van de belastingbetaler en de Amerikaanse bezetting beviel van een Islamitische Staat van Irak en Syrië.
De zwarte vaandeldragers werden steeds talrijker. Deze vlag verscheen in Antwerpen tot in het verre Jakarta. De Moslims kwamen meer en meer op straat om het volgende te getuigen: La ilaha illa Allah!
De beelden van de verschrikkelijke massamoorden in Rabaa zullen voor altijd in het geheugen gegrift blijven van de Moslims in Egypte. Ze mogen dan ook tientallen miljarden pompen in propaganda à la Goebbels. Het leed is geschied.
De wereldwijde, jihadistische beweging heeft sterk geprofiteerd van de ondergang van organisaties als de Moslim Broederschap. Dit zal de deur openen tot een bevrijdingsleger die nog meer druk zal uitoefenen op de VN.
Het begin van de Arabische Lente was nochtans een gedroomde kans om Al-Qaida definitief weg te ruimen. Dit had Guy Verhofstadt (open-VLD) wel ingezien tijdens zijn betoog in het Europees parlement. Na de dood van bin Laden waarschuwde hij reeds dat het "absoluut noodzakelijk is om geen nieuwe generatie te creëren die gefrustreerd is met de Westerse houding".
Plots gooide de zegevierende opstand in Syrië tegen Bashar's seculiere autoritaire regime roet in het eten. Dit bood weinig mogelijkheden voor een nieuwe revolutionaire voorhoede. Ze werden gewoon in de kou gelaten tijdens de genadeloze massamoorden in het noorden van Syrië.
De fractieleider van de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa verklaarde dit toen: Het is een typische ziekte van Europa om wel over democratie te praten, maar als er dan mensen strijden voor de democratie, van dan niet thuis te geven en onmiddellijk te wijzen op de gevaren dat er een islamitisch regime zou kunnen komen..
Al gauw bleek dat niemand minder dan de Islamisten afzakten vanuit alle hoeken van de wereld om de Moslims te redden en te beschermen tegen een bloeddorstig regime. Niemand gaf immers thuis. Plots zakten ze met duizenden af naar deze regio. De overgrote meerderheid wilde zich enkel aansluiten bij gewapende vrijheidsbewegingen die de ideologie van Al-Qaida deelden.
Moslims verheugden zich op het nieuws dat zij weleens roet in het eten zouden kunnen gooien in Putin's plannen om zijn pijpleiding vanuit bezet Tjetjenie om te leiden via Yerevan zo doorheen Syrië om zo te belanden in Europa. Dit tot grote ergenis van de NAVO-lidstaten. Zij hebben miljarden gepompt in de Nabucco-pijpleiding.
Al-Qaida moest hard vechten om te proberen om Putin's machtspositie te ondermijnen. Uiteindelijk trok de Russische vloot zich terug uit de marinebasis van Tartous. Als antwoord wil de Russische massamoordenaar meer dan 50.000 jonge Oekranieners als kanonnenvlees inzetten. Al-Qaeda had bewezen aan de Arabische oliegarchieën dat zij het enige obstakel konden vormen tegen de belangen van Putin's Gazprom, Rosneft, Lukoil etc...
De revolutie die tot een succesvolle democratische transitie had moeten leiden kon de fatale klap vormen voor Al-Qaida. Dit was buiten de hebzuchtige machthebbers vanuit Egypte, Libië, Tunesië, Jemen, Syrië en Libanon gerekend.
Zij bleven de bevolking verder onderdrukken. Ondertussen ging het dus van kwaad naar erger in Egypte en Syrië. De Libische regering worstelde om het gezag over krachtige, Islamitische, gewapende milities te versterken. Op een symbolische dag werd zelfs een aanval uitgevoerd op het Amerikaans consulaat in Benghazi door "gewapende mannen". Dat dit een symbolische slag was kan niemand ontkennen. Een onomkeerbaar bewijs dat Al-Qaida springlevend was.
Dat zelfs Tunesië bezweek aan de extreme polarisatie tussen democratische secularisten en Islamisten. Slecht bestuur en zwakke instellingen hebben gewapende milities van Al-Qaida te kans geboden om zich te hergroeperen en een nieuwe publieke, militaire rol te vervullen in landen als Jemen, Libië, Mali, Tunesië maar vooral in Syrië.
