In zijn thread over geen kinderen hebben is een gemis zie http://forum.politics.be/showthread.php?t=193931 stelt freespirit enkele vragen met betrekking tot het al dan niet hebben van kinderen. Zijn thread heeft voornamelijk betrekking op het persoonlijke aspect van deze keuze.
Er is daarover wel één en ander te zeggen (zie het behoorlijk aantal reacties die gegeven werden).
Ik benader dit onderwerp echter liever vanuit de impact op de hele maatschappij.
Wat zijn de gevolgen van onze reproduktiegewoonten voor de maatschappij/mensheid in haar geheel en welke maatregelen/wetgeving dringen zich in functie van deze gevolgen al dan niet op.
Enkele cijfers om het geheel in perspectief te plaatsen
10.000 jaar geleden werd de aarde bevolkt door 10 a 20 miljoen mensen (zeg maar de bevolking van België verspreid over gans de aarde).
Omstreeks jaar 0 was ons aantal ongeveer 100 miljoen mensen.
Tijdens de Middel Eeuwen bereikten we ongeveer 300 miljoen mensen.
1870 (eerste officiële statistieken ) ongeveer 1300 miljoen (1,3 miljard).
In 1950 was dit aantal verdubbeld tot ongeveer 2600 miljoen (2,6 miljard).
In 1990 ongeveer 5200 miljoen (5 miljard).
Nu 2013 is het al een tijdje terug dat ons aantal op 7 miljard werd geraamd.
We zijn intussen globaal bekeken dus met 7 miljard mensen.
7 miljard mensen doen in principe hetzelfde als één mens, alleen 7 miljard keer meer.
Dat heeft zo zijn gevolgen.
Om met misschien het meest verontrustende te beginnen: Klimaatverandering (recent haiyan).
De mensheid (alle mensen samen) beïnvloed het klimaat op een manier die mogelijks tot zeer grote catastrofes kan leiden (misschien hebben we reeds een paar kleine voorsmaakjes gekregen van wat de toekomst brengen kan). Hoewel dit een these is die nog niet door alle wetenschappers wordt onderschreven is er wel een eensgezindheid onder het grootste deel van hen dat dit zo is.
Algemeen kan men stellen dat de mens schade aanricht aan zijn (en anderen - dieren/planten) leefwereld door de combinatie van zijn manier van leven (gemakkelijkheidshalve te vatten onder de noemer consumptiegedrag) en zijn aantallen.
Je kan op basis van deze kennis grofweg 3 dingen doen:
1) Curatief reageren/handelen
2) Niet reageren/niet handelen
3) Iets tussen deze twee uitersten in
Als je ziet welke gevolgen onze aantallen en onze manier van leven veroorzaken lijkt curatief reageren me rationeler dan niet reageren.
Naast de eerdergenoemde klimaatverstoring en al zijn afgeleide problemen zijn er immers nog tal van andere problemen die wij als mensheid volledig of gedeeltelijk op ons conto mogen schrijven, zoals:
Milieuproblemen (oa vergiftiging lucht, water en grond)
Overbevissing
Uitsterven planten en diersoorten
Stijging armoede
Stijging economische en politieke vluchtelingen (migratieproblematiek)
Transport-/logistieke problemen (files)
Woonproblemen (daklozen)
Grondstofschaarste
Waterschaarste (drinkwater)
Energieschaarste
enz...
Het is natuurlijk niet zo dat we helemaal niet reageren.
Alleen beperkt dit reageren zich grotendeels naar ons consumptiepatroon toe, zelden openbare doelbewuste maatregelen om onze aantallen naar beneden te krijgen en bijgevolg niet echt curatief.
Een vb.
Taks op brandstoffen kan je zien als een maatregel om consumptie te beperken.
Als we minder benzine/diesel verbruiken heeft dat een gunstig effect op het leefmilieu.
De winst (als die er al is) die gerealiseerd wordt op vlak van verbruik/milieuschade wordt vrijwel volledig uitgevlakt door de stijging van onze aantallen die in de meeste landen nog gestimuleerd worden in plaats van ontraden (bvb kinderbijslag).
