Staatssecretaris voor Ambtenarenzaken Bogaert heeft het de laatste tijd blijkbaar niet zobegrepen op het gevangenispersoneel.Op 10 januari gaf hij aan dat het gevangenispersoneel wat harder moet werken. Ze hebben nu een36‐urenweek en dat zou beter gewoon de 38‐urenweek worden, aldus de staatssecretaris. Op 15januari vindt hij dan weer dat het personeel van de gevangenissen te veel ziek is. Want kijk maar, zezitten zelfs boven het gemiddeld cijfer van absenteïsme, zo zegt de staatssecretaris.Je zou haast denken dat de staatssecretaris voor Ambtenarenzaken dé expert inzakegevangenispersoneel is, ware het niet dat hij de bal compleet mis slaat.
Eerst die kwestie van de 36‐urenweek.**
Sinds 1998 is voor het gevangenispersoneel de mogelijkheid ingevoerd om te presteren op basis van
de 36‐urenweek. Die regeling is destijds tijdelijk ingevoerd door een partijgenoot van de
staatssecretaris, minister Van Parys (CD&V), als proefproject om het zware werk in de gevangenissen
in rekening te brengen. Men wou op die manier tegemoetkomen aan de stress die voortvloeit uit het
veeleisende werk. Werk dat nog verzwaard wordt door de overbevolking van de gevangenissen. Bij
de eerste beoordeling in november 1999, werd het systeem voor twee jaar verlengd. Na de tweede
evaluatie werd de regeling in 2002 definitief gemaakt door minister Verwilghen (Open VLD).
Het gevangenispersoneel werkt om organisatorische redenen met shiften volgens de 40 uren week.
Het verschil met de wettelijke 38 uren week wordt geregeld via compensatiedagen. Het
gevangenispersoneel (behalve het personeel van niveau A) kan er voor kiezen om te werken op basis
van de 36 uren week. Als voorwaarde leveren ze daarbij ook een deeltje van hun loon in. De
betrokkenen krijgen dan enkele compensatiedagen meer. Die rustdagen zijn in de rol verwerkt en
vormen daardoor een soort zekerheid voor het personeel, want zoals algemeen bekend zijn er in het
gevangeniswezen nogal wat problemen op het vlak van de toekenning van de verlofdagen (de niet
opgenomen verlofdagen vervallen in het begin van het jaar erna).
De werkstress door de overbevolking in de gevangenissen is ondertussen zeker niet verdwenen.
Volgens het Rekenhof nam de overbevolking tussen 2000 en 2010 toe van 16,4 % tot 18,9 %. Ze
piekte in 2009 op 22,4 %. In 2011 (recentste cijfer EPI) bedroeg de gemiddelde overbevolking 20,2%.
We moeten ons ervan bewust worden dat het werk leefbaar moet blijven als we verwachten dat
iedereen langer in dienst blijft. De maatregel in verband met de arbeidstijd kadert daarin.
Maar deze bekommernissen zijn blijkbaar niet aan de staatsecretaris besteed. Het onmiskenbare
probleem van werkstress en overbevolking wordt door hem volledig genegeerd. Naar een oplossingom personeelsleden op een normale manier hun verlof te laten opnemen wordt blijkbaar niet
gezocht. Het wordt tijd dat we die structurele problemen, die al decennia gekend zijn als gevolg van
het slecht beleid inzake gevangenissen, aanpakken. Werken in een gevangenis is voor de
staatssecretaris blijkbaar net hetzelfde als een gewone kantoor job. De staatssecretaris is schijnbaar
niet vertrouwd met de realiteit van het terrein.
Dan is er de uithaal naar het aantal ziektedagen.