De genocide in Syrië liet Al-Qaida toe om een nog meer belangrijke rol te spelen in de wereld. Dat de kracht van de argumentatie, de hoeksteen vormt van de Islamitische, internationale, terroristische bevrijdingsorganisatie, in tijden van verval werden talloze staatsinstellingen en allerlei veiligheidsdiensten gewoon gesloten omwille van de terreur die ze zaaiden in hun harten. Dit geeft nog meer ruimte voor Al-Qaida om de lokale bevolking te bedienen in basisbehoeften.
De spectaculaire ineenstorting van de Moslim Broederschap heeft dit proces alleen maar versterkt. Dat generaal Sisi de enige ernstige rivaal totaal heeft verzwakt tijdens de democratische putch.
Al-Qaida heeft ongekende mogelijkheden gevonden om zichzelf te overtreffen in het hart van de Arabische wereld. Dat dit nog eens allemaal aangewakkerd wordt door een windstorm aan hyperactiviteit op social networking websites. De chaos in Egypte en Syrië vormen de hoofdonderwerpen.
De Islamitische, vrijheidsbeweging is eigenlijk nooit een marginale beweging geweest de laatste 10 jaar. Iemand die het tegendeel beweerde kende gewoon de realiteit niet van op het terrein. Slechts zeer weinig mensen kennen de Arabische en Islamitische wereld. Zijn kern werd nooit verpletterd.
Dat de klok niet meer kan teruggedraaid worden in het Midden-Oosten.
De democratische, militaire staatsgreep in Egypte heeft een generatie Islamisten gebaard die het niet zullen stellen met politieke of morele aspiraties door middel van een democratische politieke participatie. Vóór de staatsgreep, had de Moslim Broederschap veel aan invloed gewonnen in de Islamitische, Arabische wereld en plots werd het doodziek.
Zelfs Erdogan (AKP) ligt er wakker van. De totale, morele en psychologische ondergang zal leiden tot de oprichting van nog meer gewapende Jihadisten, die de democratie zullen verafschuwen.
Momenteel worden gewone huismoeders, jongeren, hardwerkende handelaars en kinderen aangewezen als terroristen dit terwijl de daders slachtoffer zijn van "terreur" of "haat" door (gewapende) Islamisten. De emmer loopt bijna vol.
De grens tussen een gematigde Moslim en een radicale Moslim zal meer en meer vervagen. De grens tussen de Moslim Broederschap en Al-Qaeda zal zodanig verdampen omdat ze toch allemaal terroristen zijn.
Dit zal niet zonder gevolgen kunnen blijven. Je kan gewoon geen politiek akkoord sluiten in deze sfeer. Het militaire bewind in Egypte zal meer en meer getroffen worden midden in het hart. Naar voorbeeld van het Islamitisch, Syrisch verzet. De politieke, democratische systemen zullen uiteindelijk tot kruimels worden herleid.
De instabiliteit zal blijven toenemen naarmate de misdaden tegen de mensheid zullen toenemen. Misschien zullen er luchtbombardementen plaatshebben in de Sinaï. Dit zal leiden tot nog meer spanningen.
De Moslim Broederschap zal het militaire bewind willen omverwerpen. Maar dan moet het in zee gaan met minder gematigde Moslims. Samen zullen ze er alles aan doen om het militaire bewind te verpletteren. De gevolgen zullen catastrofaal worden voor Israël. Dit is een ernstige situatie. Een gevaarlijk precedent. Bovendien is deze nepstaat meer en meer omringd door Al-Qaida.
Dat ik herhaal dat Syrië en Egypte een bron is van de heropleving van Al-Qaida. Nog nooit heb ik zo een indrukwekkende oorlogsbuit gezien in Al Sham. De stroom van buitenlandse strijders is ongezien.
Tot overmaat van ramp was Al-Qaida in staat om alle gevangenen bijna te bevrijden uit Abu Ghraib. Het Iraakse symbool van marteling en van folteringen ten aanzien van Soennieten werd vermorzeld (verpletterd). De gevangenisdirecteur werd ter plaatse onthoofd omwille van de vele verkrachtingen en folteringen aan het adres van mannelijke en vrouwelijke gedetineerden.
