Een zaak van leven en dood. Het einde van de industrie. De ontwrichting van de arbeidsmarkt. Het zwaard van Damocles. Een extra loonhandicap, alleen nog maar op interprofessioneel niveau, van gemiddeld 2 tot 4%.
De belangrijkste conclusies uit dit ACV-dossier, dat de feiten en cijfers op een rijtje zet, zijn:
· Het ACV-voorstel inzake opzegtermijnen (1 maand per begonnen dienstjaar) heeft een loonkosteffect van amper 0.07%. Niks in de handen, niks in de mouwen: we baseren ons op harde cijfers (van RSZ wat betreft de verbrekingsvergoedingen en van de sociale secretariaten wat betreft de anciënniteit bij ontslag). Dit is uiteraard een gemiddelde. Sommige sectoren en bedrijven betalen meer, andere minder. Dit is echter perfect op te lossen met wat solidariteit tussen de werkgevers. En/of met een tax shift van arbeid naar kapitaal. En/of met wat minder ontslagen en/of het laten presteren van de opzegtermijn.
· De carensdag afschaffen kost amper 0.05%. Ook hier geldt dat het wel ongelijke effecten heeft op sectoren en bedrijven. Maar ook hier is dat perfect op te lossen door enige solidariteit onder de werkgevers en/of een tax shift van arbeid naar kapitaal.
· België heeft geen flexibiliteitshandicap inzake bescherming bij individueel ontslag. Vergeleken met de buurlanden (EPL-index van de OESO) hebben we zelfs een verbeteringspotentieel van 45%. Alleen kijken naar de opzegtermijn bij ontslag, staat haaks op alle Europese en internationale benaderingen van de ontslagbescherming. Bij de internationale benchmarking van de ontslagbescherming wordt nooit alleen naar de opzegtermijn gekeken, maar naar het totale plaatje, met inbegrip van de procedures die bij ontslag moeten worden gerespecteerd en het aanwezig zijn van een motiveringsplicht of niet
· Uit de ideologie is wellicht af te leiden dat onze ontslagbescherming de segmentering van de arbeidsmarkt in de hand werkt, maar niet uit de cijfers. We doen het merkelijk beter dan de drie buurlanden en zeker in vergelijking met Nederland en Frankrijk.
· Het vastklikken van de achterstand van de arbeiders op 8 juli 2013 is niet enkel een slag in het gelaat van de arbeiders. Het is ook ongrondwettig. Omdat het ons nog tientallen jaren opzadelt met een ongelijke behandeling van arbeiders en bedienden.
Met vriendelijke groet,
David Vanbellinghen
ACV pers- en informatiedienst
Haachtsesteenweg 579 - 1030 Brussel
Bron: politics.be
De belangrijkste conclusies uit dit ACV-dossier, dat de feiten en cijfers op een rijtje zet, zijn:
· Het ACV-voorstel inzake opzegtermijnen (1 maand per begonnen dienstjaar) heeft een loonkosteffect van amper 0.07%. Niks in de handen, niks in de mouwen: we baseren ons op harde cijfers (van RSZ wat betreft de verbrekingsvergoedingen en van de sociale secretariaten wat betreft de anciënniteit bij ontslag). Dit is uiteraard een gemiddelde. Sommige sectoren en bedrijven betalen meer, andere minder. Dit is echter perfect op te lossen met wat solidariteit tussen de werkgevers. En/of met een tax shift van arbeid naar kapitaal. En/of met wat minder ontslagen en/of het laten presteren van de opzegtermijn.
· De carensdag afschaffen kost amper 0.05%. Ook hier geldt dat het wel ongelijke effecten heeft op sectoren en bedrijven. Maar ook hier is dat perfect op te lossen door enige solidariteit onder de werkgevers en/of een tax shift van arbeid naar kapitaal.
· België heeft geen flexibiliteitshandicap inzake bescherming bij individueel ontslag. Vergeleken met de buurlanden (EPL-index van de OESO) hebben we zelfs een verbeteringspotentieel van 45%. Alleen kijken naar de opzegtermijn bij ontslag, staat haaks op alle Europese en internationale benaderingen van de ontslagbescherming. Bij de internationale benchmarking van de ontslagbescherming wordt nooit alleen naar de opzegtermijn gekeken, maar naar het totale plaatje, met inbegrip van de procedures die bij ontslag moeten worden gerespecteerd en het aanwezig zijn van een motiveringsplicht of niet
· Uit de ideologie is wellicht af te leiden dat onze ontslagbescherming de segmentering van de arbeidsmarkt in de hand werkt, maar niet uit de cijfers. We doen het merkelijk beter dan de drie buurlanden en zeker in vergelijking met Nederland en Frankrijk.
· Het vastklikken van de achterstand van de arbeiders op 8 juli 2013 is niet enkel een slag in het gelaat van de arbeiders. Het is ook ongrondwettig. Omdat het ons nog tientallen jaren opzadelt met een ongelijke behandeling van arbeiders en bedienden.
Met vriendelijke groet,
David Vanbellinghen
ACV pers- en informatiedienst
Haachtsesteenweg 579 - 1030 Brussel
Bron: politics.be