Het is inderdaad zo dat het gevangenispersoneel meer ziektedagen noteert dan een gemiddelde
werknemer (9,1%).**
Maar de omstandigheden zijn ook totaal anders. Zo bijvoorbeeld bedroeg het aantal
arbeidsongevallen als gevolg van fysieke agressie tegen het gevangenispersoneel in 2007 nog 132
tegenover 232 gevallen in 2010. Het gaat dus van kwaad naar erger met de agressie tegenover het
gevangenispersoneel. Er zijn zelfs gevallen bekend waarbij gevangenispersoneel buiten de
gevangenis worden opgewacht om aangepakt te worden.**
De staatssecretaris maakt zich er dan ook erg gemakkelijk van af door louter het aantal dagen ziekte
aan de kaak te stellen. Kan hij ons soms uitleggen hoe hij de problemen die aan de basis liggen zal
aanpakken, in de plaats van het personeel met de vinger te wijzen?**
Sinds 2002 zien we een algemene toename van het ziekteverzuim in de totale economie. In
belastende werkomstandigheden, zoals bij nacht‐* en ploegenarbeid, komt dat ziekteverzuim nog
vaker voor dan gemiddeld. Het is ook algemeen bekend dat, wanneer medewerkers het gevoel
hebben dat hun werk niet wordt erkend, het absenteïsme verdubbelt. Het hoger ziekteverzuim in de
gevangenissen is niet meer dan een gevolg van het gebrekkig personeelsbeheer.**
Medex voert stelselmatig controles uit in verband met afwezigheid wegens ziekte. Personeelsleden
die een controle missen worden zonder wedde op non‐actief gezet voor de volledige duur van de
ziekte. Het is ergerlijk dat de staatssecretaris geen oog heeft voor deze realiteiten.
In plaats van in de pers uit te halen naar het personeel, zou hij beter aansturen op een
personeelsbeleid dat mensen erkenning geeft. Hij kan beter zorgen voor een structurele oplossing
die een goede werkomgeving en job inhoud creëert. Dat is wellicht een minder spectaculaire scoop,
maar deze maatregelen zijn nodig als we de situatie willen verbeteren.
ACV‐Openbare Diensten vindt dat de uitlatingen van de staatssecretaris voor Ambtenarenzaken
getuigen van een miskenning van en een minachting voor de specifieke en moeilijke
werkomstandigheden in onze gevangenissen.**
ACV‐Openbare Diensten nodigt de staatssecretaris daarom uit om met de
vakbondsafgevaardigden een bezoek te brengen aan enkele gevangenissen. Wij zullen hem graag
rondleiden en toelichting geven over de gang van zaken inzake personeelsbeleid. We geven hem
alvast rendez‐vous in de gevangenissen in Gent en Vorst. Want wat terreinkennis kan de
staatssecretaris blijkbaar best gebruiken.
Luc Hamelinck***************************************** *****************Filip Dudal
Voorzitter ACV‐Openbare Diensten*********************Vrijgestelde gevangenissen ACV‐*Openbare Diensten
Bron: politics.be
Eerst die kwestie van de 36‐urenweek.**
Sinds 1998 is voor het gevangenispersoneel de mogelijkheid ingevoerd om te presteren op basis van
de 36‐urenweek. Die regeling is destijds tijdelijk ingevoerd door een partijgenoot van de
staatssecretaris, minister Van Parys (CD&V), als proefproject om het zware werk in de gevangenissen
in rekening te brengen. Men wou op die manier tegemoetkomen aan de stress die voortvloeit uit het
veeleisende werk. Werk dat nog verzwaard wordt door de overbevolking van de gevangenissen. Bij
de eerste beoordeling in november 1999, werd het systeem voor twee jaar verlengd. Na de tweede
evaluatie werd de regeling in 2002 definitief gemaakt door minister Verwilghen (Open VLD).
Het gevangenispersoneel werkt om organisatorische redenen met shiften volgens de 40 uren week.
Het verschil met de wettelijke 38 uren week wordt geregeld via compensatiedagen. Het
gevangenispersoneel (behalve het personeel van niveau A) kan er voor kiezen om te werken op basis
van de 36 uren week. Als voorwaarde leveren ze daarbij ook een deeltje van hun loon in. De
betrokkenen krijgen dan enkele compensatiedagen meer. Die rustdagen zijn in de rol verwerkt en
vormen daardoor een soort zekerheid voor het personeel, want zoals algemeen bekend zijn er in het
gevangeniswezen nogal wat problemen op het vlak van de toekenning van de verlofdagen (de niet
opgenomen verlofdagen vervallen in het begin van het jaar erna).
De werkstress door de overbevolking in de gevangenissen is ondertussen zeker niet verdwenen.
