Van de BUB-persdienst:
---
![]()
VLAAMSE REGERING VOERT VOORSTEL B.U.B. UIT
In februari 2005 riep de B.U.B. op om de Belgische frietkoten te beschermen als nationaal erfgoed. Dat werkte toen nogal wat hoongelach van bepaalde separatisten op. Het is daarom ironisch dat uitgerekend de Vlaamse regering de Belgische frietkoten op 11 februari 2014 als weliswaar Vlaams immaterieel cultureel erfgoed erkende. Op een week tijd is dit al een tweede punt van ons programma het eerste was de uitwisseling van native speakers voor taalonderwijs dat door de particratie uitgevoerd wordt.
De cel immaterieel erfgoed van de Vlaamse overheid richtte een zeer geslaagde site op vol weetjes over de Belgische frietcultuur, met zowaar een mooie drietalige affiche getiteld De Belgische Frietkot cultuur. Op de site zijn woorden als Vlaams, Vlamingen en Vlaanderen volledig geband en heeft men het enkel over België en de Belgen. Een Belgisch ministerie van cultuur had het niet beter gedaan, tenzij dan dat de informatie niet in de drie landstalen aangeboden wordt. Eigenlijk is het een half mirakel dat uitgerekend de Vlaamse overheid de Belgische frietkotencultuur niet gerecupereerd heeft als Vlaamse frietkotencultuur. Het bewijst nogmaals wat een sterk merk België is.
Natuurlijk is het absurd dat maar één gemeenschap dit erfgoed erkent. Het zou de nationale regering moeten zijn die dit initiatief neemt. Hoewel cultuur sedert 1970 een gemeenschapsbevoegdheid is, voert de Belgische overheid trouwens vandaag nog altijd een cultuurbeleid, met name door het beheer van elf, vaak zeer prestigieuze, federale culturele instellingen. Op grond van die residuaire bevoegdheid kan dus ook perfect een nationaal beleid inzake immaterieel erfgoed gevoerd worden, temeer daar het hier om een materie gaat die door en door Belgisch is. Het zullen alvast niet de Belgische frituristen zijn die hiertegen zouden protesteren, want die zijn in één unitaire beroepsvereniging verzameld (www.navefri.be). En ziet u al een demonstratie van meer dan tien man tegen een nieuw Belgisch ministerie van cultuur?
Separatisten wijzen steevast de gedeelde gewoontes van de Belgen, zoals op culinair vlak, af als irrelevante argumenten. Gastronomie vormt nochtans een nationaal bindteken omdat ze deel uitmaakt van de collectieve herinneringen van alle Belgen.
Natuurlijk is het feit dat er nu eenmaal zoiets bestaat als een Belgische cultuur op zich strictu senso geen argument voor de eenheid van België. Het is wel een onweerlegbare vaststelling en, belangrijker, een verklaring waarom België nog steeds één land vormt, waarin minstens 85% van de bevolking zich Belg voelt en dit ondanks bijna een halve eeuw staatshervormingen, dagelijkse verbale aanvallen van subversieve en separatistische organisaties alsook onophoudelijke anti-Belgische media-propaganda. De frietkoten zijn ogenschijnlijk een detail, maar niet voor wie verder nadenkt.
---
http://www.unionbelge.be/?p=8040
---
VLAAMSE REGERING VOERT VOORSTEL B.U.B. UIT
In februari 2005 riep de B.U.B. op om de Belgische frietkoten te beschermen als nationaal erfgoed. Dat werkte toen nogal wat hoongelach van bepaalde separatisten op. Het is daarom ironisch dat uitgerekend de Vlaamse regering de Belgische frietkoten op 11 februari 2014 als weliswaar Vlaams immaterieel cultureel erfgoed erkende. Op een week tijd is dit al een tweede punt van ons programma het eerste was de uitwisseling van native speakers voor taalonderwijs dat door de particratie uitgevoerd wordt.
De cel immaterieel erfgoed van de Vlaamse overheid richtte een zeer geslaagde site op vol weetjes over de Belgische frietcultuur, met zowaar een mooie drietalige affiche getiteld De Belgische Frietkot cultuur. Op de site zijn woorden als Vlaams, Vlamingen en Vlaanderen volledig geband en heeft men het enkel over België en de Belgen. Een Belgisch ministerie van cultuur had het niet beter gedaan, tenzij dan dat de informatie niet in de drie landstalen aangeboden wordt. Eigenlijk is het een half mirakel dat uitgerekend de Vlaamse overheid de Belgische frietkotencultuur niet gerecupereerd heeft als Vlaamse frietkotencultuur. Het bewijst nogmaals wat een sterk merk België is.
Natuurlijk is het absurd dat maar één gemeenschap dit erfgoed erkent. Het zou de nationale regering moeten zijn die dit initiatief neemt. Hoewel cultuur sedert 1970 een gemeenschapsbevoegdheid is, voert de Belgische overheid trouwens vandaag nog altijd een cultuurbeleid, met name door het beheer van elf, vaak zeer prestigieuze, federale culturele instellingen. Op grond van die residuaire bevoegdheid kan dus ook perfect een nationaal beleid inzake immaterieel erfgoed gevoerd worden, temeer daar het hier om een materie gaat die door en door Belgisch is. Het zullen alvast niet de Belgische frituristen zijn die hiertegen zouden protesteren, want die zijn in één unitaire beroepsvereniging verzameld (www.navefri.be). En ziet u al een demonstratie van meer dan tien man tegen een nieuw Belgisch ministerie van cultuur?
Separatisten wijzen steevast de gedeelde gewoontes van de Belgen, zoals op culinair vlak, af als irrelevante argumenten. Gastronomie vormt nochtans een nationaal bindteken omdat ze deel uitmaakt van de collectieve herinneringen van alle Belgen.
Natuurlijk is het feit dat er nu eenmaal zoiets bestaat als een Belgische cultuur op zich strictu senso geen argument voor de eenheid van België. Het is wel een onweerlegbare vaststelling en, belangrijker, een verklaring waarom België nog steeds één land vormt, waarin minstens 85% van de bevolking zich Belg voelt en dit ondanks bijna een halve eeuw staatshervormingen, dagelijkse verbale aanvallen van subversieve en separatistische organisaties alsook onophoudelijke anti-Belgische media-propaganda. De frietkoten zijn ogenschijnlijk een detail, maar niet voor wie verder nadenkt.
---
http://www.unionbelge.be/?p=8040