Dit vb kan je toepassen op tal van andere gebieden in onze samenleving.
Men kiest niet resoluut voor één richting maar zwalpt wat van de ene richting naar de tegenovergestelde richting.
Het is dan ook weinig verwonderlijk dat men er op deze manier niet zo gauw in slaagt een uitweg te vinden uit de crises die ons al decennia lang teisteren.
Problemen worden nog steeds symptomatisch aangepakt.
Een ander vb ter verduidelijking
Blijkt dat de grote hoeveelheid runderen (die er zijn omdat wij ze graag eten) teveel broeikasgassen veroorzaken.
De borstel en de zwabber (symptoombestrijding) bestaan er ditmaal in dat men mensen stilaan begint te bewerken om minder vlees te gaan eten.
Zo wordt er al vrij regelmatig reclame gemaakt voor het eten van insecten. We moeten onze eetgewoonten dus stilaan beginnen aanpassen zodat we ook insecten gaan lusten. Argument hierbij is dat heel veel mensen (toevallig het armer deel waarschijnlijk) dit nu al doen.
Natuurlijk wordt de situatie met de dag prangender en prangender.
Waar je vroeger na een crisis even een tijd van groei en voorspoed kende zitten we nu al een heel lange tijd in een situatie waar de éne crisis naadloos over gaat in een andere. Waar is dat lang beloofde licht aan het einde van de tunnel?
Misschien raken we het nog wel gewoon om insecten te eten, misschien raken we het wel gewoon om 99% van de tijd te voet te gaan of met de fiets. Alleen is het zo dat de richting waar dit naartoe leidt steeds onaantrekkelijker (armer/minder welstand) wordt. Wat komt er na de insecten? Schors van de bomen? Gras?
Gaan we dit letterlijk en figuurlijk blijven slikken?
Ik bedoel maar, hoe lang gaan mensen zich laten wijsmaken dat minder beter is?
Er is één vlak waarop dit minder is beter wel van toepassing is en dat is het aantal mensen waarmee we zijn.
Het zou voor diegene die er zijn, beter zijn mochten we effectief met wat minder zijn.
Voor alle duidelijk, dit betekent niet dat ik pleit om onze aarde mensenvrij te maken.
Ik pleit er voor om over dit gegeven een rationele studie te maken waaruit kan blijken wat het optimaal aantal mensen is dat op deze aarde zou mogen verblijven.
Over dit optimaal aantal mensen plaatste ik een tijdje terug reeds een post.
Zie ook http://forum.politics.be/showthread.php?t=175515
Ik herneem deze hieronder nog even zodat duidelijk is wat ik hiermee bedoel.
Het optimaal aantal is het aantal dat in een bepaald kader/veld/omgeving het meest kans biedt op het bekomen van de beste omstandigheden voor de mens (definitie is voor verbetering vatbaar).
Dit begrip optimaal aantal kun je praktisch bij alles toepassen
Misschien gemakkelijkst te verduidelijken met een vb:
Bij voetbal zal dat optimaal aantal rond de 22 spelers liggen (rekening houdend met de min of meer vastliggende afmetingen van het veld).
Enkele meer of minder zal ook nog wel gaan, maar als je op zo'n veld langs beide zijden bvb 100 spelers opstelt zal er van voetbal (zoals we het graag zien) niet veel meer in huis komen.
Hetzelfde geldt wanneer men slechts 2 spelers aan beide zijden opstelt.
Wat voor voetbal geldt, is ook van toepassing op het aantal festivalgangers bij pukkelpop, of bij het theekransje bij tante Eufrasie.
Het is evenzeer van toepassing op het aantal mensen op aarde.
Afwijken van dit optimaal aantal resulteert al naargelang de ernst van de overschrijding/onderschrijding in een minder vlotte gang van zaken tot een regelrecht in het honderd lopen van het geheel.
Laat het nu net 'dat' zijn wat we stilaan meer en meer meemaken.
