Leden van een familie uit de plaats Newcastle in het Canadese Ontario zijn geschokt nadat ze een wanstaltige brief ontvingen, waarin 'een ontzettend boze buurvrouw' anoniem haar ongenoegen uitte over het gedrag van hun autistische zoon Max van dertien.
De toonzetting van de brief is uiterst agressief en bedreigend, zo schrijft de boze buurvrouw: 'Ik woon ook in deze buurt en u heeft bewust besloten om met een mentaal gehandicapt kind hier te komen wonen (...) U zet vervolgens dit kind de halve dag in uw tuin, maar het geluid dat het maakt is verschrikkelijk, mijn (normale) kinderen schrikken zich een ongeluk.'
De tirade gaat daarna pas echt goed los: 'Het kind is iedereen tot last. Niemand zal zich ooit echt over hem ontfermen. Niemand zal 'm ooit werk aanbieden, geen meisje zal ooit met 'm trouwen, laat staan van 'm houden. Doe het juiste en voer hem af of euthanaseer 'm, dan zijn we allemaal beter af. De niet achterlijke lichaamsdelen kunt u wellicht nog aan de wetenschap doneren.'
De zwaar aangeslagen moeder van de gehandicapte Max kon in een TV-interview haar tranen niet bedwingen. Ze verklaarde aangifte te hebben gedaan bij de politie, die op haar beurt zegt de zaak in onderzoek te hebben.
http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenla...anaseren.dhtml
Ondanks dat ik de frustratie van de desbetreffende buurvrouw begrijp is dit natuurlijk erg bot zeggen/schrijven. Bijna niemand vraagt om overlast. Zeker niet van een autistisch kind, die om 1 uur snacht,s nog wel eens een brandweeralarm na willen doen (eigen ervaring :P ) . Toch had dit allemaal veel subtieler en sympathieker gekund.
Hoe denken jullie erover? Staat de buurvrouw is haar volste recht of is het een botte doos? Of is het nog wat genuanceerder dan dat?
De toonzetting van de brief is uiterst agressief en bedreigend, zo schrijft de boze buurvrouw: 'Ik woon ook in deze buurt en u heeft bewust besloten om met een mentaal gehandicapt kind hier te komen wonen (...) U zet vervolgens dit kind de halve dag in uw tuin, maar het geluid dat het maakt is verschrikkelijk, mijn (normale) kinderen schrikken zich een ongeluk.'
De tirade gaat daarna pas echt goed los: 'Het kind is iedereen tot last. Niemand zal zich ooit echt over hem ontfermen. Niemand zal 'm ooit werk aanbieden, geen meisje zal ooit met 'm trouwen, laat staan van 'm houden. Doe het juiste en voer hem af of euthanaseer 'm, dan zijn we allemaal beter af. De niet achterlijke lichaamsdelen kunt u wellicht nog aan de wetenschap doneren.'
De zwaar aangeslagen moeder van de gehandicapte Max kon in een TV-interview haar tranen niet bedwingen. Ze verklaarde aangifte te hebben gedaan bij de politie, die op haar beurt zegt de zaak in onderzoek te hebben.
http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenla...anaseren.dhtml
Ondanks dat ik de frustratie van de desbetreffende buurvrouw begrijp is dit natuurlijk erg bot zeggen/schrijven. Bijna niemand vraagt om overlast. Zeker niet van een autistisch kind, die om 1 uur snacht,s nog wel eens een brandweeralarm na willen doen (eigen ervaring :P ) . Toch had dit allemaal veel subtieler en sympathieker gekund.
Hoe denken jullie erover? Staat de buurvrouw is haar volste recht of is het een botte doos? Of is het nog wat genuanceerder dan dat?