We staan aan de vooravond van de Moeder aller Verkiezingen. Slechts anderhalf jaar, in politieke termen een peulschil, scheidt ons van de bolletjeskermis anno 2014.
Een verkiezing die de facto een referendum zal worden over het voortbestaan van belgië. Over de toekomst van Vlaanderen. Als de hoofdactoren het verstandig spelen, wel te verstaan.
De hoogste tijd dus om eens stil te staan bij een aantal vragen die zich opdringen, en bij een aantal praktische problemen die zich na die historische stembusgang zouden kunnen stellen. Sommige al wat gewichtiger dan andere. Uiteraard. Om de zoveel tijd voegen we een nieuwe vraag-om-eens-bij-stil-te-staan toe. We starten alvast met een paar voor de hand liggende vragen. Feel free to add your 2 cents.
Vraag 1) Zal de N-VA opnieuw de grote overwinnaar worden van die verkiezing ?
Uiteraard. Niet in het minst omdat we op weg zijn naar enorm gepolariseerde verkiezingen. Gepolariseerde verkiezingen, waarbij twee mammoeten elkaar te lijf gegaan, en alles wat in hun buurt komt vertrappelen. De Antwerpse situatie heeft tot twee maal toe bewezen dat zo'n "presidentiële campagne" met twee top-favorieten dergelijke resultaten tot gevolg heeft. De ene keer waren Dewinter en Onderlijfke de mammoeten van dienst, de andere keer waren dat BDW en Onderlijfke. In beide gevallen werden CD&v, vLD en het linkse gespuis finaal vertrappeld en gereduceerd tot de grootte-orde van een fors uit de kluiten gewassen neuskeutel.
Bovendien bevinden we ons nu in een uitzonderlijke situatie waarbij het electoraat van mammoet 1 niet op mammoet 2 kan stemmen, zelfs al zou het dat willen. Een Vlaming kan niet op Strikske stemmen, en een Waal kan niet op BDW stemmen. Dat zal de polarisatie alleen maar versterken. Het wordt een clash rechts - links, Vlaams - Waals, besparend - belastend , strikt - laks, efficiënt - cliëntelistisch, enz... Een verkiezing van tegenstellingen.
Tot slot is er de niet aflatende campagne die de tegenstanders van BDW voeren voor ... BDW. Door de man op élk stilzwijgen én op élke uitspraak aan te vallen, wordt hij slapend rijk. De emmers stront die een luidkeels krijsende minderheid onafgebroken over zijn hoofd probeert uit te gieten, stuurt hij met een simpele reactie als een boemerang terug naar afzender. Soms hoeft hij dat niet eens zélf te doen. Recent voorbeeld : wanneer zelfverklaarde verdedigers van de holebi-gemeenschap moord en brand schreeuwen voor een uitspraak die volgens de holebi's zelf perfect aanvaardbaar is, dan slaan die schreeuwers nogal een modderfiguur. En dan kunnen ze elkaar wat troosten met wat minzame schouderklopjes en zich binnen hun kliekje sterk maken dat ze "het toch maar weer eens goed gezegd hebben", tóch blijft het een feit dat de stilzwijgende meerderheid der Vlamingen deksels goed gezien heeft wat er gebeurde. Na het gedoe rond onder meer de Antwerpse stads-slogan, het De Coninckplein, de Oostvlaamse gouverneurskwestie en nu weer het regenboogincident is het voor de overgrote meerderheid der Vlaamse kiezers zonneklaar dat de kleine Vlaamse partijtjes (CD&v, vLD, SPA-rood en SPA-groen, etc...) elke mug met een bazooka beschieten van zodra ze ook maar een beetje naar de N-VA ruikt. Simpel gezegd : als men maar over dergelijke bagatellen (meestal uit de context gerukte details of ongelukkige woordkeuzes, cf. obediëntie) beschikt als munitie, moet men beseffen dat men zichzelf voortdurend in de voet schiet omdat de geloofwaardigheid van dergelijke kritiek binnen de kortste keren op het niveau van een karikatuur, een parodie zit. Men creëert een één-tegen-allen-situatie op basis van losse flodders. Men creëert een underdog. Bovenop het effect van de eerder beschreven polarisatie zal de N-VA ook uit het underdog-effect winst puren.
