Gisteren vonden verkiezingen plaats in Groenland. De sociaaldemocratische Siumut-partij kon er na vier jaar al terug een meerderheid van de kiezers overtuigen. Het overheerste de Groenlandse politiek sinds het gigantische eiland eind jaren zeventig autonoom werd van Denemarken.
Sindsdien zit de economie echter in het slop en het eiland is afhankelijk van Deense subsidies. Zowel Siumut als de linkse Inuitpartij, die de voorbije vier jaar aan de lacht was, zijn gericht op een onafhankelijke koers voor Groenland, dat massale, rijke minerale bronnen heeft. Net die bronnen zorgen voor discussie. Het ontginnen van de rijke Groenlandse grond zou zorgen voor de middelen om het eiland echt volwassen te laten worden en niet meer te moeten rekenen op Deense steun.
Echter, met nauwelijks 60.000 inwoners heeft het grote eiland niet de menselijke ruggegraat om aan zo'n economische ontplooiing te beginnen. Het zou de immigratie van duizenden (bv Chinese) specialisten en arbeiders vergen om er aan te beginnen. Het mes snijdt aan twee kanten: om een onafhankelijke koers te varen, moeten de Groenlanders immigranten aanttrekken die het cultureel onafhankelijke karakter meteen zouden verzwakken.
De Inuitpartij was rabiaat tegen zulke ontwikkeling, hoewel premier Kleist minder afkerig stond. Nu heeft de Iniutpartij de verkiezingen verloren, en heeft de vrouwelijke premier in wording Hammond de touwtjes in handen.
Het levert een interessant vraagstuk op.
Wie over politieke analyses beschikt, ik ben erg geïnteresseerd...
Sindsdien zit de economie echter in het slop en het eiland is afhankelijk van Deense subsidies. Zowel Siumut als de linkse Inuitpartij, die de voorbije vier jaar aan de lacht was, zijn gericht op een onafhankelijke koers voor Groenland, dat massale, rijke minerale bronnen heeft. Net die bronnen zorgen voor discussie. Het ontginnen van de rijke Groenlandse grond zou zorgen voor de middelen om het eiland echt volwassen te laten worden en niet meer te moeten rekenen op Deense steun.
Echter, met nauwelijks 60.000 inwoners heeft het grote eiland niet de menselijke ruggegraat om aan zo'n economische ontplooiing te beginnen. Het zou de immigratie van duizenden (bv Chinese) specialisten en arbeiders vergen om er aan te beginnen. Het mes snijdt aan twee kanten: om een onafhankelijke koers te varen, moeten de Groenlanders immigranten aanttrekken die het cultureel onafhankelijke karakter meteen zouden verzwakken.
De Inuitpartij was rabiaat tegen zulke ontwikkeling, hoewel premier Kleist minder afkerig stond. Nu heeft de Iniutpartij de verkiezingen verloren, en heeft de vrouwelijke premier in wording Hammond de touwtjes in handen.
Het levert een interessant vraagstuk op.
Wie over politieke analyses beschikt, ik ben erg geïnteresseerd...