Wellicht herinnert U zich nog uw eigen feest van de laatste honderd dagen op de humaniora. Misschien denkt U aan uw eigen kinderen
Op 18-jarige leeftijd betekent het voor de jongeren vaak de eerste grote stap naar zelfstandigheid. Voor ouders begint het onomkeerbare proces van loslaten. Maar het is geen feest voor ouders van kinderen van 21 jaar met een handicap die het BUSO met het bijhorende (semi-)internaat MOETEN verlaten. Ondanks de wijzigingen van Min. Vandeurzen moeten nog steeds veel 21-jarigen weg om plaats te maken voor andere jonge kinderen die willen instromen.
Vorige week ontving ik een noodkreet van ouders nav het feit dat hun 21-jarig kind op het einde van dit schooljaar het internaat moet verlaten. Het gaat over een kind met meervoudige beperkingen. Mede door de ernstig mentale handicap is het thuis opvangen van hun kind onmogelijk, temeer omdat beide ouders werken. Langer naar school gaan en terug thuis wonen, is onmogelijk omdat ze op meer 45 minuten rijden van de school/voorziening wonen en dit niet combineerbaar is met hun werk.
De ouders hebben hun kind al meerdere jaren op de wachtlijst voor volwassen woonopvang staan, maar die lijst is enorm lang en er komen onvoldoende vrije plaatsen. Er wordt dus binnen de wachtlijst gewerkt met prioriteiten. Einde vorig jaar vroegen de ouders dus gelet op hun precaire situatie bij het RPC een PTB-status aan. (RPC=Regionale Prioriteiten Cel; PTB=Prioritair Te Bemiddelen).
Als reactie op hun verzoek kregen ze de mail die U in bijlage kan vinden. De ouders vroegen extra uitleg waarom het Quotum al in februari volzet is en kregen volgende (warrige) uitleg :
Het quotum voor de status PTB wordt niet per jaar toegekend, maar is een aantal toekenningen waar men provinciaal niet boven mag gaan. Er is een bepaald aantal vastgelegd en telkens iemand met de status PTB opgenomen wordt in een open plaats, komt er dus een status PTB vrij die ze dan aan de wachtenden kunnen toekennen. Het komt er nu dus op neer te wachten tot andere personen opgenomen worden waardoor de statussen van die personen vrijkomen.
Het kan uiteraard zo zijn dat dit quotum aangepast wordt, maar het is onduidelijk of dit herbekeken zal worden en wanneer dat zo kan zijn.
Ik blijf de open plaatsen voor xxx bekijken en ik hou jullie op de hoogte als daar geschikte plaatsen bij zijn.
Voor de ouders is het eerder Damocles dan Chrysostomos. Zij tasten in de grootste duisternis en zijn de wanhoop nabij.
Voor ons als ZorgGebruikers.be is het een grote schande dat men een wachtlijst-binnen-de-wachtlijst creëert. Temeer omdat iedereen die dit dossier onderzocht zegt dat het prioritair zou moeten zijn, maar dat men dat niet kan toekennen omdat er geen geld is om de plaatsen effectief te realiseren.
Ter info : op basis van de recentste cijfers van het zorgrapport 30/06/2012 willen we dit graag toelichten en nemen we daartoe de zorgvragen voor bezigheidstehuis, zoals bovenstaande ouders wensen, een woonvorm voor volwassenen met (voornamelijk) een mentale handicap :
ü 2.397 zorgvragers hebben een actieve vraag bezigheidstehuis en willen onmiddellijk een oplossing (zorgvraag werd onderzocht en toegekend !)
ü 239 mensen denken in aanmerking te komen voor de super-strenge-vereisten als Prioritair Te Bemiddelenü 137 worden weerhouden (omdat men schat dat dit de instroom voor 2012 zal zijn)
ü 79 van hen worden effectief opgenomen voor 30 juni
Eenvoudige analyse van de cijfers omtrent de doelgroep bezigheidstehuis leert ons dat :
ð Slechts 1 op 17 zorgvragers effectief een antwoord krijgt op de door het VAPH erkende urgente zorgvraag.
ð Er tussen juni 2011 en juni 2012 meer actieve vragen bijkwamen (238) dan dat er oplossingen verwacht worden (137)
ð Dat er op zon manier NOOIT een natuurlijk evenwicht zal komen tussen vraag en aanbod
ð En dat het VAPH (en dus de Vlaamse Overheid) op deze manier ernstig in gebreke zal blijven om effectief de zorg te leveren die zijn zelf ; na onderzoek aan de zorgvragen toegezegd heeft.
ð Bejaarde ouders die zelf jarenlang voor hun kinderen met een handicap gezorgd hebben, komen NOOIT in de prioriteitengroep (PTB). Zo ervaren zij stank voor dank
De enige oplossing voor dit probleem is een open budget. Zodat dossiers zoals supra, die voldoen aan de eisen van PTB maar waar geen geld voor is, steeds een positief antwoord krijgen. Dat bespaart ouders een massa extra onrust, wanhoop en leed als gevolg van het gesloten budget.
