Met afschuw heeft KVHV Antwerpen vernomen dat de verenigde commissie voor Justitie en Sociale Zaken van de Senaat de uitbreiding van de euthanasiewet naar minderjarigen heeft goedgekeurd. Het is onthutsend dat in theorie slechts een eenvoudige meerderheid nodig is om over het leven van minderjarigen te oordelen. Hoewel wij beseffen dat het onderwerp zeer gevoelig ligt, kunnen wij het georganiseerd stimuleren van doden van minderjarigen in geen enkel geval goedkeuren. Bij ondraaglijke situaties kan palliatieve verzorging ook soelaas bieden.
Als katholieke en conservatieve studentenvereniging gaat het euthanaseren van mensen in tegen onze visie op het leven. De mens heeft het leven niet aan zichzelf te danken, maar aan God en mag daarom ook niet beslissen over het einde ervan. Door deze versoepeling van de wet, gebeurt het tegenovergestelde en meer nog, worden kinderen aangezet om te kiezen voor de dood in plaats van voor het leven. We mogen zeker niet licht gaan over de pijn en het lijden van bepaalde kinderen, maar is er dan een wet nodig die deze pijnen wil wegnemen door de dood te verkiezen? Het KVHV vindt dat geen enkele reden de keuze voor de dood kan rechtvaardigen, bovendien kunnen ouders noch kinderen een objectieve beslissing nemen in dikwijls zeer zware en ogenschijnlijk uitzichtloze situaties.
De huidige trend die het kiezen voor dood boven lijden propageert kan resulteren in een echte cultuur van de dood. De waarde van het leven wordt erg onderschat en de dood wordt, ons inziens, te licht opgevat. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het verlies aan geloof in onze contreien.
Hoewel wij beseffen dat er zeer zware, schrijnende situaties bestaan die tot euthanasie kunnen uitnodigen, zijn wij van mening dat net die situaties het beste in de mens naar boven kunnen halen. Het medelijden en de permanente zorg die een lijdende mens nodig heeft, zet zijn omgeving net tot meer barmhartigheid en naastenliefde aan. Die zorg kan bestaan in het verzachten van het lijden zoals het toedienen van palliatieve verzorging.
Euthanasie zorgt er daarentegen voor dat we onverschillig worden ten aanzien van lijdende mensen. Met de uitbreiding wordt het gevaar namelijk zeer reëel dat euthanasie zich dan verder ontwikkelt naar een gemakkelijke uitweg om de zwakkeren in onze samenleving als afval te dumpen. Daarnaast komen we ook tot de dramatische vaststelling dat een zelfverklaard beschaafd volk blijkbaar te egoïstisch en gemakzuchtig geworden is om voor hen zorg te dragen.
Het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond wil zeker de ernst van vele situaties niet onderschatten, maar wil wel een andere weg aanbieden. Hoop op leven, kan het lijden mentaal meer draagbaar maken, maar wanneer de maatschappij opteert voor de dood als uitweg voor het lijden is de pijn het enige nog wat je hebt.
Wouter Jambon
Praeses KVHV-Antwerpen
Bron: politics.be
Als katholieke en conservatieve studentenvereniging gaat het euthanaseren van mensen in tegen onze visie op het leven. De mens heeft het leven niet aan zichzelf te danken, maar aan God en mag daarom ook niet beslissen over het einde ervan. Door deze versoepeling van de wet, gebeurt het tegenovergestelde en meer nog, worden kinderen aangezet om te kiezen voor de dood in plaats van voor het leven. We mogen zeker niet licht gaan over de pijn en het lijden van bepaalde kinderen, maar is er dan een wet nodig die deze pijnen wil wegnemen door de dood te verkiezen? Het KVHV vindt dat geen enkele reden de keuze voor de dood kan rechtvaardigen, bovendien kunnen ouders noch kinderen een objectieve beslissing nemen in dikwijls zeer zware en ogenschijnlijk uitzichtloze situaties.
De huidige trend die het kiezen voor dood boven lijden propageert kan resulteren in een echte cultuur van de dood. De waarde van het leven wordt erg onderschat en de dood wordt, ons inziens, te licht opgevat. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het verlies aan geloof in onze contreien.
Hoewel wij beseffen dat er zeer zware, schrijnende situaties bestaan die tot euthanasie kunnen uitnodigen, zijn wij van mening dat net die situaties het beste in de mens naar boven kunnen halen. Het medelijden en de permanente zorg die een lijdende mens nodig heeft, zet zijn omgeving net tot meer barmhartigheid en naastenliefde aan. Die zorg kan bestaan in het verzachten van het lijden zoals het toedienen van palliatieve verzorging.
Euthanasie zorgt er daarentegen voor dat we onverschillig worden ten aanzien van lijdende mensen. Met de uitbreiding wordt het gevaar namelijk zeer reëel dat euthanasie zich dan verder ontwikkelt naar een gemakkelijke uitweg om de zwakkeren in onze samenleving als afval te dumpen. Daarnaast komen we ook tot de dramatische vaststelling dat een zelfverklaard beschaafd volk blijkbaar te egoïstisch en gemakzuchtig geworden is om voor hen zorg te dragen.
Het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond wil zeker de ernst van vele situaties niet onderschatten, maar wil wel een andere weg aanbieden. Hoop op leven, kan het lijden mentaal meer draagbaar maken, maar wanneer de maatschappij opteert voor de dood als uitweg voor het lijden is de pijn het enige nog wat je hebt.
Wouter Jambon
Praeses KVHV-Antwerpen
Bron: politics.be