Enerzijds omdat bestaande kiezers van een underdog hondstrouw (n.v.d.r. zodat de belgicisten het óók verstaan : heb je 'm ? UnderDOG ? HONDstrouw ? :mrgreen: ) worden gemaakt door het feit dat hún visie voortdurend aangevallen wordt. Denk terug aan 2004, toen het VB na een enorme hetze tegen de partij de grootste Vlaamse partij werd, vér boven haar plafond om pas terug te krimpen toen men ze ging doodzwijgen).
Maar anderzijds ook omdat Vlamingen, en dus ook de nieuwe kiezers en de kiezers van de kleine partijtjes, een zwak hebben voor de underdog.
Samengevat : ja, de N-VA zal overtuigend winnen door
1) de gepolariseerde campagne
2) rond de core-business van N-VA, nl. een referendum over de euthanasie van belgië, het staatskundig monster van Frankenstein
3) de afkeer jegens Di Rupo en zijn PS die langs Vlaamse zijde gekanaliseerd zal worden in een stemmenstroom richting N-VA (het mammoeteffect)
en last but not least
4) de onmachtige uitvallen van de kleine partijtjes en hun vazallen jegens de N-VA, wat in de feiten een ijzersterke pro-N-VA-campagne is, tegen wil en dank van de uitvoerders ervan.
Vragen die later alvast nog aan bod komen :
2) Zal een overwinning van N-VA leiden tot confederalisme of tot separatisme ?
3) Zullen er voldoende opvangplaatsen zijn in beschutte werkplaatsen voor de laatste nog levende belgicisten die na de ondergang van hun geliefde belziek ongetwijfeld finaal over de drempel van de totale krankzinnigheid getild zullen worden ? (We kunnen het hen zélf vragen, want naar verluidt zitten ze bijna allemààl hier op dit forum :mrgreen: )
4) Wat met het Koningshuis ? Zetten we die poppenkast op straat, of doneren we ze als vergiftigd geschenk aan het Zuidelijke buurland ?
5) Wat met Brussel ? Het strijden waard, of liever-kwijt-dan-rijk ?
Een verkiezing die de facto een referendum zal worden over het voortbestaan van belgië. Over de toekomst van Vlaanderen. Als de hoofdactoren het verstandig spelen, wel te verstaan.
De hoogste tijd dus om eens stil te staan bij een aantal vragen die zich opdringen, en bij een aantal praktische problemen die zich na die historische stembusgang zouden kunnen stellen. Sommige al wat gewichtiger dan andere. Uiteraard. Om de zoveel tijd voegen we een nieuwe vraag-om-eens-bij-stil-te-staan toe. We starten alvast met een paar voor de hand liggende vragen. Feel free to add your 2 cents.
Vraag 1) Zal de N-VA opnieuw de grote overwinnaar worden van die verkiezing ?
Uiteraard. Niet in het minst omdat we op weg zijn naar enorm gepolariseerde verkiezingen. Gepolariseerde verkiezingen, waarbij twee mammoeten elkaar te lijf gegaan, en alles wat in hun buurt komt vertrappelen. De Antwerpse situatie heeft tot twee maal toe bewezen dat zo'n "presidentiële campagne" met twee top-favorieten dergelijke resultaten tot gevolg heeft. De ene keer waren Dewinter en Onderlijfke de mammoeten van dienst, de andere keer waren dat BDW en Onderlijfke. In beide gevallen werden CD&v, vLD en het linkse gespuis finaal vertrappeld en gereduceerd tot de grootte-orde van een fors uit de kluiten gewassen neuskeutel.
Bovendien bevinden we ons nu in een uitzonderlijke situatie waarbij het electoraat van mammoet 1 niet op mammoet 2 kan stemmen, zelfs al zou het dat willen. Een Vlaming kan niet op Strikske stemmen, en een Waal kan niet op BDW stemmen. Dat zal de polarisatie alleen maar versterken. Het wordt een clash rechts - links, Vlaams - Waals, besparend - belastend , strikt - laks, efficiënt - cliëntelistisch, enz... Een verkiezing van tegenstellingen.