Het is nog iets te vroeg om te oordelen hoe de situatie zal evolueren in de Arabische golfstaten maar de ideologische opmars van Al-Qaida is eveneens een onomkeerbaar feit. De uitspraken van "koning" al-Saoud met betrekking tot de massamoorden in Egypte hebben alleen maar tot onsteltenis geleid in de publieke opinie.
Deze barbaarse machthebber verdedigde het militaire regime in een ongekende houding à la Putin. Maar de strijd tegen de Syrische massamoordenaar Bashar al-Assad vormt nu een centrale rol. De dag dat ze hem zullen ophangen zal een krachtig signaal vormen voor alle machthebbers in de Golfstaten.
Maar Al-Qaida zal haar machtspositie moeten herbevestigen door zich op te stellen als de enige beschermer tegen de massamoordenaars uit Iran en haar belangrijkste buitenlandse steunverlener (het Kremlin) die de Syrische oppositie zal blijven steunen tot de ondergang van Moskou.
De VN zal momenteel nog niets doen om de situatie te verbeteren. Riyadh zal alles proberen om de islamitische dimensie te herleiden tot een strikt minimum tijdens de strijd in Syrië, Libanon, Irak en Iran. Maar het kwaadaardige regime al-Saoud zal toch moeten samenwerken in een poging om de sjiitische concurrent te intimideren en te verzwakken op geostrategisch en economisch vlak.
Een enorme kans voor radicale Moslims om hun democratische tegenstanders voor decennia lang van weerwoord te dienen.
Dat het sluiten van 19 Amerikaanse ambassades een teken aan de wand is. Na het afluisteren van allerhande communicatie, bleek dat Al-Qaida-leiders een grootschalige operatie plannen tegen Amerikaanse doelen.
Nochtans was Al-Qaida zogezegd dood. De oude discussie werd nieuw leven ingeblazen. De transnationale, gewapende, terroristische organisatie is springlevend en vormt meer dan ooit een obstakel tot de vorming van de "New World Order of Tyranny".
Hoeveel het zou kosten om Al-Qaida nu te verzwakken wereldwijd? Dit is gewoon onbetaalbaar. Terreuraanslagen vormen slechts een onderdeel van hun kernactiviteiten. De organisatie streeft naar een massabeweging om Moslims te bevrijden die het slachtoffer zijn van genocide, religiueze onderdrukking en discriminatie op alle vlak.
De "oorlog tegen terreur" na 11 september is een totaal fiasco geworden. Er werden honderden miljarden besteed de laatste tien jaar op kosten van de belastingbetaler en de Amerikaanse bezetting beviel van een Islamitische Staat van Irak en Syrië.
De zwarte vaandeldragers werden steeds talrijker. Deze vlag verscheen in Antwerpen tot in het verre Jakarta. De Moslims kwamen meer en meer op straat om het volgende te getuigen: La ilaha illa Allah!
De beelden van de verschrikkelijke massamoorden in Rabaa zullen voor altijd in het geheugen gegrift blijven van de Moslims in Egypte. Ze mogen dan ook tientallen miljarden pompen in propaganda à la Goebbels. Het leed is geschied.
De wereldwijde, jihadistische beweging heeft sterk geprofiteerd van de ondergang van organisaties als de Moslim Broederschap. Dit zal de deur openen tot een bevrijdingsleger die nog meer druk zal uitoefenen op de VN.
Het begin van de Arabische Lente was nochtans een gedroomde kans om Al-Qaida definitief weg te ruimen. Dit had Guy Verhofstadt (open-VLD) wel ingezien tijdens zijn betoog in het Europees parlement. Na de dood van bin Laden waarschuwde hij reeds dat het "absoluut noodzakelijk is om geen nieuwe generatie te creëren die gefrustreerd is met de Westerse houding".
Plots gooide de zegevierende opstand in Syrië tegen Bashar's seculiere autoritaire regime roet in het eten. Dit bood weinig mogelijkheden voor een nieuwe revolutionaire voorhoede. Ze werden gewoon in de kou gelaten tijdens de genadeloze massamoorden in het noorden van Syrië.