Immers, wie er aandacht voor heeft zal merken dat er elke week ondanks alle technologische vooruitgang die er wel degelijk is, toch steeds meer en meer ernstige alarmsignalen bijkomen die aangeven dat de problemen stilaan onbeheersbaar beginnen worden.
Waar we vroeger gewoon waren van onheilsboodschappen te horen uit voornamelijk Afrika blijkt dit gegeven zich steeds meer te verspreiden over de hele wereld.
Zelfs tot voor kort leidinggevende naties krijgen meer en meer te maken met zaken die je zou verwachten van ontwikkelingslanden.
De technologische ontwikkelingen die de laatste decennia gerust spectaculair kunnen genoemd worden, zijn ondanks hun stevige impact toch nog onvoldoende gebleken om ons groeiend aantal tegemoet te komen in hetgeen we verlangen.
Als zelfs voorzien in primaire behoeften als water en voedsel meer en meer een probleem begint te worden kan je wel spreken over iets meer dan een teken aan de wand.
Zie ook
http://yahoo.skynet.be/nieuws/econom...dstof-met-mais
http://yahoo.skynet.be/nieuws/econom...ere-misoogsten
Je kan natuurlijk ook over dit optimaal aantal nog in discussie gaan.
Zolang dit getal niet op wetenschappelijke manier bepaald is (hint), kan er immers ook op dit vlak van alles beweerd worden.
Toch kan men nu reeds (zonder exacte bepaling van dit aantal) bepaalde zaken in overweging nemen.
Eerst kan men zich de vraag stellen of het voor de mensheid beter zou zijn om:
a) met minder mensen te zijn
b) met meer mensen te zijn
Zelfs zonder wetenschappelijke basis zullen (vermoed ik) de meeste mensen intuïtief aanvoelen dat het beter zou zijn om mondiaal met minder te zijn.
Dit is in feite de eerste vraag die beantwoord moet worden, alle andere zijn van tweede of lagere orde.
Ook voor wie geen vertrouwen heeft in intuïtie en graag wat rationele elementen meeneemt in z'n overweging kan ik meegeven dat als we allemaal als Belgen of Amerikanen willen leven we maar liefst 3 aardes zouden moeten bijmaken.
Onze gemiddelde voetafdruk hier is immers 8 hectaren, dit terwijl er eigenlijk op basis van het totaal aantal mensen dat momenteel globaal leeft er slechts 2 hectaren effectief ter beschikking zijn.
Het gevolg hiervan is dat je ofwel grote verschillen in levensstandaard als moreel aanvaardbaar beschouwd (lees: 'als je rijk genoeg bent hoef je er geen probleem mee te hebben dat anderen creperen')
Ofwel moet je aan de bewoners van de rijkere landen vragen om gemiddeld 4 keer minder belastend te zijn (consumeren).
Geen van beiden zijn aantrekkelijke keuzes.
Als je daarentegen mensen laat kiezen tussen weinig materiële welstand of veel materiële welstand zal de overgrote meerderheid voor het laatste kiezen.
Het mooie is dat dit toekomstbeeld geeneens onmogelijk is. Het is enkel afhankelijk van de keuzes die we vandaag maken. Het maken van keuzes daar ligt natuurlijk de hele knoop.
Zelfs mochten we ooit op wetenschappelijk basis het aantal te weten kunnen komen zou de tweede vraag kunnen zijn of we met die kennis iets gaan doen of niets doen (keuze blijft dus).
Gaan we met andere woorden bijsturen of niet?
Als we ooit tot het besluit zouden komen om bij te sturen zou de volgende vraag kunnen zijn wat houdt de bijsturing in en wie moet ze maken.
Mijn visie hierop is de volgende:
1) We zijn (mondiaal bekeken) met teveel
2) We kunnen best nu reeds beginnen met bij te sturen, hoe langer we wachten met bijsturen hoe pijnlijker de maatregelen zullen worden.