Tot slot is er de niet aflatende campagne die de tegenstanders van BDW voeren voor ... BDW. Door de man op élk stilzwijgen én op élke uitspraak aan te vallen, wordt hij slapend rijk. De emmers stront die een luidkeels krijsende minderheid onafgebroken over zijn hoofd probeert uit te gieten, stuurt hij met een simpele reactie als een boemerang terug naar afzender. Soms hoeft hij dat niet eens zélf te doen. Recent voorbeeld : wanneer zelfverklaarde verdedigers van de holebi-gemeenschap moord en brand schreeuwen voor een uitspraak die volgens de holebi's zelf perfect aanvaardbaar is, dan slaan die schreeuwers nogal een modderfiguur. En dan kunnen ze elkaar wat troosten met wat minzame schouderklopjes en zich binnen hun kliekje sterk maken dat ze "het toch maar weer eens goed gezegd hebben", tóch blijft het een feit dat de stilzwijgende meerderheid der Vlamingen deksels goed gezien heeft wat er gebeurde. Na het gedoe rond onder meer de Antwerpse stads-slogan, het De Coninckplein, de Oostvlaamse gouverneurskwestie en nu weer het regenboogincident is het voor de overgrote meerderheid der Vlaamse kiezers zonneklaar dat de kleine Vlaamse partijtjes (CD&v, vLD, SPA-rood en SPA-groen, etc...) elke mug met een bazooka beschieten van zodra ze ook maar een beetje naar de N-VA ruikt. Simpel gezegd : als men maar over dergelijke bagatellen (meestal uit de context gerukte details of ongelukkige woordkeuzes, cf. obediëntie) beschikt als munitie, moet men beseffen dat men zichzelf voortdurend in de voet schiet omdat de geloofwaardigheid van dergelijke kritiek binnen de kortste keren op het niveau van een karikatuur, een parodie zit. Men creëert een één-tegen-allen-situatie op basis van losse flodders. Men creëert een underdog. Bovenop het effect van de eerder beschreven polarisatie zal de N-VA ook uit het underdog-effect winst puren.
Enerzijds omdat bestaande kiezers van een underdog hondstrouw (n.v.d.r. zodat de belgicisten het óók verstaan : heb je 'm ? UnderDOG ? HONDstrouw ? :mrgreen: ) worden gemaakt door het feit dat hún visie voortdurend aangevallen wordt. Denk terug aan 2004, toen het VB na een enorme hetze tegen de partij de grootste Vlaamse partij werd, vér boven haar plafond om pas terug te krimpen toen men ze ging doodzwijgen).
Maar anderzijds ook omdat Vlamingen, en dus ook de nieuwe kiezers en de kiezers van de kleine partijtjes, een zwak hebben voor de underdog.
Samengevat : ja, de N-VA zal overtuigend winnen door
1) de gepolariseerde campagne
2) rond de core-business van N-VA, nl. een referendum over de euthanasie van belgië, het staatskundig monster van Frankenstein
3) de afkeer jegens Di Rupo en zijn PS die langs Vlaamse zijde gekanaliseerd zal worden in een stemmenstroom richting N-VA (het mammoeteffect)
en last but not least
4) de onmachtige uitvallen van de kleine partijtjes en hun vazallen jegens de N-VA, wat in de feiten een ijzersterke pro-N-VA-campagne is, tegen wil en dank van de uitvoerders ervan.
Vragen die later alvast nog aan bod komen :
2) Zal een overwinning van N-VA leiden tot confederalisme of tot separatisme ?
3) Zullen er voldoende opvangplaatsen zijn in beschutte werkplaatsen voor de laatste nog levende belgicisten die na de ondergang van hun geliefde belziek ongetwijfeld finaal over de drempel van de totale krankzinnigheid getild zullen worden ? (We kunnen het hen zélf vragen, want naar verluidt zitten ze bijna allemààl hier op dit forum :mrgreen: )
4) Wat met het Koningshuis ? Zetten we die poppenkast op straat, of doneren we ze als vergiftigd geschenk aan het Zuidelijke buurland ?
5) Wat met Brussel ? Het strijden waard, of liever-kwijt-dan-rijk ?