De fractieleider van de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa verklaarde dit toen: Het is een typische ziekte van Europa om wel over democratie te praten, maar als er dan mensen strijden voor de democratie, van dan niet thuis te geven en onmiddellijk te wijzen op de gevaren dat er een islamitisch regime zou kunnen komen..
Al gauw bleek dat niemand minder dan de Islamisten afzakten vanuit alle hoeken van de wereld om de Moslims te redden en te beschermen tegen een bloeddorstig regime. Niemand gaf immers thuis. Plots zakten ze met duizenden af naar deze regio. De overgrote meerderheid wilde zich enkel aansluiten bij gewapende vrijheidsbewegingen die de ideologie van Al-Qaida deelden.
Moslims verheugden zich op het nieuws dat zij weleens roet in het eten zouden kunnen gooien in Putin's plannen om zijn pijpleiding vanuit bezet Tjetjenie om te leiden via Yerevan zo doorheen Syrië om zo te belanden in Europa. Dit tot grote ergenis van de NAVO-lidstaten. Zij hebben miljarden gepompt in de Nabucco-pijpleiding.
Al-Qaida moest hard vechten om te proberen om Putin's machtspositie te ondermijnen. Uiteindelijk trok de Russische vloot zich terug uit de marinebasis van Tartous. Als antwoord wil de Russische massamoordenaar meer dan 50.000 jonge Oekranieners als kanonnenvlees inzetten. Al-Qaeda had bewezen aan de Arabische oliegarchieën dat zij het enige obstakel konden vormen tegen de belangen van Putin's Gazprom, Rosneft, Lukoil etc...
De revolutie die tot een succesvolle democratische transitie had moeten leiden kon de fatale klap vormen voor Al-Qaida. Dit was buiten de hebzuchtige machthebbers vanuit Egypte, Libië, Tunesië, Jemen, Syrië en Libanon gerekend.
Zij bleven de bevolking verder onderdrukken. Ondertussen ging het dus van kwaad naar erger in Egypte en Syrië. De Libische regering worstelde om het gezag over krachtige, Islamitische, gewapende milities te versterken. Op een symbolische dag werd zelfs een aanval uitgevoerd op het Amerikaans consulaat in Benghazi door "gewapende mannen". Dat dit een symbolische slag was kan niemand ontkennen. Een onomkeerbaar bewijs dat Al-Qaida springlevend was.
Dat zelfs Tunesië bezweek aan de extreme polarisatie tussen democratische secularisten en Islamisten. Slecht bestuur en zwakke instellingen hebben gewapende milities van Al-Qaida te kans geboden om zich te hergroeperen en een nieuwe publieke, militaire rol te vervullen in landen als Jemen, Libië, Mali, Tunesië maar vooral in Syrië.
De genocide in Syrië liet Al-Qaida toe om een nog meer belangrijke rol te spelen in de wereld. Dat de kracht van de argumentatie, de hoeksteen vormt van de Islamitische, internationale, terroristische bevrijdingsorganisatie, in tijden van verval werden talloze staatsinstellingen en allerlei veiligheidsdiensten gewoon gesloten omwille van de terreur die ze zaaiden in hun harten. Dit geeft nog meer ruimte voor Al-Qaida om de lokale bevolking te bedienen in basisbehoeften.
De spectaculaire ineenstorting van de Moslim Broederschap heeft dit proces alleen maar versterkt. Dat generaal Sisi de enige ernstige rivaal totaal heeft verzwakt tijdens de democratische putch.
Al-Qaida heeft ongekende mogelijkheden gevonden om zichzelf te overtreffen in het hart van de Arabische wereld. Dat dit nog eens allemaal aangewakkerd wordt door een windstorm aan hyperactiviteit op social networking websites. De chaos in Egypte en Syrië vormen de hoofdonderwerpen.
De Islamitische, vrijheidsbeweging is eigenlijk nooit een marginale beweging geweest de laatste 10 jaar. Iemand die het tegendeel beweerde kende gewoon de realiteit niet van op het terrein. Slechts zeer weinig mensen kennen de Arabische en Islamitische wereld. Zijn kern werd nooit verpletterd.
