Zelfs na decennia van vrouwenemancipatie blijft de kloof tussen de seksen diep, zo blijkt uit een nieuw onderzoek van Vrouw & Maatschappij, dat de situatie in verschillende maatschappelijke sectoren onder de loep nam. Vooral op de niveaus die er écht toe doen zijn vrouwen nog steeds zwaar ondervertegenwoordigd.
De resultaten zijn even sprekend als dramatisch, en werden gebundeld onder de noemer beslissingskloof, zegt Els Van Hoof, algemeen voorzitster van V&M. De beslissingskloof is het verschil tussen het percentage vrouwen op een welbepaalde functie, en de norm van 50% die we nodig hebben om van een paritaire verdeling te kunnen spreken. Ter illustratie: als de raad van bestuur van een organisatie 16% vrouwen telt, is er een beslissingskloof van 34% (=50% - 16%).
We hebben te maken met een grote beslissingskloof wanneer dit verschil meer is dan 17%. In dat geval behoort immers minder dan 33% van de vrouwen tot het bestuur van de organisatie in kwestie. Wetenschappelijk onderzoek legt daar de grens om invloed te kunnen uitoefenen. Er is sprake van een middelmatige kloof wanneer deze tussen de 10% en de 17% groot is, en van een kleine kloof als vrouwen minder dan 10% van een evenwichtige verdeling verwijderd zijn.
De slechtste leerlingen van de klas blijken de bestuursleden van de werkgeversorganisaties te zijn. Hier is er een beslissingskloof van maar liefst 37,31%. Ook de raden van bestuur van de Bel 20-bedrijven moeten niet onderdoen. Amper 16% van de leden is vrouw, geen enkele raad van bestuur heeft een vrouwelijke voorzitter.
De cijfers zijn sprekend voor de algemene trend: ook de hogescholen (beslissingskloof van 39,47%), universiteiten (35,71%), het sociaal overleg (31,82%), de gezondheidszorg (31,44%), onze buitenlandse betrekkingen (29,86%) en de publieke administratie (21,56%) scoren bijzonder slecht. In elk van deze sectoren wordt nog minder dan 1/3 van de topfuncties ingenomen door vrouwen.
Vrouw & Maatschappij grijpt de Internationale Vrouwendag aan om erop te wijzen dat het ook anders kan. Een samenleving waarin mannen én vrouwen het voor het zeggen hebben. Daarom lanceert V&M dit jaar de Cravattendag. De cravat is hét symbool bij uitstek van mannen aan de top en dus macht. Bij uitbreiding is de stropdas ook het symbool van de oververtegenwoordiging van mannen aan de top van onze maatschappij. Want de basis vervrouwelijkt, maar de hoogste regionen zijn nog steeds aan mannen voorbehouden, zegt Els Van Hoof.
Tegelijk dragen we voor één dag online zelf een stropdas. Met een filmpje roepen we vrouwen op om hetzelfde te doen en een foto te posten op de Facebookpagina van Vrouw & Maatschappij. Omdat de posities die achter de stropdas schuilgaan, niet enkel aan mannen voorbehouden hoeven te zijn.
Vrouw & Maatschappij kijkt hoopvol naar de toekomst. Mits engagement, wilskracht en een mentaliteitswijziging is verandering mogelijk. En noodzakelijk. Want door de helft van de bevolking van de beslissingsmacht te ontzien en de beslissingskloof in stand te houden, doen we de gehele maatschappij de das om, besluit Els Van Hoof.
Bron: politics.be
De resultaten zijn even sprekend als dramatisch, en werden gebundeld onder de noemer beslissingskloof, zegt Els Van Hoof, algemeen voorzitster van V&M. De beslissingskloof is het verschil tussen het percentage vrouwen op een welbepaalde functie, en de norm van 50% die we nodig hebben om van een paritaire verdeling te kunnen spreken. Ter illustratie: als de raad van bestuur van een organisatie 16% vrouwen telt, is er een beslissingskloof van 34% (=50% - 16%).
We hebben te maken met een grote beslissingskloof wanneer dit verschil meer is dan 17%. In dat geval behoort immers minder dan 33% van de vrouwen tot het bestuur van de organisatie in kwestie. Wetenschappelijk onderzoek legt daar de grens om invloed te kunnen uitoefenen. Er is sprake van een middelmatige kloof wanneer deze tussen de 10% en de 17% groot is, en van een kleine kloof als vrouwen minder dan 10% van een evenwichtige verdeling verwijderd zijn.
De slechtste leerlingen van de klas blijken de bestuursleden van de werkgeversorganisaties te zijn. Hier is er een beslissingskloof van maar liefst 37,31%. Ook de raden van bestuur van de Bel 20-bedrijven moeten niet onderdoen. Amper 16% van de leden is vrouw, geen enkele raad van bestuur heeft een vrouwelijke voorzitter.
De cijfers zijn sprekend voor de algemene trend: ook de hogescholen (beslissingskloof van 39,47%), universiteiten (35,71%), het sociaal overleg (31,82%), de gezondheidszorg (31,44%), onze buitenlandse betrekkingen (29,86%) en de publieke administratie (21,56%) scoren bijzonder slecht. In elk van deze sectoren wordt nog minder dan 1/3 van de topfuncties ingenomen door vrouwen.
Vrouw & Maatschappij grijpt de Internationale Vrouwendag aan om erop te wijzen dat het ook anders kan. Een samenleving waarin mannen én vrouwen het voor het zeggen hebben. Daarom lanceert V&M dit jaar de Cravattendag. De cravat is hét symbool bij uitstek van mannen aan de top en dus macht. Bij uitbreiding is de stropdas ook het symbool van de oververtegenwoordiging van mannen aan de top van onze maatschappij. Want de basis vervrouwelijkt, maar de hoogste regionen zijn nog steeds aan mannen voorbehouden, zegt Els Van Hoof.
Tegelijk dragen we voor één dag online zelf een stropdas. Met een filmpje roepen we vrouwen op om hetzelfde te doen en een foto te posten op de Facebookpagina van Vrouw & Maatschappij. Omdat de posities die achter de stropdas schuilgaan, niet enkel aan mannen voorbehouden hoeven te zijn.
Vrouw & Maatschappij kijkt hoopvol naar de toekomst. Mits engagement, wilskracht en een mentaliteitswijziging is verandering mogelijk. En noodzakelijk. Want door de helft van de bevolking van de beslissingsmacht te ontzien en de beslissingskloof in stand te houden, doen we de gehele maatschappij de das om, besluit Els Van Hoof.
Bron: politics.be