Uitbreiding aantal vrouwen hoogste rechtscollege bewust vertraagdVanmorgen werd in de Senaatscommissie een technisch wetsvoorstel besproken over de werking van het Grondwettelijk Hof. Via een amendement werd een quotum ingevoerd inzake de samenstelling van dit Hof: op termijn is het de bedoeling dat minstens één derde van de leden van het andere geslacht zou zijn.
Vandaag zetelen in dit hoogste rechtscollege nog altijd maar twee vrouwelijke leden, wat merkwaardig weinig is voor een instelling die moet waken over de naleving van belangrijke principes zoals het gelijkheidsbeginsel. De verantwoordelijkheid voor dit onevenwicht ligt volledig bij de traditionele partijen, die het bij de vorige vacatures blijkbaar nagenoeg altijd beter vonden om een man naar voren te schuiven.
Dat een wettelijk quotum niet de juiste methode is om dit onevenwicht snel aan te pakken, wordt ten overvloede bewezen door het amendement dat vandaag werd goedgekeurd. Dat voorziet immers in een buitengewoon lange overgangsperiode. Daarin lezen we namelijk dat de Koning een rechter van het minst vertegenwoordigde geslacht benoemt, wanneer de twee vorige benoemingen het aantal rechters van dat geslacht niet hebben verhoogd.
Vermits de jongst benoemde magistraat een dame was, betekent deze wetswijziging dat bij de twee volgende benoemingsronden opnieuw een man kan worden benoemd, zodat het onevenwicht wellicht nog gedurende verscheidene jaren even groot blijft.
De verklaring voor deze merkwaardige overgangsbepaling is niet ver te zoeken: in de beurtrol voor de volgende benoemingen bij het Grondwettelijk Hof hebben de traditionele partijen al hun mannetjes klaar staan. De postjes zijn m.a.w. al verdeeld. Hierdoor wordt de vervrouwelijking vertraagd in plaats van versneld. De hele operatie is dus in hoge mate façade en bijgevolg hypocriet.
Het optrekken van het aantal vrouwen had op een heel andere wijze kunnen gebeuren, namelijk door een sterk engagement van de traditionele partijen dat ze bij de volgende twee rondes telkens een vrouw naar voren zouden schuiven. Maar zon helder engagement is dus duidelijk iets te veel gevraagd.
Bart Laeremans
Senator
Bron: politics.be
Vandaag zetelen in dit hoogste rechtscollege nog altijd maar twee vrouwelijke leden, wat merkwaardig weinig is voor een instelling die moet waken over de naleving van belangrijke principes zoals het gelijkheidsbeginsel. De verantwoordelijkheid voor dit onevenwicht ligt volledig bij de traditionele partijen, die het bij de vorige vacatures blijkbaar nagenoeg altijd beter vonden om een man naar voren te schuiven.
Dat een wettelijk quotum niet de juiste methode is om dit onevenwicht snel aan te pakken, wordt ten overvloede bewezen door het amendement dat vandaag werd goedgekeurd. Dat voorziet immers in een buitengewoon lange overgangsperiode. Daarin lezen we namelijk dat de Koning een rechter van het minst vertegenwoordigde geslacht benoemt, wanneer de twee vorige benoemingen het aantal rechters van dat geslacht niet hebben verhoogd.
Vermits de jongst benoemde magistraat een dame was, betekent deze wetswijziging dat bij de twee volgende benoemingsronden opnieuw een man kan worden benoemd, zodat het onevenwicht wellicht nog gedurende verscheidene jaren even groot blijft.
De verklaring voor deze merkwaardige overgangsbepaling is niet ver te zoeken: in de beurtrol voor de volgende benoemingen bij het Grondwettelijk Hof hebben de traditionele partijen al hun mannetjes klaar staan. De postjes zijn m.a.w. al verdeeld. Hierdoor wordt de vervrouwelijking vertraagd in plaats van versneld. De hele operatie is dus in hoge mate façade en bijgevolg hypocriet.
Het optrekken van het aantal vrouwen had op een heel andere wijze kunnen gebeuren, namelijk door een sterk engagement van de traditionele partijen dat ze bij de volgende twee rondes telkens een vrouw naar voren zouden schuiven. Maar zon helder engagement is dus duidelijk iets te veel gevraagd.
Bart Laeremans
Senator
Bron: politics.be