Dat de klok niet meer kan teruggedraaid worden in het Midden-Oosten.
De democratische, militaire staatsgreep in Egypte heeft een generatie Islamisten gebaard die het niet zullen stellen met politieke of morele aspiraties door middel van een democratische politieke participatie. Vóór de staatsgreep, had de Moslim Broederschap veel aan invloed gewonnen in de Islamitische, Arabische wereld en plots werd het doodziek.
Zelfs Erdogan (AKP) ligt er wakker van. De totale, morele en psychologische ondergang zal leiden tot de oprichting van nog meer gewapende Jihadisten, die de democratie zullen verafschuwen.
Momenteel worden gewone huismoeders, jongeren, hardwerkende handelaars en kinderen aangewezen als terroristen dit terwijl de daders slachtoffer zijn van "terreur" of "haat" door (gewapende) Islamisten. De emmer loopt bijna vol.
De grens tussen een gematigde Moslim en een radicale Moslim zal meer en meer vervagen. De grens tussen de Moslim Broederschap en Al-Qaeda zal zodanig verdampen omdat ze toch allemaal terroristen zijn.
Dit zal niet zonder gevolgen kunnen blijven. Je kan gewoon geen politiek akkoord sluiten in deze sfeer. Het militaire bewind in Egypte zal meer en meer getroffen worden midden in het hart. Naar voorbeeld van het Islamitisch, Syrisch verzet. De politieke, democratische systemen zullen uiteindelijk tot kruimels worden herleid.
De instabiliteit zal blijven toenemen naarmate de misdaden tegen de mensheid zullen toenemen. Misschien zullen er luchtbombardementen plaatshebben in de Sinaï. Dit zal leiden tot nog meer spanningen.
De Moslim Broederschap zal het militaire bewind willen omverwerpen. Maar dan moet het in zee gaan met minder gematigde Moslims. Samen zullen ze er alles aan doen om het militaire bewind te verpletteren. De gevolgen zullen catastrofaal worden voor Israël. Dit is een ernstige situatie. Een gevaarlijk precedent. Bovendien is deze nepstaat meer en meer omringd door Al-Qaida.
Dat ik herhaal dat Syrië en Egypte een bron is van de heropleving van Al-Qaida. Nog nooit heb ik zo een indrukwekkende oorlogsbuit gezien in Al Sham. De stroom van buitenlandse strijders is ongezien.
Tot overmaat van ramp was Al-Qaida in staat om alle gevangenen bijna te bevrijden uit Abu Ghraib. Het Iraakse symbool van marteling en van folteringen ten aanzien van Soennieten werd vermorzeld (verpletterd). De gevangenisdirecteur werd ter plaatse onthoofd omwille van de vele verkrachtingen en folteringen aan het adres van mannelijke en vrouwelijke gedetineerden.
Het is nog iets te vroeg om te oordelen hoe de situatie zal evolueren in de Arabische golfstaten maar de ideologische opmars van Al-Qaida is eveneens een onomkeerbaar feit. De uitspraken van "koning" al-Saoud met betrekking tot de massamoorden in Egypte hebben alleen maar tot onsteltenis geleid in de publieke opinie.
Deze barbaarse machthebber verdedigde het militaire regime in een ongekende houding à la Putin. Maar de strijd tegen de Syrische massamoordenaar Bashar al-Assad vormt nu een centrale rol. De dag dat ze hem zullen ophangen zal een krachtig signaal vormen voor alle machthebbers in de Golfstaten.
Maar Al-Qaida zal haar machtspositie moeten herbevestigen door zich op te stellen als de enige beschermer tegen de massamoordenaars uit Iran en haar belangrijkste buitenlandse steunverlener (het Kremlin) die de Syrische oppositie zal blijven steunen tot de ondergang van Moskou.
De VN zal momenteel nog niets doen om de situatie te verbeteren. Riyadh zal alles proberen om de islamitische dimensie te herleiden tot een strikt minimum tijdens de strijd in Syrië, Libanon, Irak en Iran. Maar het kwaadaardige regime al-Saoud zal toch moeten samenwerken in een poging om de sjiitische concurrent te intimideren en te verzwakken op geostrategisch en economisch vlak.