3) De bijsturing kan wat mij betreft best bestaan uit een stimulus voor een 2 kinderen/vrouw politiek (theoretisch status-quo model dat in de praktijk neerkomt op een geleidelijke afbouw) een model waar China trouwens stilaan naar toe wil evolueren, iets wat ik uiterst slim bekeken vind van de Chinezen.
4) Iedereen moet hierin gelijkgeschakeld worden. Sturing moet liefst mondiaal geschieden maar elke regio kan/zal hier (gezien het ontbreken van mondiale wetgeving) vroeger of later mee beginnen (zie ook China). Het al dan niet nemen van maatregelen lijkt me een gepaste criterium om zowel individuen als staten/regios te belonen/bestraffen. Individuen en regios die niet willen meewerken zouden in mijn scenario op niet al te veel begrip mogen rekenen als ze door hun eigen starre onverantwoordelijke houding in de problemen geraken.
Je hebt met andere woorden als regio die wel inspanningen levert op dit vlak het recht om je af te sluiten van instroom uit landen waar men er op dit vlak onachtzaam mee omgaat.
De voortrekkers op dit gebied kunnen wel initiatieven nemen die het ontstaan van dit soort van 'eilanden van hoop' (plaatsen waar naar het optimaal aantal gestreefd wordt en waar de gepaste wetgeving hiervoor ingevoerd wordt) gestimuleerd/beloond worden.
Kiezen dus.
We kunnen blijven voortdoen zoals we bezig zijn.
In dat geval blijven we met zn allen op een fundamenteel neerwaartse lijn naar beneden glijden met steeds meer miserie en ellende voor een steeds groter aantal mensen.
In de huidige context (zonder dat er een wondermiddel uit de lucht valt dat ons voorziet van quasi gratis en onuitputtelijke energie) is de enige manier om dit te doorbreken onze aantallen naar beneden te sturen.
Dat is momenteel de enige echte fundamentele oplossing die nu reeds in onze mogelijkheden ligt.
Deze zal echter maar toegepast worden als voldoende mensen hiernaar vragen.
Dat is ook de reden waarom ik af en toe een bijdrage (ook deze) in die zin probeer te leveren in de hoop dat voldoende mensen overtuigd raken van de noodzaak om dit werkelijkheid te laten worden.
Er is daarover wel één en ander te zeggen (zie het behoorlijk aantal reacties die gegeven werden).
Ik benader dit onderwerp echter liever vanuit de impact op de hele maatschappij.
Wat zijn de gevolgen van onze reproduktiegewoonten voor de maatschappij/mensheid in haar geheel en welke maatregelen/wetgeving dringen zich in functie van deze gevolgen al dan niet op.
Enkele cijfers om het geheel in perspectief te plaatsen
10.000 jaar geleden werd de aarde bevolkt door 10 a 20 miljoen mensen (zeg maar de bevolking van België verspreid over gans de aarde).
Omstreeks jaar 0 was ons aantal ongeveer 100 miljoen mensen.
Tijdens de Middel Eeuwen bereikten we ongeveer 300 miljoen mensen.
1870 (eerste officiële statistieken ) ongeveer 1300 miljoen (1,3 miljard).
In 1950 was dit aantal verdubbeld tot ongeveer 2600 miljoen (2,6 miljard).
In 1990 ongeveer 5200 miljoen (5 miljard).
Nu 2013 is het al een tijdje terug dat ons aantal op 7 miljard werd geraamd.
We zijn intussen globaal bekeken dus met 7 miljard mensen.
7 miljard mensen doen in principe hetzelfde als één mens, alleen 7 miljard keer meer.
Dat heeft zo zijn gevolgen.
Om met misschien het meest verontrustende te beginnen: Klimaatverandering (recent haiyan).
De mensheid (alle mensen samen) beïnvloed het klimaat op een manier die mogelijks tot zeer grote catastrofes kan leiden (misschien hebben we reeds een paar kleine voorsmaakjes gekregen van wat de toekomst brengen kan). Hoewel dit een these is die nog niet door alle wetenschappers wordt onderschreven is er wel een eensgezindheid onder het grootste deel van hen dat dit zo is.