Volgens het Rekenhof nam de overbevolking tussen 2000 en 2010 toe van 16,4 % tot 18,9 %. Ze
piekte in 2009 op 22,4 %. In 2011 (recentste cijfer EPI) bedroeg de gemiddelde overbevolking 20,2%.
We moeten ons ervan bewust worden dat het werk leefbaar moet blijven als we verwachten dat
iedereen langer in dienst blijft. De maatregel in verband met de arbeidstijd kadert daarin.
Maar deze bekommernissen zijn blijkbaar niet aan de staatsecretaris besteed. Het onmiskenbare
probleem van werkstress en overbevolking wordt door hem volledig genegeerd. Naar een oplossingom personeelsleden op een normale manier hun verlof te laten opnemen wordt blijkbaar niet
gezocht. Het wordt tijd dat we die structurele problemen, die al decennia gekend zijn als gevolg van
het slecht beleid inzake gevangenissen, aanpakken. Werken in een gevangenis is voor de
staatssecretaris blijkbaar net hetzelfde als een gewone kantoor job. De staatssecretaris is schijnbaar
niet vertrouwd met de realiteit van het terrein.
Dan is er de uithaal naar het aantal ziektedagen.
Het is inderdaad zo dat het gevangenispersoneel meer ziektedagen noteert dan een gemiddelde
werknemer (9,1%).**
Maar de omstandigheden zijn ook totaal anders. Zo bijvoorbeeld bedroeg het aantal
arbeidsongevallen als gevolg van fysieke agressie tegen het gevangenispersoneel in 2007 nog 132
tegenover 232 gevallen in 2010. Het gaat dus van kwaad naar erger met de agressie tegenover het
gevangenispersoneel. Er zijn zelfs gevallen bekend waarbij gevangenispersoneel buiten de
gevangenis worden opgewacht om aangepakt te worden.**
De staatssecretaris maakt zich er dan ook erg gemakkelijk van af door louter het aantal dagen ziekte
aan de kaak te stellen. Kan hij ons soms uitleggen hoe hij de problemen die aan de basis liggen zal
aanpakken, in de plaats van het personeel met de vinger te wijzen?**
Sinds 2002 zien we een algemene toename van het ziekteverzuim in de totale economie. In
belastende werkomstandigheden, zoals bij nacht‐* en ploegenarbeid, komt dat ziekteverzuim nog
vaker voor dan gemiddeld. Het is ook algemeen bekend dat, wanneer medewerkers het gevoel
hebben dat hun werk niet wordt erkend, het absenteïsme verdubbelt. Het hoger ziekteverzuim in de
gevangenissen is niet meer dan een gevolg van het gebrekkig personeelsbeheer.**
Medex voert stelselmatig controles uit in verband met afwezigheid wegens ziekte. Personeelsleden
die een controle missen worden zonder wedde op non‐actief gezet voor de volledige duur van de
ziekte. Het is ergerlijk dat de staatssecretaris geen oog heeft voor deze realiteiten.
In plaats van in de pers uit te halen naar het personeel, zou hij beter aansturen op een
personeelsbeleid dat mensen erkenning geeft. Hij kan beter zorgen voor een structurele oplossing
die een goede werkomgeving en job inhoud creëert. Dat is wellicht een minder spectaculaire scoop,
maar deze maatregelen zijn nodig als we de situatie willen verbeteren.
ACV‐Openbare Diensten vindt dat de uitlatingen van de staatssecretaris voor Ambtenarenzaken
getuigen van een miskenning van en een minachting voor de specifieke en moeilijke
werkomstandigheden in onze gevangenissen.**
ACV‐Openbare Diensten nodigt de staatssecretaris daarom uit om met de
vakbondsafgevaardigden een bezoek te brengen aan enkele gevangenissen. Wij zullen hem graag
rondleiden en toelichting geven over de gang van zaken inzake personeelsbeleid. We geven hem
alvast rendez‐vous in de gevangenissen in Gent en Vorst. Want wat terreinkennis kan de
staatssecretaris blijkbaar best gebruiken.
Luc Hamelinck***************************************** *****************Filip Dudal
Voorzitter ACV‐Openbare Diensten*********************Vrijgestelde gevangenissen ACV‐*Openbare Diensten
Bron: politics.be