Enkele dagen geleden in het Brussels parlement:
Ter stemming lag het beruchte Soberheidsverdrag (voluit: verdrag inzake stabiliteit, coördinatie en bestuur in de Economische en Monetaire Unie). In bijna alle andere parlementen van het land is dit verdrag al ter stemming gekomen (de kans dat je er van gehoord hebt zal echter klein zijn), en SP.A en PS stemden dit steevast goed, terwijl Groen en Ecolo af en toe eens voor oppositie speelden. Maar in het Brussels parlement besliste SP.A plots tegen te stemmen, kwestie van toch nog iets te redden van het 'sociale' imago van deze regimepartij.
Gevolg: er was geen meerderheid aan Vlaamse zijde.
Gevolg: Groen stemde dan maar voor.
Conclusie: hypocriete boel, maar dat wist u wel.
Nu, een jaar voordien kwam datzelfde verdrag ook in het Vlaams parlement terecht. En qua hypocrisie kon dat Vlaams parlement ("wat we zelf doen doen we beter") de Brusselaars gerust nog een lesje leren:
Regeringspartijen N-VA, SP.A en CD&V stemden unaniem voor.
Oppositiepartijen LDD, Groen én VB hielden op dat moment unaniem 'een plaspauze'.
Het gevolg is het merkwaardige gegeven dat het Vlaams parlement het verdrag toen met 100 procent goed gekeurd had. Immers: de voltallige meerderheid stemde unaniem voor, de voltallige oppositie stemde unaniem... niet.
Ziedaar hoe onze volksvertegenwoordigers te werk gaan met staatshervormingen die veel verder gaan dan alle gezwam over confederalisme van de groenen tot N-VA.
Mijn observatie is dan ook vrij eenvoudig en ik heb het hier al meermaals betoogd. Wie voor de kracht van het behoud wil stemmen, stemt best op een willekeurige partij van groen tot n-va. Wie echt voor verandering wil stemmen, stemt vandaag best op PvdA of VB.
Ter stemming lag het beruchte Soberheidsverdrag (voluit: verdrag inzake stabiliteit, coördinatie en bestuur in de Economische en Monetaire Unie). In bijna alle andere parlementen van het land is dit verdrag al ter stemming gekomen (de kans dat je er van gehoord hebt zal echter klein zijn), en SP.A en PS stemden dit steevast goed, terwijl Groen en Ecolo af en toe eens voor oppositie speelden. Maar in het Brussels parlement besliste SP.A plots tegen te stemmen, kwestie van toch nog iets te redden van het 'sociale' imago van deze regimepartij.
Gevolg: er was geen meerderheid aan Vlaamse zijde.
Gevolg: Groen stemde dan maar voor.
Conclusie: hypocriete boel, maar dat wist u wel.
Nu, een jaar voordien kwam datzelfde verdrag ook in het Vlaams parlement terecht. En qua hypocrisie kon dat Vlaams parlement ("wat we zelf doen doen we beter") de Brusselaars gerust nog een lesje leren:
Regeringspartijen N-VA, SP.A en CD&V stemden unaniem voor.
Oppositiepartijen LDD, Groen én VB hielden op dat moment unaniem 'een plaspauze'.
Het gevolg is het merkwaardige gegeven dat het Vlaams parlement het verdrag toen met 100 procent goed gekeurd had. Immers: de voltallige meerderheid stemde unaniem voor, de voltallige oppositie stemde unaniem... niet.
Ziedaar hoe onze volksvertegenwoordigers te werk gaan met staatshervormingen die veel verder gaan dan alle gezwam over confederalisme van de groenen tot N-VA.
Mijn observatie is dan ook vrij eenvoudig en ik heb het hier al meermaals betoogd. Wie voor de kracht van het behoud wil stemmen, stemt best op een willekeurige partij van groen tot n-va. Wie echt voor verandering wil stemmen, stemt vandaag best op PvdA of VB.