Algemeen kan men stellen dat de mens schade aanricht aan zijn (en anderen - dieren/planten) leefwereld door de combinatie van zijn manier van leven (gemakkelijkheidshalve te vatten onder de noemer consumptiegedrag) en zijn aantallen.
Je kan op basis van deze kennis grofweg 3 dingen doen:
1) Curatief reageren/handelen
2) Niet reageren/niet handelen
3) Iets tussen deze twee uitersten in
Als je ziet welke gevolgen onze aantallen en onze manier van leven veroorzaken lijkt curatief reageren me rationeler dan niet reageren.
Naast de eerdergenoemde klimaatverstoring en al zijn afgeleide problemen zijn er immers nog tal van andere problemen die wij als mensheid volledig of gedeeltelijk op ons conto mogen schrijven, zoals:
Milieuproblemen (oa vergiftiging lucht, water en grond)
Overbevissing
Uitsterven planten en diersoorten
Stijging armoede
Stijging economische en politieke vluchtelingen (migratieproblematiek)
Transport-/logistieke problemen (files)
Woonproblemen (daklozen)
Grondstofschaarste
Waterschaarste (drinkwater)
Energieschaarste
enz...
Het is natuurlijk niet zo dat we helemaal niet reageren.
Alleen beperkt dit reageren zich grotendeels naar ons consumptiepatroon toe, zelden openbare doelbewuste maatregelen om onze aantallen naar beneden te krijgen en bijgevolg niet echt curatief.
Een vb.
Taks op brandstoffen kan je zien als een maatregel om consumptie te beperken.
Als we minder benzine/diesel verbruiken heeft dat een gunstig effect op het leefmilieu.
De winst (als die er al is) die gerealiseerd wordt op vlak van verbruik/milieuschade wordt vrijwel volledig uitgevlakt door de stijging van onze aantallen die in de meeste landen nog gestimuleerd worden in plaats van ontraden (bvb kinderbijslag).
Dit vb kan je toepassen op tal van andere gebieden in onze samenleving.
Men kiest niet resoluut voor één richting maar zwalpt wat van de ene richting naar de tegenovergestelde richting.
Het is dan ook weinig verwonderlijk dat men er op deze manier niet zo gauw in slaagt een uitweg te vinden uit de crises die ons al decennia lang teisteren.
Problemen worden nog steeds symptomatisch aangepakt.
Een ander vb ter verduidelijking
Blijkt dat de grote hoeveelheid runderen (die er zijn omdat wij ze graag eten) teveel broeikasgassen veroorzaken.
De borstel en de zwabber (symptoombestrijding) bestaan er ditmaal in dat men mensen stilaan begint te bewerken om minder vlees te gaan eten.
Zo wordt er al vrij regelmatig reclame gemaakt voor het eten van insecten. We moeten onze eetgewoonten dus stilaan beginnen aanpassen zodat we ook insecten gaan lusten. Argument hierbij is dat heel veel mensen (toevallig het armer deel waarschijnlijk) dit nu al doen.
Natuurlijk wordt de situatie met de dag prangender en prangender.
Waar je vroeger na een crisis even een tijd van groei en voorspoed kende zitten we nu al een heel lange tijd in een situatie waar de éne crisis naadloos over gaat in een andere. Waar is dat lang beloofde licht aan het einde van de tunnel?
Misschien raken we het nog wel gewoon om insecten te eten, misschien raken we het wel gewoon om 99% van de tijd te voet te gaan of met de fiets. Alleen is het zo dat de richting waar dit naartoe leidt steeds onaantrekkelijker (armer/minder welstand) wordt. Wat komt er na de insecten? Schors van de bomen? Gras?
Gaan we dit letterlijk en figuurlijk blijven slikken?
Ik bedoel maar, hoe lang gaan mensen zich laten wijsmaken dat minder beter is?
Er is één vlak waarop dit minder is beter wel van toepassing is en dat is het aantal mensen waarmee we zijn.
Het zou voor diegene die er zijn, beter zijn mochten we effectief met wat minder zijn.
