Topartsen trekken weg bij universitaire ziekenhuizenTopartsen trekken weg uit de academische ziekenhuizen waar ze nochtans het meest nodig zijn. Hun redenen: in de regionale ziekenhuizen verdienen ze twee tot drie keer zoveel. Het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) deed een studie naar de inkomsten die specialisten uit hun regionaal ziekenhuiswerk genereerden. De grootverdieners onder de ziekenhuisartsen zijn de nierspecialisten, die jaarlijks gemiddeld 640.000 euro bruto mee naar huis nemen, na aftrek van de kosten die ze aan het ziekenhuis betalen. Deze laatste bedragen gemiddeld 40% op hun honoraria. Radiologen en klinische biologen nemen respectievelijk 460.000 en 430.000 euro mee naar huis. Bij die bedragen zijn naast het ereloon ook de supplementen meegerekend, maar nog niet wat de specialisten aanrekenen in hun eigen privépraktijk. Neurologen, pediaters, psychiaters en reumatologen houden het minst over. Maar hun inkomsten uit het ziekenhuis bedragen toch nog rond de 150.000 euro per jaar. Specialisten die met machines werken, verdienen dus veel meer dan degenen die met mensen werken. (KCE Reports 178A - 2012)Die aberrante situatie komt voort uit het systeem van betaling per prestatie en het toestaan van ereloonsupplementen in de regionale ziekenhuizen, en niet in de academische ziekenhuizen. Betaling per prestatie geeft de arts bij het voorschrijven van onderzoeken en behandelingen een blanco check en leidt tot overconsumptie en verregaand misbruik. Professoren en academische specialisten worden niet betaald per prestatie en mogen tijdens hun academische werktijd geen ereloonsupplementen aanrekenen. Zij krijgen een goed salaris van 6.000 tot 15.000 euro per maand, met volledige pensioenopbouw en sociale zekerheid. Als dat voor de professoren van een derdelijnziekenhuis kan, dan moet dat ook voor de gewone ziekenhuizen kunnen.
Welke incentives voor specialisten?
Met zulk een systeem van vaste wedde ga je de prikkel tot goed en hard werken wegnemen, luidt de eeuwige dooddoener van de voorstanders van de betaling per prestatie in de geneeskunde. Vandaag bestaat er echter robuust empirisch onderzoek dat deze stelling weerlegt. Geld is niet wat de eerlijke artsen drijft. Er is vandaag veel empirisch onderzoek dat aantoont dat een hoge graad aan autonomie, kunnen werken aan kwaliteitsverbetering, zichzelf kunnen ontwikkelen doorheen het werk, dienstbaar kunnen zijn voor anderen krachtige intrinsieke motivatoren in de werksituatie vormen. Deze zijn bij uitstek van toepassing op het artsenberoep. Maar je mag de kat niet bij de melk zetten, zegt de volkswijsheid. Er is eveneens robuust bewijs dat als je naast eender welk motivatie-systeem een financiële incentive plaatst, geld de andere motiverende systemen gaat verdringen. Motivation crowding wordt dit proces in de vakliteratuur genoemd. (Zie het onderzoekswerk van de drie gedragseconomen Dan Ariely, Dan Pink en Nobelprijswinnaar Dan Kahneman) De gezondheidszorg in de Scandinavische landen is op een gelijkaardig betalingssysteem voor artsen gebaseerd, dat vandaag in België enkel in de universitaire ziekenhuizen geldt. Hun zogenaamde Nordic model vormt de meest performante en meest toegankelijke gezondheidszorg van Europa.
Het verdwijnen van de ereloon-supplementen maakt goede gezondheidszorg toegankelijker voor iedereen en het doet tenslotte de malafide markt van private hospitalisatieverzekeringen opdrogen. Het verdwijnen van de betaling per prestatie zal de prikkel tot overconsumptie en misbruik wegnemen. Het laat een wetenschappelijk, rationele ziekenhuisfinanciering en verdeling van specialisten volgens behoeften toe.
Het totale bedrag aan honoraria dat het RIZIV in 2012 uitbetaalde aan de specialisten bedroeg ongeveer 6 miljard euro. Hiervan blijft gemiddeld 40% in het hospitaal en krijgen de artsen 3,6 miljard euro mee naar huis. Specialisten met een vaste wedde in een universitair ziekenhuis verdienen de helft tot één derde van hun collegas in de andere ziekenhuizen. Door het betalingssysteem van de universitaire ziekenhuizen te veralgemenen bespaart onze ziekteverzekering 2 miljard euro. Opnieuw geld dat kan gebruikt worden om schrijnende behoeften te lenigen of om het werk van onze excellente academische specialisten beter te financieren.
Dirk Van Duppen, gezondheidszorgspecialist van de PVDA.
Bron: politics.be
Welke incentives voor specialisten?
Met zulk een systeem van vaste wedde ga je de prikkel tot goed en hard werken wegnemen, luidt de eeuwige dooddoener van de voorstanders van de betaling per prestatie in de geneeskunde. Vandaag bestaat er echter robuust empirisch onderzoek dat deze stelling weerlegt. Geld is niet wat de eerlijke artsen drijft. Er is vandaag veel empirisch onderzoek dat aantoont dat een hoge graad aan autonomie, kunnen werken aan kwaliteitsverbetering, zichzelf kunnen ontwikkelen doorheen het werk, dienstbaar kunnen zijn voor anderen krachtige intrinsieke motivatoren in de werksituatie vormen. Deze zijn bij uitstek van toepassing op het artsenberoep. Maar je mag de kat niet bij de melk zetten, zegt de volkswijsheid. Er is eveneens robuust bewijs dat als je naast eender welk motivatie-systeem een financiële incentive plaatst, geld de andere motiverende systemen gaat verdringen. Motivation crowding wordt dit proces in de vakliteratuur genoemd. (Zie het onderzoekswerk van de drie gedragseconomen Dan Ariely, Dan Pink en Nobelprijswinnaar Dan Kahneman) De gezondheidszorg in de Scandinavische landen is op een gelijkaardig betalingssysteem voor artsen gebaseerd, dat vandaag in België enkel in de universitaire ziekenhuizen geldt. Hun zogenaamde Nordic model vormt de meest performante en meest toegankelijke gezondheidszorg van Europa.
Het verdwijnen van de ereloon-supplementen maakt goede gezondheidszorg toegankelijker voor iedereen en het doet tenslotte de malafide markt van private hospitalisatieverzekeringen opdrogen. Het verdwijnen van de betaling per prestatie zal de prikkel tot overconsumptie en misbruik wegnemen. Het laat een wetenschappelijk, rationele ziekenhuisfinanciering en verdeling van specialisten volgens behoeften toe.
Het totale bedrag aan honoraria dat het RIZIV in 2012 uitbetaalde aan de specialisten bedroeg ongeveer 6 miljard euro. Hiervan blijft gemiddeld 40% in het hospitaal en krijgen de artsen 3,6 miljard euro mee naar huis. Specialisten met een vaste wedde in een universitair ziekenhuis verdienen de helft tot één derde van hun collegas in de andere ziekenhuizen. Door het betalingssysteem van de universitaire ziekenhuizen te veralgemenen bespaart onze ziekteverzekering 2 miljard euro. Opnieuw geld dat kan gebruikt worden om schrijnende behoeften te lenigen of om het werk van onze excellente academische specialisten beter te financieren.
Dirk Van Duppen, gezondheidszorgspecialist van de PVDA.
Bron: politics.be