Met vriendelijke groeten,
Marc Van Gestel
Bron: politics.be
Vorige week ontving ik een noodkreet van ouders nav het feit dat hun 21-jarig kind op het einde van dit schooljaar het internaat moet verlaten. Het gaat over een kind met meervoudige beperkingen. Mede door de ernstig mentale handicap is het thuis opvangen van hun kind onmogelijk, temeer omdat beide ouders werken. Langer naar school gaan en terug thuis wonen, is onmogelijk omdat ze op meer 45 minuten rijden van de school/voorziening wonen en dit niet combineerbaar is met hun werk.
De ouders hebben hun kind al meerdere jaren op de wachtlijst voor volwassen woonopvang staan, maar die lijst is enorm lang en er komen onvoldoende vrije plaatsen. Er wordt dus binnen de wachtlijst gewerkt met prioriteiten. Einde vorig jaar vroegen de ouders dus gelet op hun precaire situatie bij het RPC een PTB-status aan. (RPC=Regionale Prioriteiten Cel; PTB=Prioritair Te Bemiddelen).
Als reactie op hun verzoek kregen ze de mail die U in bijlage kan vinden. De ouders vroegen extra uitleg waarom het Quotum al in februari volzet is en kregen volgende (warrige) uitleg :
Het quotum voor de status PTB wordt niet per jaar toegekend, maar is een aantal toekenningen waar men provinciaal niet boven mag gaan. Er is een bepaald aantal vastgelegd en telkens iemand met de status PTB opgenomen wordt in een open plaats, komt er dus een status PTB vrij die ze dan aan de wachtenden kunnen toekennen. Het komt er nu dus op neer te wachten tot andere personen opgenomen worden waardoor de statussen van die personen vrijkomen.
Het kan uiteraard zo zijn dat dit quotum aangepast wordt, maar het is onduidelijk of dit herbekeken zal worden en wanneer dat zo kan zijn.
Ik blijf de open plaatsen voor xxx bekijken en ik hou jullie op de hoogte als daar geschikte plaatsen bij zijn.
Voor de ouders is het eerder Damocles dan Chrysostomos. Zij tasten in de grootste duisternis en zijn de wanhoop nabij.
Voor ons als ZorgGebruikers.be is het een grote schande dat men een wachtlijst-binnen-de-wachtlijst creëert. Temeer omdat iedereen die dit dossier onderzocht zegt dat het prioritair zou moeten zijn, maar dat men dat niet kan toekennen omdat er geen geld is om de plaatsen effectief te realiseren.
Ter info : op basis van de recentste cijfers van het zorgrapport 30/06/2012 willen we dit graag toelichten en nemen we daartoe de zorgvragen voor bezigheidstehuis, zoals bovenstaande ouders wensen, een woonvorm voor volwassenen met (voornamelijk) een mentale handicap :
ü 2.397 zorgvragers hebben een actieve vraag bezigheidstehuis en willen onmiddellijk een oplossing (zorgvraag werd onderzocht en toegekend !)
ü 239 mensen denken in aanmerking te komen voor de super-strenge-vereisten als Prioritair Te Bemiddelenü 137 worden weerhouden (omdat men schat dat dit de instroom voor 2012 zal zijn)
ü 79 van hen worden effectief opgenomen voor 30 juni
Eenvoudige analyse van de cijfers omtrent de doelgroep bezigheidstehuis leert ons dat :
ð Slechts 1 op 17 zorgvragers effectief een antwoord krijgt op de door het VAPH erkende urgente zorgvraag.
ð Er tussen juni 2011 en juni 2012 meer actieve vragen bijkwamen (238) dan dat er oplossingen verwacht worden (137)
ð Dat er op zon manier NOOIT een natuurlijk evenwicht zal komen tussen vraag en aanbod
ð En dat het VAPH (en dus de Vlaamse Overheid) op deze manier ernstig in gebreke zal blijven om effectief de zorg te leveren die zijn zelf ; na onderzoek aan de zorgvragen toegezegd heeft.
ð Bejaarde ouders die zelf jarenlang voor hun kinderen met een handicap gezorgd hebben, komen NOOIT in de prioriteitengroep (PTB). Zo ervaren zij stank voor dank
De enige oplossing voor dit probleem is een open budget. Zodat dossiers zoals supra, die voldoen aan de eisen van PTB maar waar geen geld voor is, steeds een positief antwoord krijgen. Dat bespaart ouders een massa extra onrust, wanhoop en leed als gevolg van het gesloten budget.
Met vriendelijke groeten,
Marc Van Gestel
Bron: politics.be