Voor alle duidelijk, dit betekent niet dat ik pleit om onze aarde mensenvrij te maken.
Ik pleit er voor om over dit gegeven een rationele studie te maken waaruit kan blijken wat het optimaal aantal mensen is dat op deze aarde zou mogen verblijven.
Over dit optimaal aantal mensen plaatste ik een tijdje terug reeds een post.
Zie ook http://forum.politics.be/showthread.php?t=175515
Ik herneem deze hieronder nog even zodat duidelijk is wat ik hiermee bedoel.
Het optimaal aantal is het aantal dat in een bepaald kader/veld/omgeving het meest kans biedt op het bekomen van de beste omstandigheden voor de mens (definitie is voor verbetering vatbaar).
Dit begrip optimaal aantal kun je praktisch bij alles toepassen
Misschien gemakkelijkst te verduidelijken met een vb:
Bij voetbal zal dat optimaal aantal rond de 22 spelers liggen (rekening houdend met de min of meer vastliggende afmetingen van het veld).
Enkele meer of minder zal ook nog wel gaan, maar als je op zo'n veld langs beide zijden bvb 100 spelers opstelt zal er van voetbal (zoals we het graag zien) niet veel meer in huis komen.
Hetzelfde geldt wanneer men slechts 2 spelers aan beide zijden opstelt.
Wat voor voetbal geldt, is ook van toepassing op het aantal festivalgangers bij pukkelpop, of bij het theekransje bij tante Eufrasie.
Het is evenzeer van toepassing op het aantal mensen op aarde.
Afwijken van dit optimaal aantal resulteert al naargelang de ernst van de overschrijding/onderschrijding in een minder vlotte gang van zaken tot een regelrecht in het honderd lopen van het geheel.
Laat het nu net 'dat' zijn wat we stilaan meer en meer meemaken.
Immers, wie er aandacht voor heeft zal merken dat er elke week ondanks alle technologische vooruitgang die er wel degelijk is, toch steeds meer en meer ernstige alarmsignalen bijkomen die aangeven dat de problemen stilaan onbeheersbaar beginnen worden.
Waar we vroeger gewoon waren van onheilsboodschappen te horen uit voornamelijk Afrika blijkt dit gegeven zich steeds meer te verspreiden over de hele wereld.
Zelfs tot voor kort leidinggevende naties krijgen meer en meer te maken met zaken die je zou verwachten van ontwikkelingslanden.
De technologische ontwikkelingen die de laatste decennia gerust spectaculair kunnen genoemd worden, zijn ondanks hun stevige impact toch nog onvoldoende gebleken om ons groeiend aantal tegemoet te komen in hetgeen we verlangen.
Als zelfs voorzien in primaire behoeften als water en voedsel meer en meer een probleem begint te worden kan je wel spreken over iets meer dan een teken aan de wand.
Zie ook
http://yahoo.skynet.be/nieuws/econom...dstof-met-mais
http://yahoo.skynet.be/nieuws/econom...ere-misoogsten
Je kan natuurlijk ook over dit optimaal aantal nog in discussie gaan.
Zolang dit getal niet op wetenschappelijke manier bepaald is (hint), kan er immers ook op dit vlak van alles beweerd worden.
Toch kan men nu reeds (zonder exacte bepaling van dit aantal) bepaalde zaken in overweging nemen.
Eerst kan men zich de vraag stellen of het voor de mensheid beter zou zijn om:
a) met minder mensen te zijn
b) met meer mensen te zijn
Zelfs zonder wetenschappelijke basis zullen (vermoed ik) de meeste mensen intuïtief aanvoelen dat het beter zou zijn om mondiaal met minder te zijn.
Dit is in feite de eerste vraag die beantwoord moet worden, alle andere zijn van tweede of lagere orde.
Ook voor wie geen vertrouwen heeft in intuïtie en graag wat rationele elementen meeneemt in z'n overweging kan ik meegeven dat als we allemaal als Belgen of Amerikanen willen leven we maar liefst 3 aardes zouden moeten bijmaken.
Onze gemiddelde voetafdruk hier is immers 8 hectaren, dit terwijl er eigenlijk op basis van het totaal aantal mensen dat momenteel globaal leeft er slechts 2 hectaren effectief ter beschikking zijn.
Het gevolg hiervan is dat je ofwel grote verschillen in levensstandaard als moreel aanvaardbaar beschouwd (lees: 'als je rijk genoeg bent hoef je er geen probleem mee te hebben dat anderen creperen')
Ofwel moet je aan de bewoners van de rijkere landen vragen om gemiddeld 4 keer minder belastend te zijn (consumeren).
Geen van beiden zijn aantrekkelijke keuzes.
Als je daarentegen mensen laat kiezen tussen weinig materiële welstand of veel materiële welstand zal de overgrote meerderheid voor het laatste kiezen.
Het mooie is dat dit toekomstbeeld geeneens onmogelijk is. Het is enkel afhankelijk van de keuzes die we vandaag maken. Het maken van keuzes daar ligt natuurlijk de hele knoop.
Zelfs mochten we ooit op wetenschappelijk basis het aantal te weten kunnen komen zou de tweede vraag kunnen zijn of we met die kennis iets gaan doen of niets doen (keuze blijft dus).
Gaan we met andere woorden bijsturen of niet?
Als we ooit tot het besluit zouden komen om bij te sturen zou de volgende vraag kunnen zijn wat houdt de bijsturing in en wie moet ze maken.
Mijn visie hierop is de volgende:
1) We zijn (mondiaal bekeken) met teveel
2) We kunnen best nu reeds beginnen met bij te sturen, hoe langer we wachten met bijsturen hoe pijnlijker de maatregelen zullen worden.
3) De bijsturing kan wat mij betreft best bestaan uit een stimulus voor een 2 kinderen/vrouw politiek (theoretisch status-quo model dat in de praktijk neerkomt op een geleidelijke afbouw) een model waar China trouwens stilaan naar toe wil evolueren, iets wat ik uiterst slim bekeken vind van de Chinezen.
4) Iedereen moet hierin gelijkgeschakeld worden. Sturing moet liefst mondiaal geschieden maar elke regio kan/zal hier (gezien het ontbreken van mondiale wetgeving) vroeger of later mee beginnen (zie ook China). Het al dan niet nemen van maatregelen lijkt me een gepaste criterium om zowel individuen als staten/regios te belonen/bestraffen. Individuen en regios die niet willen meewerken zouden in mijn scenario op niet al te veel begrip mogen rekenen als ze door hun eigen starre onverantwoordelijke houding in de problemen geraken.
Je hebt met andere woorden als regio die wel inspanningen levert op dit vlak het recht om je af te sluiten van instroom uit landen waar men er op dit vlak onachtzaam mee omgaat.
De voortrekkers op dit gebied kunnen wel initiatieven nemen die het ontstaan van dit soort van 'eilanden van hoop' (plaatsen waar naar het optimaal aantal gestreefd wordt en waar de gepaste wetgeving hiervoor ingevoerd wordt) gestimuleerd/beloond worden.
Kiezen dus.
We kunnen blijven voortdoen zoals we bezig zijn.
In dat geval blijven we met zn allen op een fundamenteel neerwaartse lijn naar beneden glijden met steeds meer miserie en ellende voor een steeds groter aantal mensen.
In de huidige context (zonder dat er een wondermiddel uit de lucht valt dat ons voorziet van quasi gratis en onuitputtelijke energie) is de enige manier om dit te doorbreken onze aantallen naar beneden te sturen.
Dat is momenteel de enige echte fundamentele oplossing die nu reeds in onze mogelijkheden ligt.
Deze zal echter maar toegepast worden als voldoende mensen hiernaar vragen.
Dat is ook de reden waarom ik af en toe een bijdrage (ook deze) in die zin probeer te leveren in de hoop dat voldoende mensen overtuigd raken van de noodzaak om dit werkelijkheid te laten worden.